சிறுகதை: 21st Century Avvaiyar

சிறுகதை: 21st Century Avvaiyar

ஆத்தாளுக்கும், மகளுக்கும் சண்டை. சத்தம் தெருவரை கேட்டது.
ஒண்டிக் குடித்தன வீடு. கேட்காதா பின்னே?

மாடியில் படியேறி, தங்கள் வீட்டு வாசல்வரைக்கும் ஒருவர் நடந்துவரும்
ஓசையைக்கூடக் கேட்காமல் சத்தமாகச் சண்டை போட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

"என்னடி சொல்றே? விளங்குகிற மாதிரிச் சொல்லு!"

"உனக்கு எத்தனை தடவை சொன்னாலும் விளங்காது - எப்படிச் சொன்னாலும்
விளங்காது - அதனாலதான் சுருக்கமாச் சொல்றேன். பெரியப்பா பணம்
கொண்டு வந்து கொடுத்தால் - வாங்காதே. வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடு"

"அதுதான் எப்படிச் சொல்றது?"

"உனக்கு முடியவில்லையென்றால் சொல்லு.நான் சொல்கிறேன். அய்யா,
பெரியவரே, மடியில் பணமும், மனதில் இருளும் கொண்ட மகானே! என்
தந்தையின் உயிரைக் காப்பாற்ற உதவாத உங்கள் பணம், இப்போது நீங்கள்
வலிய வந்து கொடுத்தாலும் எங்களுக்கு வேண்டாம். உங்களிடம் பணம் வாங்கி,
அது ஒத்த ரூபாயாக இருந்தாலும் சரி அல்லது ஒரு லட்சமாக இருந்தாலும்
சரி,திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டால் எனக்குத்
திருமணமே வேண்டாம் என்று சொல்லி விடுகிறேன் - போதுமா?"

"கிறுக்குப் பிடிச்சமாதிரிப் பேசாதே.பானை செய்றதுக்குப் பத்து நாள் ஆகும்.
போட்டு உடைக்கிறதுக்கு ஒரு நொடி போதும். முகத்தில் அறைஞ்சமாதிரி
வேண்டாம்னு சொல்லிட்டா, ஊருக்கு வந்து பத்துப் பங்காளிகள் முன்னால நின்னு
உன் கல்யாணத்தை நடத்துறது யாரு?"

"அதுக்கெல்லாம் நீ கவலைப் படாதே!.எங்க பெரியப்பாவைப்பத்தி எனக்கு
நன்றாகத் தெரியும். தலைப்பாகை வச்சிகிறதுக்கும், தேங்காய்ச் சட்டி
தூக்கிறதுக்கும் அவரை யாரும் கூப்பிடவேண்டாம். நான்தான் வீட்டிற்கு
மூத்தவன் என்று சொல்லி வம்படியா வந்து, முதல் ஆளா நின்னுடுவாரு!
பணம்னா மட்டும்தான் மனுஷன்கிட்ட பத்து ரூபாய்கூட வாங்கிறது கஷ்டம்.
ஆனா நீ சொன்ன அதுக்கெல்லாம் பி.டி.உஷா வேகத்தில அவரே ஓடி வந்து
நின்னுடுவாரு!"

"வேண்டாம்னு சொன்னா, கொண்டு வந்து கொடுக்கிறவங்களை அவமதிக்கிறது
மாதிரி ஆகாதா?"

"வேண்டாம்னு ஏன் சொல்றே - கொஞ்சம் புத்திசாலித்தனமா மாத்திச் சொல்லு.
எங்களுக்கு வேணும்ங்கிற அளவுக்கு பணம் கிடைச்சிருச்சு.இப்போது பணம்
எதுவும் வேண்டாம். தேவைப்பாட்டால் கேட்டு வாங்கிகிறோம் என்று சொல்லு!"

"அதையும் மீறி, இல்லை வச்சிக்குங்க என்று சொல்லி மேஜை மேல வச்சிட்டுப்
போனார்ன்னா என்ன செய்றது!"

