இதோ எந்தன் தெய்வம் முன்னாலே!

இதோ எந்தன் தெய்வம் முன்னாலே!

பக்தி மலர்
-----------------------------
""என் கதி என்ன ஆகும் சுவாமிஜி?"

மிகுந்த தாபத்துடன் கேட்டேன்.

இந்தச் சந்தேகம் எனக்குத் தோன்றியது ஏன்?

அந்த சத்சங்கத்தில் அப்போதுதான் சுவாமிஜி தன் உரையில்,  "பகவான் நாமத்தை ஜபித்து, எப்போதும் நம் இஷ்ட தெய்வத்தை மனதில் இருத்தினாலே, கடைசி நேரத்தில் நமக்கு இறைவன் சிந்தனை வரும்.என்ன சிந்தனையுடன் நம் ஆவி பிரிகிறதோ அது போலவே நம் அடுத்தப்பிறவி வரும்" என்று கூறியிருந்தார்.

"எனவே பூஜை, பாராயணம், காலட்சேபம் கேட்பது என்று நாள் முழுதும் இறைவனோடு கலந்து இருக்கும்  சூழலையை உருவாக்கிக் கொள்ளுங்கள். அப்போதுதான் பிறவிச் சுழற்சியில் இருந்து விடுபடலாம்" என்று
கூறியிருந்தார்.

கேட்டுக் கொண்டிருந்த எனக்கு மிகவும் கவலை ஆகிவிட்டது.
ஏனென்றால்  அந்தக் கால கட்டத்தில் நான் எந்த வகையிலும் இறைச் சிந்தனை செய்ய முடியவில்லை.காரணம்  நான் செய்து வந்த சேவைப் பணியே என் முழு நேரத்தை எடுத்துக் கொண்டு இருந்தது.

அப்படி என்ன சேவை?

ஒரு மாலை நேர மருந்தகம் நடத்தி வந்தோம்.ஒரு ரூபாய் உண்டியலில் பெற்றுக் கொண்டு 3 நாட்களுக்கான  மருந்து கொடுத்து வந்தோம்.
5,6 கிராம மக்கள் சுமார் 35 பேர் மாலை நேரத்தில் மருந்துக்காக வந்து
கூடுவர். எல்லோருக்கும் பதிவு செய்து குடும்ப அட்டை கொடுத்து
இருந்தோம். அந்த எண் படிக்கு நாங்களும் இங்கே  சிகிச்சை விவர
அட்டை வைத்திருப்போம். எத்தனை முறை முன்னர் வந்துள்ளனர்,
என்ன நோய் வந்துள்ளது என்றமருத்துவம் பெற்ற வரலாறு அதில்
இருக்கும். எனவே குடும்ப அட்டையை வாங்கிப் பார்த்து அதில்
கண்டுள்ள  எண்ணுக்கு உண்டான சிகிச்சை அட்டை எடுத்துக்
கொடுப்பதும், மருத்துவர் பார்த்து எழுதி கொடுக்கும்  மருந்தினை
வினியோகம் செய்வதும் என்று பல வேலைகள் மாலை நேரம்
முழுவதையும் எடுத்துக் கொண்டுவிடும். காலையிலும் பிற
நேரத்திலும் மருத்துவர்களை சந்திதும், மருத்துவப் பிரதிநிதிகளைச்
சந்தித்தும் மருந்து சேகரம் செய்ய  வேண்டும்.அவற்றைப் பரிசீலித்து நோய்க்குத் தகுந்தபடி தரம் பிரிக்க வேண்டும்.சிலர் காலாவதியான‌  மருந்துகளை ந‌ம் தலையில் கட்டி விடுவார்கள்.அவற்றை அடையாளங்
கண்டு விலக்குவதுடன்,கவனமாகஅழிக்க வேண்டும்.  சிறிது
நனகொடைக்காக சில நல்ல உள்ளங்களைச் சந்திக்க வேண்டும்.

இப்படிப் பல வேலைகள். எனவே பூஜை, மந்திரம் ஜபிப்பது எல்லாம் செய்ய நினைத்தாலும், நேரம் கிடையாது.

மந்திரம் சொல்லுவதற்கு பதில் ஆம்பிசில்லின், அமாக்சில்லின்,மெடாசின், காஃப் சிரப் என்ற சொற்களே மூளை முழுதும் நிற்கும்.எங்கேயிருந்து மந்திரம் சொல்லுவது?

காலையில் குளித்து முடித்து திருநீரு குங்குமம் தரித்து ஓரிரு விநாடிகள் இஷ்ட தெய்வத்திற்க்கு ஒரு  கும்பிடும்,ஒரு சாஷ்டாங்க‌ நமஸ்காரமும்.இரவு படுக்கச் செல்லும் போது ஒருமுறை நமஸ்காரம் அவ்வளவுதான் முடிந்தது.

