Short Story: சிறுகதை: முதல் தர்மம்

Short Story: சிறுகதை: முதல் தர்மம்

மாத இதழ் ஒன்றிற்கு அடியவன் எழுதிக் கொடுத்த சிறுகதை. நீங்கள் படித்து மகிழ அதை இன்று வலை ஏற்றியுள்ளேன்

அன்புடன்
வாத்தியார்
-----------------------------------------------------------------------

அது 1928ம் ஆண்டு. இன்றைக்கு 87 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட காலம். தெற்கு வட்டகையில் பெரிய செல்வந்தர் என்றால் எல்லோரும் சின்னையா செட்டியாரைத்தான் கையைக் காட்டுவார்கள்.

மற்ற நகரத்தார்கள் எல்லாம் பர்மா, மலேசியா, சைகோன், இலங்கை என்று வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று தொழில் செய்து கொண்டிருந்த காலத்தில் சின்னையா செட்டியார், உள்ளூரிலேயே பெரிய அளவில் கொடுக்கல் வாங்கல் தொழிலைச் செய்து கொண்டிருந்தார்.

பவுன் 13 ரூபாய் விற்ற காலம். ஆயிரம், இரண்டாயிரம் ரூபாய்களின் மதிப்பை நீங்களே கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள். சின்னையா செட்டியார் மொத்தம் முப்பது லட்ச ரூபாய்களுக்கு மேல் இனத்தில் அடைத்திருந்தார். எல்லாவற்றிற்கும் முறையான கணக்கு இருந்தது. வரவு செலவும்
முறையாக இருந்தது.

அரண்மனை போன்ற தங்கள் வீட்டு வாசலில் ஃபோர்டு டூயூடர் செடான் கார் ஒன்று வந்து நிற்பதைப் பார்த்தவுடனேயே, வருவது அருணாசலம் செட்டியார் என்பதைச் சின்னைய்யா செட்டியார்  தெரிந்து கொண்டார்.

முகப்புவரை சென்று வந்தவரை, முகம் மலர உள்ளே அழைத்து வந்து பெட்டகசாலையில் விரித்திரிந்த இரத்தினக் கம்பளத்தின் மேல் அவரை அமர வைத்தார்.

அன்றையத் தேதியில் செட்டிநாட்டின் மிகப் பெரிய புள்ளிகள் சிலரில் அருணாசலம் செட்டியாரும் ஒருவர். தலைக்கு டர்பன், கழுத்தில் துப்பட்டா என்று பார்வைக்கு அசத்தலாக இருப்பார்.

வந்தவர் பத்து நிமிடங்கள் பொதுத் தாக்கலைப் பேசிவிட்டு, தன்னைவிட இளையவரான சின்னய்யாவிடம் மெல்லிய குரலில் கேட்டார்:

”தம்பி, சைகோன் மெய்யப்பனுக்கும் உங்களுக்கும் வரவு செலவு உண்டா?”

“ஆஹா, உண்டு அண்ணே, அவுக அப்பச்சி, எங்க அப்பச்சி காலத்திலேயிருந்து தொடர்ந்து வரவு செலவு உண்டு அண்ணே!”

“இன்றையத் தேதிக்கு அவர்கள் கணக்கில் என்னதொகை உங்களிடம் நிலுவையில் உள்ளது? அதாவது அவர்கள் எவ்வளவு பாக்கி தர வேண்டும்?”

“எதற்காகக் கேட்கிறீர்கள்?”

“அவர்கள் பணச் சிக்கலில் இருக்கிறார்கள். உங்களுக்கு உதவுவதற்காகத்தான் கேட்கிறேன்.”

“நீங்கள் எப்படி எங்களுக்கு உதவ முடியும்?”

“அவர்களுடைய பிராமிசரி நோட்டுக்களை எல்லாம் என்டார்ஸ் செய்து என்னிடம் கொடுத்துவிடுங்கள். அவற்றிற்குரிய பணத்தை நான் உங்களுக்குக் கொடுத்துவிடுகிறேன்.”

“அதனால் உங்களுக்கு என்ன லாபம்? அந்தப் பணத்தை நீங்கள் எப்படி வசூல் செய்வீர்கள்?”