"ம்..ம்..அப்படி வச்சிட்டுப் போனார்ன்னா, அவர் போன உடனே, அந்தப்
பணத்தைக் கொண்டுபோய் வடபழநி முருகன்கோயில் உண்டியல்ல போட்டுவிட்டு
வந்து விடு."

"உன் கோபத்துக்கும் வெறுப்பிற்கும் ஒரு அளவில்லையா? உண்டியல்ல
எதுக்காகப் போடணும்?"

"வட பழநி முருகன் தன் பக்தைக்கு நல்லது பண்ணாம விட்டுட்டாரு. உன் சகோதரி
அதுதான் என் பெரியம்மா - எவ்வளவு நல்லவர்கள். எவ்வளவு பெரிய முருக பக்தை
அவர்களைக் கொண்டுபோய் எதுக்காக இந்தக் கஞ்சத்தனம் பிடிச்ச மனுஷன்கிட்ட
அந்த முருகன் சிக்க வச்சாரு. சீக்கிரமா அவங்களுக்கு விடுதலை கிடைக்கட்டும்.
நீ போய் உண்டியல்ல போட்டுட்டு வா. பிரார்த்தனையை நான் பண்ணிக்கிறேன்".

"அடிப் பாவி!"

"பாவி என்று சொல்லாதே, பெரியம்மாவைப் பற்றிக் காலையில் ஒரு கவிதை
எழுதினேன். அது இந்தச் சீட்டில் உள்ளது படித்துப்பார். சும்மா மனசுக்குள்ளேயே
படிக்காதே - வாய் விட்டுப் படி - அப்பொழுதுதான் அது செவி வழியாக மனதிற்குள்
போகும்!"

"உன்னைத் தமிழ் எம்.ஏ படிக்க வச்சதுக்கு இது ஒன்னுதான் மிச்சம்" என்று
முணுமுணுத்தவாறே சீட்டை வாங்கி வாய்விட்டுப் படித்தார்கள் வள்ளி அம்மையார்.

"கொடியது எதுன்னு முருகன் விளக்கமாகச் சொல்லும்படி கேட்க, 21ம் நூற்றாண்டின்
அவ்வைப்பிராட்டி பாடியது.
கொடியது கேட்கின் நெடி வெவ்வேலோய்
கொடிது கொடிது வறுமை கொடிது
அதனினும் கொடிது இளமையில் வறுமை
அதனினுங் கொடிதே ஆற்றொணாக் கொடுநோய்
அதனினும் கொடிதே கஞ்சனுடன் வாழ்வது
அதனினும் கொடிதே அவனின் மனைவியாய் இருப்பது!"

"கிறுக்குக் கழுதை அவ்வையார் எங்கேடி இதெல்லாம் பாடினாள்?" என்று தன் தாய்
சொன்னதைக் காதில் வாங்கிக் கொள்ளாத சீதா, தேங்காய்ப்பூத் துண்டையும், ஷாம்பூ
பாக்கெட்டையும் கையில் எடுத்துக் கொண்டு குளியல் அறைக்குள் நுழைந்து விட்டாள்.

வெளியே மறைவாக நின்று இதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்த வள்ளியம்மை
ஆச்சியின் பெரிய கொழுதனார் சிவலிங்கம் செட்டியாருக்கு - அதுதான் சீதாவின்
பெரியப்பாவிற்கு சம்மட்டியால் அடிவாங்கியதைப் போன்று இருந்தது, ஒரு அடியல்ல,
அடுத்தடுத்து பத்து அடி வாங்கியதைப் போன்றிருந்தது!

சத்தமில்லாமல் திரும்பி, மெதுவாக நடந்து, படிகளில் இறங்கிக் கீழே தெருவிற்கு
வந்தவர், அருகில் இருந்த பஸ் நிறுத்தத்தை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தார்.
மனதில் தாங்கவொன்னா துக்கம். கையில் தன் தம்பி மகள் திருமணத்திற்குக்
கொடுப்பதற்காகக் கொண்டு வந்திருந்த ஐம்பதினாயிரம் ரூபாய் பணம்.

