அறஞ்செய விரும்பலாமா? கூடாதா? - பகுதி.2

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
அறஞ்செய விரும்பலாமா? கூடாதா? - பகுதி.2
மனவளக் கட்டுரை - பகுதி.2

ஒரு கதை சொல்வார்கள். கதைதான் - யாரும் சீரியஸாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டாம். சான்று கேட்டுத் தொல்லைப்படுத்த வேண்டாம்.

பதினெட்டு வயது நிரம்பிய ஒரு அழகானபெண்ணையும், பத்து லட்சம் டாலர் பணத்தையும் ஒருவரிடம் கொடுத்து மூன்று மாதம் பத்திரமாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று சொன்னால் என்ன ஆகும்?

ஒரு பிரெஞ்சுக்காரரிடம் கொடுத்தால், பணம் பத்திரமாக இருக்கும். ஆனால் பெண் இருக்காது. மூன்று மாதங்களுக்குள் பெண்ணை சுவைத்து விடுவார் என்பார்கள்.

ஒரு ரஷ்யரிடம் கொடுத்தால், பெண் பத்திரமாக இருப்பாள், ஆனால் பணத்தைக் கையாண்டு விடுவார் என்பார்கள்..

ஒரு சீனரிடம் கொடுத்தால் இரண்டையுமே ருசி பார்த்துவிடுவார் என்பார்கள்.

ஆனால் ஒரு பிரிட்டீஷ்காரரிடம் கொடுத்தால் இரண்டுமே பத்திரமாக இருக்கும் என்பார்கள்..

இது பழைய நிலமை. இப்போது எப்படி என்று தெரியாது. பண வீக்கத்தால் கிட்டத்தட்ட எல்லா நாடுகளுமே இன்று கெட்டுப்போயிருக்கின்றன.

இதன் ஒரிஜினல் கதை நம் நாட்டில் உள்ள சில சமூகங்களை வைத்துச் சொல்லப்பட்டிருக்கும். அதை அப்படியே எழுதி, புயலைக் கிளப்ப வேண்டாம் என்றுதான் கதையை மாற்றியிருக்கிறேன்.

ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் ஒரு தேசியக் குணம் உண்டு.

அமெரிக்காவின் தேசியக் குணம் Discipline!

ஜப்பானின் தேசியக் குணம் சுறுசுறுப்பு!

சீனாவின் தேசியக் குணம் உழைப்பு!

இப்படிச் சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.

இந்தியாவின் தேசியக் குணம் எது?

இரண்டு உள்ளது. நல்ல குணம் ஒன்றும் தீய குணம் ஒன்றும் உள்ளது.

நல்ல குணம்: சகிப்புத்தன்மை: தீய குணம்: சுய நலம்!

பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஒரு குழுவாக 200 அமெரிக்கர்கள் தென் இந்தியாவைச் சுற்றிப் பார்க்க வந்தார்கள். ஒரு மாத சுற்றுலாப் பயணத்திற்குப் பிறகு நிறைவு நாள் அன்று, இந்திய சுற்றுலாத்துறை, அவர்கள் அனைவருக்கும் சென்னையில் உள்ள ஸ்டார் ஹோட்டல் ஒன்றில் விருந்தளித்துச் சிறப்பித்தது.

பல இந்தியப் பத்திரிக்கையாளர்களும் அதில் கலந்து கொண்டார்கள்.

பத்திரிக்கையாளர்களின் பல கேள்விகளுக்கு அவர்கள் பதில் சொன்னார்கள். அதில் முக்கியமான இரண்டு கேள்வி பதிலை உங்களுக்காகக் கீழே கொடுத்துள்ளேன்.

கேள்வி:   "இந்தியாவில் உங்களுக்கு மிகவும் பிடித்தது என்ன?"
பதில்:   "இந்தியன் பியர், சிகரெட்டுகள் (Beer & Cigarettes) மற்றும் இந்திய மக்களின் சகிப்புத்தன்மை."