"அவர்கள் மீது பிராது போட்டு சொத்துக்களை எல்லாம் அட்டாச் செய்து, அவர்களைத் தெருவிற்குக் கொண்டு வந்து விடுவேன். எனக்கும் அவர்களுக்கும் பகை ஒன்று உள்ளது. அதைத் தீர்க்கவே, அப்படிச் செய்ய விரும்புகிறேன்.”

“பதினைந்து சிவன் கோயில்களுக்கு தங்கள் சொந்த செலவில் குடமுழுக்கு செய்த குடும்பம் அது. அவர்களுக்கு அந்த நிலைமை ஏற்பட ஈசனே விடமாட்டான். ஆகவே பகை வேண்டாம். அவர்ளுடன் ஏதாவது ராசி பேச வேண்டும் என்றால் சொல்லுங்கள். நான் பேசுகிறேன்”

”பேசித் தீரக்கூடிய பகையல்ல அது! முடிவாக என்ன சொல்கிறீர்கள்? அதைச் சொல்லுங்கள்! அவர்கள் மூழ்கிக் கொண்டிருக்கும் கப்பல். அவர்களுடன் இருந்தால் நீங்களும் சேர்ந்து முழுக வேண்டியதுதான்.”

”அவர்கள் எங்களுடைய வாடிக்கையாளர்கள். அவர்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ள சிக்கல் தற்காலிகமானதுதான். அவர்கள் மீண்டு வருவார்கள். எங்களுக்கு நம்பிக்கை உள்ளது. ஒரு வேளை நீங்கள் சொல்வதைப் போல அவர்கள் கடனில் மூழ்க நேர்ந்தால் அவர்களுடன் சேர்ந்து மூழ்க நாங்களும் தயாராக உள்ளோம். அவர்களுடைய நம்பிக்கைக்கு துரோகம் செய்து, அவர்களுடைய பிராமிசரி நோட்டுக்களை எல்லாம் உங்களிடம் மறு அடமானத்திற்குக் கொடுத்து, எங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதை விட, அவர்களுடன் சேர்ந்து மூழ்குவதே நல்லது. அதுதான் தர்மம். ஆகவே அவர்கள் சம்பந்தப்பட்ட எதையும் தருவதற்கில்லை. மன்னிக்கவும்......” என்று இவர் சொல்லச் சொல்லவே, வந்தவர் எழுந்து விட்டார். ஒப்புக்காக கையைக் குலுக்கிவிட்டு சட்டென்று வெளியேறிச் சென்று விட்டார்.
 
                       ************************************************

காலதேவனின் விளையாட்டுக்கள் வினோதமாகவும் சில சமயங்களில் அற்புதமாகவும் இருக்கும். சைகோன் மெய்யப்ப செட்டியாரின் குடும்பத்தில் ஏற்பட்டிருந்த பணச் சிக்கல் தீர்வதற்கு அவன் அற்புதமாக உதவி செய்தான். காலதேவன் உதவி செய்தால் யார் குறுக்கே நிற்க முடியும்?

சைகோனில் அவர்களுக்கு இருந்த 20,000 ஏக்கர் விலை நிலங்களை பிரெஞ்ச் நிறுவனம் ஒன்று நல்ல விலைக்கு வாங்க முன் வந்தது. இவர்களும் அந்த ஊரில் இருந்த கடையை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு நிலங்களை மொத்தமாக விற்றுப் பணம் பண்ணி விட்டார்கள். பணப்பரிவர்த்தனைக்குப் பிரச்சினை எதுவும் இல்லாத காலம் அது.

அந்தப் பணத்தை அப்படியே கொண்டுவந்து, ஊரில் வாங்கியிருந்த கடன்களை எல்லாம் ஒரே நாளில் அடைத்துவிட்டார்கள். பர்மாவிலும் இலங்கையிலும் அவர்களுக்கு இருந்த இடங்கள் எல்லாம் அப்படியே இருந்தன. அதனால் ஊருக்குள் அவர்களுக்கு இருந்த நல்ல பெயர் தொடர்ந்தது.