++++++++++ ++++++++++++++++++ ++++++++++++++

அதே நேரம் தன் வீட்டில் தெய்வானை ஆச்சி கவலையுடன் காத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
தன் தங்கை மகளின் குணத்தை நன்கு அறிந்தவர் அவர். அரை மனதோடு தன்
வற்புறுத்தலுக்காக வீட்டுக்காரர் போயிருக்கிறாரே - கொடுத்து விட்டு வருவாரா
அல்லது வாங்கிக் கட்டிக் கொண்டு வருவாரா? ஒன்றும் புரியவில்லை

ஆச்சியின் தவிப்பு இரண்டு மணி நேரம் நீடித்தது. அவரின் கணவர் திருவாளர்
சிவலிங்கம் செட்டியார் காலை பத்து மணிக்குத்தான் வீட்டிற்குத் திரும்பினார்.
முகத்தைத் தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு வந்தார்.சோர்வுடனும் காணப்பட்டார்.

தெய்வானை ஆச்சி மெல்லிய குரலில் கேட்டார்கள்.

"ஏன் சிக்கலாகி விட்டதா?"

"இல்லை"

"பணத்தை வாங்கிக் கொண்டார்களா - இல்லையா?"

"பணத்தை வாங்கிக் கொள்ளும் மன நிலையில் அவர்கள் இல்லை"

"என்ன சொல்கிறீர்கள்?"

"என் தம்பியின் மருத்துவச் செலவிற்கு நான் பண உதவி செய்யாத கோபம்
அவர்களை விட்டு இன்னும் விலகவில்லை! என் தம்பியின் சாவிற்கு நான்தான்
காரணம் என்ற எண்ணத்தோடுதான் இன்னும் இருக்கிறார்கள்."

"சொன்னார்களா?"

"இல்லை தெரிந்து கொண்டேன்!"

"பேசினீர்களா?"

"எல்லாவற்றையும் விலாவரியாக இப்போது கேட்காதே - இரண்டு நாட்கள்
போகட்டும் சொல்கிறேன்" என்று சொன்னவர், படுக்கையறைக்குச் சென்று
படுக்கும் நோக்கத்துடன் சட்டையைக் கழற்ற ஆரம்பித்தார்.

அம்மையார் விடவில்லை. பின்னாலேயே தொடர்ந்து சென்று கேட்டார்கள்

"பணத்தைத் என்ன செய்தீர்கள்?"

அழுத்தமாகப் பதில் சொன்னார் அவர்."வடபழனிக் கோயில் உண்டியலில்
போட்டு விட்டேன்".

440 வாட்ஸ் மின்சாரம் தாக்கியது போன்ற அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது அவருடைய
மனைவிக்கு.

"விளையாடாமல் சொல்லுங்கள் - உண்டியலிலா போட்டீர்கள்?"

"ஆமாம்,"

"எதற்காக?"

"சும்மா வழ வழவென்று கேட்டுக் கொண்டிருக்காதே, போடவேண்டும் என்று
தோன்றியது போட்டு விட்டேன்"

படுக்கையில் படுத்தவர், முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டுவிட்டார். தெய்வானை
ஆச்சியும் அத்துடன் விட்டு விட்டார்கள்.

++++++++++++++ ++++++++++++++++++++ +++++++++++++++++

நான்கைந்து நாட்கள் போகட்டும், நடந்ததைத் தெரிந்து கொள்ளலாம்
என்றிருந்த ஆச்சிக்கு மூன்றாம் நாள் காலையில் கூரியரில் வந்த கடிதம்
மேலும் ஒரு குழப்பத்தை உண்டு பண்ணியது.