கேள்வி:   "இந்தியாவில் உங்களுக்குப் பிடிக்காதது என்ன?"
பதில்:   "மக்களின் சுயநலம்"

எது எப்படியிருந்தால் என்ன என்னும் ஏனோதானோத்தனம். ரோடுகளின் நிலைமை, குடிநீரின் அவலம், மின்வெட்டு என்று எதைப் பற்றியும் கிஞ்சித்தும் கவலைப் படாமல் தாங்கள் உண்டு, தங்கள் வேலை உண்டு என்று இருக்கும் மக்களின் சுயநலத்தை வைத்து அவர்கள் அப்படிச் சொன்னார்கள்.

அது உண்மைதான். கிராமங்களில் சொல்வார்கள்: “நரி வலம் போனால் என்ன? அல்லது இடம்போனால் என்ன? நம்மீது விழுந்து, நம்மைப் பிடுங்காமல் இருந்தால் சரி”

பெரும்பான்மையான மக்களிடம் அந்தக் குணம்தான் இன்று உள்ளது!
---------------------------------------------------------------------------------
நமக்குக் கடவுள் கொடுத்த வரம்: சகிப்புத்தன்மை. (வடிவேலைப்போல என்ன நடந்தாலும் சகித்துக்கொள்வோம்)

நமக்குக் கடவுள் கொடுத்த சாபம்: சுயநலம்.

சகிப்புத்தன்மை அனைவரும் அறிந்ததே. இப்பொது சுயநலத்தை சற்று விரிவு படுத்திப்பார்ப்போம்.

சுயநலம் மூன்று வகைப்படும்

1. ஒரு வேலையைச் செய்யும் முன்பு, அதில் என் பங்கு என்ன என்று தெரிந்து கொண்டு அந்த வேலையைச் செய்வது. அதாவது அந்த வேலையைச் செய்தால் எனக்கு என்ன கிடைக்கும் என்று தெரிந்து கொண்டு அதைச் செய்வது.

2. நான் உமி கொண்டு வருகிறேன். நீ அவல் கொண்டுவா. இரண்டையும் கலந்து, ஒரு இடத்தில் அமர்ந்து, இருவரும் ஊதி ஊதி அதைத் தின்போம் என்னும் போக்கு. அதாவது ஒரு வேலையை நான் கொஞ்சமாகச் செய்வேன். அதிகமான பலன் எனக்குக் கிடைக்க வேண்டும் என்னும் போக்கு.

3. ”தலை விழுந்தால் நான் ஜெயித்தேன். பூ விழுந்தால் நீ தோற்றாய்” என்று வார்த்தை ஜாலத்தில் ஏமாற்றிச் சொல்லி ஒரு வேலையைச் செய்யும் நிலைமை. அதாவது தலை விழுந்தாலும் நான்தான் ஜெயிப்பேன். பூ விழுந்தாலும் நான்தான் ஜெயிக்க வேண்டும் என்னும் வக்கிர மனப்பான்மை.
--------------------------------------------------------------------------------
இந்தச் சுயநலம் சில இடங்களில் தலை காட்டும். சில இடங்களில் தலைகாட்டாது. சிலரிடம் அப்பட்டமாகக் காணப்படும். சிலர் அதைச் சாமர்த்தியமாக மறைத்து நடப்பார்கள்.

சுயநலம் இல்லாத மனிதர்களே கிடையாது. அது இருக்க வேண்டிய அளவு இருந்தால் நல்லது. அளவு ஒரு எல்லையைத் தாண்டும்போதுதான் சிக்கல்.

பணம், பெண்டாட்டி, பிள்ளைகள் என்று அதாவது தான், தன் குடும்பம் என்று ஒரு வட்டத்திற்குள் பலர் இன்றுவாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். தங்கள் தாய் தகப்பனைக்கூடக் கண்டு கொள்வதில்லை. கேட்டால், “நான் ஒருவன் மட்டும்தான் பிறந்தேனா? வீட்டில் மற்ற பிள்ளைகளுக்கு இல்லாத அக்கறை எனக்கு மட்டும் ஏன் இருக்க வேண்டும்?” என்று நம்மையே எதிர்க் கேள்வி கேட்பார்கள்.