சுவாமிஜியோ, "கடவுள் சிந்தனையோடு கண்ணை மூடவில்லை என்றால் மறு பிறவியும்,என்ன நினைத்து  இறக்கிறோமோ அதுவாகவம் பிறந்து விடுவோம்" என்கிறாரே!  மருந்து மாத்திரை மருந்தகம் என்று நினைத்துக்  கொண்டு இறந்து விடுவேனோ? மறு பிறவியில் ஒரு டாக்டராகவோ, கம்பெள‌ண்டராகவோ, நர்சாகவோ  பிறப்பேனோ? அல்லது ஆம்பிசிலின் அமாக்சி சில்லினாகப் பிறந்து என்னை எல்லோரும் விழுங்கி  விடுவார்களோ? அப்போ எனக்கு நல்ல கதி இல்லையோ!?

இந்த சிந்தனையால் உந்தப்பட்டுத்தான் கேட்டேன்,

"அப்போ என் கதி என்ன ஆகும் சுவாமிஜி?"

சுவாமிஜியின் ஆன்மீகச் சொற்பொழிவுக்குப் பின்னர் கேள்வி ப‌தில், சந்தேகம் தெளிதல் நேரத்தில்தான் இப்படிக் கேட்டேன்.

சுவாமிஜி தொண்டையைக் கனைத்துக் கொண்டார்.தீர்க்கமாக என்னை உற்றுப்பார்த்தார்.

"நரசேவா நாரயண சேவா! என்பதை நீங்கள்  றிதிருக்கவில்லையோ?
அதாவது 'மக்கள் சேவையே மகேசன்  சேவை' என்பதை அறிய மாட்டீர்களோ? நான் என் சொற்பொழிவில் கூறியது தன்னலமற்ற 
பணி செய்து  வருபவர்க்குப் பொருந்தாது.இப்படி நற்பணியில்
ஈடுபட்டு, நற்சிந்தனையோடு வலம் வருபவர்களுடைய பாதையே
வேறு. அவர்களுக்கு ராஜ பாட்டை காத்திருக்கிறது. இறைவனே அவர்களுக்குள் ஏற்கனவே புகுந்து அவர்கள் மூலம் தன் பணியை 
ஆற்றி வருகிறான் என்னும் போது அவர்கள் தனியாக எந்த வழி
பாடும் செய்ய வேண்டியதில்லை. இப்படி ஏதும் பணி செய்ய
முடியாதவர்கள் பூஜை புனஸ்காரத்தின் மூலம் இறைவனை அணுக
வேண்டும். ஆனால் நற்பணி ஆற்றூவோரினுள்ளத்தில் இறைவன்
வந்து 'ஜம்' என்று சம்மணம் போட்டு அமர்ந்து விடுகிறான்.'என் உளமே
புகுந்த அதனால்'என்று திருஞானசம்பந்த‌ர் சுவாமிகள் சொல்வாரே..!

அதுபோல நீங்களும் இறைவன் உள்ளத்தில் இருந்து ஆட்டுவிக்கிறான்
என்று எண்ணிச் செயல் பட்டால் அவன் எப்போதும்  துணையிருக்
கிறான். எப்போது 'நான் செய்கிறேன்' என்ற எண்ணம் தலை
தூக்குகிறதோ அப்போது அவன் வெளியேறி விடுகிறான்.மீண்டும்
அவனை உள்ளே கொண்டுவரத்தான் பூஜை, பாராயணம போன்ற
பயிற்சிகள். 63  நாயன்மார்களும் தங்கள் பணிகளையே சிவத்
தொண்டாகச் செய்தார்கள். அதுபோலச்செய்து வாருங்கள். முக்தி
கிடைக்குமா என்ற கவலை எல்லாம் பட வேண்டாம். எங்கே
ராமனோ அங்கே காமன் இல்லை. எங்கே காமன் உள்ளானோ
அங்கே ராமன் இல்லை" என்றார். "மற்றவர்களுக்குப் பூக்கள்
தேவைப்படும் பூசனை புரிய. உங்க‌ளுடைய பூக்கள் மருந்துகளே.
அவர்களுக்கு வழிபடப் பேசாத விக்ரஹங்கள் தேவை. உங்களுடைய  விக்ரஹங்கள், நடமாடும், பேசும் மனிதர்களே."

கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது. உங்க‌ளுக்கு ஏதாவது புரிந்தால் சொல்லுங்கள்.

நன்றி, வணக்கத்துடன், 
கே.முத்துராமகிருஷ்ணன்
லால்குடி

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

வாழ்க வளமுடன்!