பெரிய அளவில் தர்மம் செய்யும் அறக்கட்டளை நிர்வாகத்தினரிடமிருந்து
வந்திருந்தது. அந்தக் கடிதம். ரத்தினச் சுருக்கமாக நான்கே வரிகளில் எழுதப்
பெற்றிருந்தது

எழுதப் பெற்றிருந்த வாசகம் இதுதான்

அன்புடையீர், நீங்கள் மனமுவந்து அனுப்பிய ரூபாய் நான்கு லட்சத்திற்கான
பணவோலை (Pay Order) கிடைத்தது. அதில் நீங்கள் குறிப்பிட்டிருந்தபடி
குறிப்பிட்டிருந்த குடும்பத்திற்கு உங்கள் பெயரைக் குறிப்பிடாமல் திருமண
உதவித் தொகையாக ரூபாய் ஒரு லெட்சத்திற்கான காசோலையை (Cheque)
அனுப்பி விட்டோம். மீதி மூன்று லெட்ச ரூபாயை எங்கள் தர்மநிதிக் கணக்கில்
வரவு வைத்துக் கொண்டு விட்டோம்.உங்களுக்கு நேரம் இருக்கும்போது
எங்கள் அலுவலகத்திற்கு ஒரு முறை வந்து சிறப்பிக்கும்படி கேட்டுக் கொள்கிறோம்.
உங்கள் தர்ம சிந்தனை வாழ்க! வளர்க!

ஆச்சிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை! தன் கணவர் தலை கீழாக மாறிப்போய் விட்டாரே,
என்ன நடந்திருக்கும்? அவருடைய மனதைப் புரட்டிபோட்டு மாற்றியது யாராக
இருக்கும்? இருபத்தைந்து ஆண்டுகளாகத் தன்னால் செய்ய முடியாததை யார்
செய்திருப்பார்கள்?

பலத்த சிந்தனையில் ஆழ்ந்தவர்கள்,அதற்கு விடை அன்று மாலை கிடைக்கும்
என்று நினைத்தார்கள்.

ஆனால் கிடைக்கவில்லை!

கணவரிடமிருந்து ஒரு புன்னகை மட்டுமே கிடைத்தது.

தான் தன் தம்பி வீட்டிலிருந்து திரும்பி வரும்போது, பேருந்து கிடைக்காமல்,
நடந்தே வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்ததையும், வரும் வழியில் வடபழனிக் கோவியில்
அருகே காப்பி அருந்தும் நோக்கத்துடன் ஹோட்டல் ஒன்றிற்குள் சென்ற
மர்ந்ததையும், அங்கே சுவற்றில் மாட்டப்பெற்றிருந்த படத்தில் இருந்த
வாசகங்களைப் படிக்க நேர்ந்ததையும், தன்தம்பி மகளின் தர்ம அடிச் சொற்களால்
தன் மனதில் பாதி ஏற்பட்டிருந்த மாற்றத்தையும், அந்தப் படத்தில் எழுதப்
பெற்றிருந்த வாசகங்கள் முழு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியதையும் அவர்
யாரிடமும் சொல்லவில்லை.

சிலவற்றைச் சொல்லாமல் வைத்திருப்பதிலும் ஒரு சுகம் உண்டு!

அந்த வைர வரிகள் இதுதான்

"ஒரு மாதத்தில் பயன்பெற கீரையை பயிர்செய்
ஒரு வருடத்தில் பயன்பெற வாழையைப் பயிர்செய்
ஏழு வருடத்தில் பயன்பெற தென்னையைப் பயிர்செய்
இருபது வருடத்தில் பயன்பெற தேக்கைப் பயிர்செய்
பெற்ற பிறவியின் பயன்பெற தர்மத்தைப் பயிர்செய்!"

****************** **************
’பயிர்களும் பயன்களும்' எனும் தலைப்பில் அடியவன் எழுதி மாத இதழ் ஒன்றில்
வெளிவந்த சிறுகதை! நீங்கள் படித்து மகிழ இங்கே பதிந்தேன்.


வாழ்க வளமுடன்!