பச்சை இலை அனைத்தும் ஒரு நாள் பழுத்த இலையாக மாறும். அதற்கு அடுத்து சருகாக மாறும். அதற்கு அடுத்து மரத்தைவிட்டு உதிரும். அந்த இயற்கையின் விதிதான் நமக்கும். நமக்கும் ஒரு நாள் வயதாகும். நமக்கும் அதே நிலைமை வராது என்பது என்ன நிச்சயம் என்று ஒருவரும் சிந்தித்துப் பார்ப்பதில்லை. அதுதான் அவலம்!

ஒரு கூடை மாம்பழம் கிடைக்கிறது என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள். ஆசாமி அப்படியே கொண்டுபோய் வீட்டிற்குள் வைத்துவிடுவான். அக்கம் பக்கத்தில் இருக்கிறவர்களுக்கு இரண்டு பழங்களைக்கூடக் கொடுக்க மாட்டான். அவன் வீட்டு அம்மணியும், அதை அப்படியே வைத்திருந்து, வேளா வேளைக்குப் பத்துப் பழங்கள் வீதம் வெட்டி, தன் அன்புக் கணவனுக்கும், அருமைப் பிள்ளைகளூக்கும் ஊட்டோ ஊட்டு என்று ஊட்டி மகிழ்வாள்.

வேண்டிய அளவு மாம்பழத்தைச் சாப்பிட்டுவிட்டு, “கண்ணில் ஆடும் மாங்கனி, கைகளில் ஆடாதோ” என்னும் புரட்சித்  தலைவரின்
பாடல் வரிகளைக்  கேட்டபடி நம் ஆசாமி பகலிலேயே  தூங்க ஆரம்பித்துவிடுவான்.

அப்படி உலகையே மறந்து தூங்கிக்கொண்டிருக்கும்போது, இரண்டு டேங்கர் லாரிகள் மோதிக் கொண்டதைப் போன்ற படு பயங்கரமான சத்தம் கேட்க எழுந்து உட்கார்ந்து விடுவான்.

சத்தம் வந்தது தொலைக்காட்சியில். அத்துடன் தொலைக்காட்சிப் பெட்டியின் எதிரில் உட்காரந்து அக்காட்சியை ரசித்துக் கொண்டிருக்கும், மனைவி, மக்களின் கரவொலி வேறு!

ஆசாமி எழுந்து உட்கார்ந்து எரிச்சல், மற்றும் கோபம் மேலிடக் காட்டுக்கத்தாகக் கத்துவான்: “சனியன்களா, சவுண்டைக் குறையுங்கள். அல்லது டி.வியை அணைத்துவிட்டு, எங்காவது தொலையுங்கள். மனிதனை ஒரு அரை மணி நேரமாவது நிம்மதியாகத் தூங்க விடுகிறீர்களா”

இது சுய நலத்தின் அடுத்தகட்டம் அல்லது அடுத்த வட்டம். தனக்கு என்று வரும்போது, பெண்டாட்டி பிள்ளைகள் கூட சனியன்கள் ஆகிவிடுவார்கள்.

தனக்கு ஒரு கேடு வரும்போது, தேவதையாக இருக்கும் மனைவிகூட பிசாசாகத் தோற்றமளிப்பாள். ‘ராசாத்தி’ என்று அன்பொழுகக் கூப்பிட்டவளைக்கூட,  ‘சனியனே’  என்று கூப்பிடத் தயங்க மாட்டான்.

அதுதான் சுயநலத்தின் உண்மையான தன்மை!

ஏன் அப்படி?

கவியரசர் கண்ணதாசன் இரண்டு வரிகளில் அதை அழகாகச் சொல்லியிருக்கிறார்.

“பாதி மனதில் தெய்வமிருந்து பார்த்துக்கொண்டதடா
மீதி மனதில் மிருகமிருந்து ஆட்டிவைத்ததடா”

(தொடரும்)

பதிவின் நீளம் கருதியும், உங்களின் பொறுமை கருதியும், என்னுடைய தட்டச்சும் நேரம் கருதியும் இன்று இத்துடன் நிறைவு செய்கிறேன். இதன் அடுத்த பகுதிகள் அடுத்த வாரம், புதன் மற்றும் வியாழக் கிழமைகளில் வரும். இடையில் வேறு பாடங்கள். பொறுத்திருந்து படிக்கும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

அன்புடன்,

வாத்தியார்

------------------------------------------------------------------------------------

வாழ்க வளமுடன்!