அதிகமாகப் பணம் வாங்கியிருந்தது சின்னையா செட்டியாரிடம்தான். அதைத்தான் முதலில் தீர்த்தார்கள். தீர்த்துக் கொடுப்பதற்கு சைகோன் மெய்யப்ப செட்டியாரும், அவருடைய மகன் தியாகராஜனும் வந்திருந்தார்கள். வந்தவர்கள் நீண்ட நேரம் நெகிழ்ச்சியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனாரூனா பிராமிசரி நோட்டுக்களைக் கேட்டு வந்த விஷயமும், அதற்கு சின்னையா மறுப்புச் சொல்லி அவரை திருப்பி அனுப்பி வைத்த விஷயமும் அவர்களுக்கு ஆனா ரூனா நிறுவன ஆட்கள் மூலமாகவே தெரிந்திருந்தது.

அதற்கு சின்னையாவின் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு அவர்கள் நன்றி சொன்னபோது, சின்னையா தழுதழுத்த குரலில் சொன்னார்:

“எங்கள் அப்பச்சி, எங்களுக்குச் சொல்லிக் கொடுத்த முதல் தர்மம் அது. ஆகவே கொஞ்சம் கூடப் பிறழாமல் அதைச் செய்தேன். எங்கள் அப்பச்சி அடிக்கடி நகரத்தார்களின் முதல் தர்மம் என்று அதைத்தான் சொல்லுவார்கள். பிறருக்கு கேட்டைத் தரும் தீய செயல்களை ஒருவன் மறந்தும் கூட எண்ணக்கூடாது, எண்ணினால் எண்ணியவனுக்கு கேடு விளையுமாறு அறம் எண்ணும் என்று சொல்வார்கள். கூடவே பொய்யாமொழிப் புலவரின் குறளையும் சொல்லுவார்கள்
“மறந்தும் பிறன்கேடு சூழற்க சூழின்
அறஞ்சூழம் சூழ்ந்தவன் கேடு.
அத்துடன் நம்பிக்கை துரோகம் செய்வதும் நகரத்தார்கள் கடைப்பிடிக்கும் தர்மத்திற்கு எதிரானது. ஆகவே செய்யவில்லை”

உடனே சைகோன் மெய்யப்ப செட்டியார் குறுக்கிட்டுச் சொன்னார்:

”அதை விடுங்கள். அவர்கள் மூழ்கினால் அவர்களுடன் சேர்ந்து நாங்களும் மூழ்குகிறோம் என்று சொன்னீர்களாமே - அது கோடி பெறும். யாருக்கு வரும் அந்தத் துணிச்சலும் நல்ல மனசும்? அதை எங்கள் வாழ் நாளில் நாங்கள் மறக்க மாட்டோம். இந்தப் பணத்துடன் இரண்டு லட்ச ரூபாய் அதிகமான பணம் உள்ளது. அதை உங்கள் நிறுவனத்தில் எங்கள் பெயரில் வரவு வைத்துக் கொள்ளுங்கள். நாலணா வட்டி கொடுத்தால் போதும். எங்களுக்கு தேவைப்படும் சமயத்தில் தேவையான கால அவகாசம் கொடுத்துவிட்டு அந்தப் பணத்தை பகுதியாகவோ அல்லது முழுதாகவோ வாங்கிக்கொள்கிறோம்”

”நல்லது” என்று சின்னையா செட்டியார் ஒரே வார்த்தையில் பதில் சொன்னார்.

அவர்கள் தொடந்தார்கள். சின்னையா செட்டியாரைக் கூட்டிக்கொண்டு அவருடைய வீட்டு வாசல்வரை சென்றவர்கள், வீட்டு வாசலில் நின்றுகொண்டிருந்த புது ரோல்ஸ்ராய்ஸ் காரைக் காட்டியதோடு, அதன் சாவியையும் கொடுத்துவிட்டுச் சொன்னார்கள்:

”உங்களின் நல்ல மனசிற்குப் பரிசாக இதை வைத்துக்கொள்ளுங்கள். நாங்களும் மூழ்கவில்லை. எங்களுடன் துணிந்து பயணித்த சின்னையாவும் மூழ்கவில்லை என்பதை இந்த செட்டிநாட்டு மக்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அதற்குப் பரிசாகவே இந்தக்கார்.”

சின்னையா செட்டியாரின் கண்கள் பனித்துவிட்டன.
          ***********************************************

வாழ்க வளமுடன்! வளர்க நலமுடன்!