Short Story, சிறுகதை: இறந்தவன் எங்கே போகிறான்?

 

Short Story, சிறுகதை: இறந்தவன் எங்கே போகிறான்?

அப்பச்சி சொன்ன கதைகள் - பகுதி 5

(எங்கள் அப்பச்சி (MY Father) சொன்ன கதைகள் வரிசையில் இது ஐந்தாவது கதை. கதையின் கரு மட்டும் அவருடையது. கருவிற்கு உருவம் கொடுத்து விரிவாக்கம் செய்து, எழுத்தில்  வடிவமைத்தது எல்லாம் என்னுடைய கைவண்ணம்)

தலைப்பு: பிறவிப் பயன்!

கொட்டு முளக்கத்தோடு ஒருவர் இறுதி யாத்திரை சென்று கொண் டிருந்தார். கண்ணீரும் கம்பலையுமாக முன்னால் சென்று கொண்டிருந்த அவருடைய மகன்களுடன், உறவினர்கள், நண்பர்கள் என்று சுமார் 100 பேர்கள் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆற்றில் குளித்துவிட்டு எதிரில் வந்து கொண்டிருந்த ஆன்மீகச் சொற்பொழிவாளர் ஒருவர், வருகிறவர்களுக்கு வழிவிட்டு, அருகில் இருந்த வீட்டுத் திண்ணை ஒன்றின் மீது ஏறி நின்று கொண்டார். அவர்கள் யாரையும் தொட்டு விடக்கூடாது என்று எண்ணி அப்படிச் செய்தார்.

ஆனால் அவர் ஏறி நின்றது ஒரு தாசியின் வீடு. ஏறிய பிறகுதான் அவருக்கு அது நினைவிற்கு வந்தது. அறியாமல் நடந்து விட்டது. வீட்டிற்குப்போய் மீண்டும் ஒரு முறை குளித்து விட்டால் போகிறது என்று தன் மனதைச் சமாதானப் படுத்திக்கொண்டார்.

வீட்டின் உள்ளே பேச்சுக்குரல் கேட்டது. தாசி தன் வீட்டு வேலைக்காரியிடம் சொன்னாள், "அடியே அஞ்சலை, உலக அலைக்கழிப்பும், அவதியும் நீங்கி ஆத்மா ஒன்று விடுதலையாகிப் போய்க்கொண்டிருக்கிறது. அது சொர்க்கத்திற்குப் போகிறதா அல்லது நரகத்திற்குப்போகிறதா என்று போய்ப் பார்த்துவிட்டு வா!"

வேலைக்காரியும் விளக்குமாற்றைக் கீழே போட்டுவிட்டுக் கதவைத்திறந்து கொண்டு, சென்று கொண்டிருந்த இறுதிப் பயணக் கூட்டத்தோடு தானும் கலந்து செல்லத் துவங்கினாள்.

திண்ணை மீது நின்று கொண்டிருந்த நம் கதாநாயகருக்கு மிகுந்த ஆச்சரியம் ஆகிவிட்டது. "அடடா! நாமும் தான் கடந்த முப்பது ஆண்டுகளாக எவ்வளவு நூல்களைக் கற்றுத் தேர்ந்திருக்கிறோம்? எத்தனை இடங்களில் பிரசங்கம் செய்திருக்கிறோம்? இந்தத் தாசிக்குத் தெரிந்தது மட்டுமல்ல தாசியின் வேலைக்காரிக்குத் தெரிந்த வித்தை நமக்கு தெரியாமல் போய்விட்டதே?  அது எப்படி, இறுதி யாத்திரை செல்பவன் ஒருவன் சொர்க்கத்திற்குப் போகிறானா அல்லது நரகத்திற்குப் போகிறானா என்று கண்டு பிடிக்க முடியும்?" என்று மின்னாலாய் மனதிற்குள் எண்ணங்கள் சுழன்றடிக்க, கடைசியில் தாசியையே வெளியில் அழைத்து விபரத்தைச் சொல்லி, விடையைக் கேட்டார்.

தாசி புன்முறுவலோடு பதில் சொன்னாள் "அய்யா. இது உப்புப் பெறாத சாதாரண விஷயம். செத்தவனோடு கூடப் போகிறவர்கள் பேசிக்கொண்டு போவதைக் கேட்டால் போதும் அது தெரிந்து விடும். நல்ல மனுஷனப்பா, நாலு பேருக்கு உதவியாக இருந்தானப்பா, காசு பணம் பார்க்க மாட்டானப்பா, ஓடி வந்து உதவி செய்வானப்பா, பரோபகாரியப்பா என்று அவர்கள் சொன்னால் அவன் சொர்க்கத்திற்குப் போகிறானென்று அர்த்தம். அப்படி யாரும் பேசவில்லை என்றால், அவன் கிராதகன், நரகத்திற்குத்தான் போகிறான் என்று அர்த்தம்"

நம் ஆசாமி அதிர்ந்துபோய் செயலற்று நின்று விட்டார்

கற்றது கையளவு: கல்லாதது கடலளவு!

”மனிதன் பிறவி எடுத்தது, நாலு பேருக்கு நன்மை செய்வதற்காகத்தான். தன்னைப் பேணியாக அதாவது சுயநலம் மிக்கவனாக இருக்கக்கூடாது. பிறவிப் பயன் அதுதான்” என்பதை வலியுறுத்துவதற்காக எங்கள் அப்பச்சி, இந்தக் கதையைச் சொல்வார்கள்.

=========================================================
வாழ்க வளமுடன்!
வளர்க நலமுடன்!