அகிலா துப்பிய தாம்பூலம்!

அகிலா துப்பிய தாம்பூலம்

ஞாயிறு மலர்
------------------------------------------------------------
இன்றைய ஞாயிறு மலரை இரண்டு ஆக்கங்கள் அலங்கரிக்கின்றன. படித்து மகிழுங்கள்
அன்புடன்
வாத்தியார்

1
அகிலா துப்பிய தாம்பூலம்

(அகிலா என்பது திருவானைக்கோவிலில் உறையும்
அகிலாண்டேஸ்வரி அம்மனின் திருப்பெயர். சுருக்கி
உங்களுக்குப் பிடித்த மாதிரிக் கொடுத்துள்ளேன்.

அகிலாவின் படமா? அது இல்லாமலா? அதையும்
கொடுத்துள்ளேன்)

Over to the article written by our great & regular classroom visitor Mr.V.Gopalam, Thanjavur

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
கவி காளமேகம்.

கவி காளமேகம் பற்றி உங்களுக்கெல்லாம் நன்கு தெரிந்திருக்கும்.
காரணம் பள்ளிக்கூட பாடங்களில் அவனது  'சிலேடை' பாடல்கள்
அதிகம் வந்திருக்கிறது. காளமேகம் பாடல்களில் கிண்டலும் கேலியும் நிறைந்திருக்கும்.

இவன் திருவரங்கத்தில் கோயில் மடைப்பள்ளியில் வேலை பார்த்து
வந்தவன். அது வைஷ்ணவக் கோயில் என்பது  அனைவருக்கும்
தெரியும். அவன் காலத்தில் வைணவ, சைவ பூசல்கள் அதிகம்.
அப்படிப்பட்ட  காலத்தில்வைணவ ஆலய மடப்பள்ளி ஊழியன் திருவானைக்கோயில் சிவாலயத்தில் நடனமாடும் கணிகை மீது
காதல்  கொண்டான். தன்  நெற்றி நாமத்தைக் கலைத்து விட்டு திரு
நீறணிந்து கொண்டு திருவானைக்காவே கதி என்று இருந்தான்.
இரவு அர்த்தஜாம பூஜைக்கு காளமேகம் தன் காதலியோடு
கோயிலுக்குப் போனதும், அவள்  சந்நிதிகளில் சதிராடி முடித்து
விட்டு வர நேரமாகும். காத்திருக்கும்  நேரத்தில் இவன் ஒரு
மண்டபத்தில் படுத்து  குறட்டையோடு  நல்ல உறக்கத்தில் ஆழ்ந்து
விடுவான்.

அந்த சூழ் நிலையில் அந்த ஆலயத்தில் எழுந்தருளியுள்ள
அகிலாண்டேஸ்வரி அம்மனை வழிபட்டு பல  சித்திகளை
அடைய வேண்டுமென்று ஒரு  பக்தன் நீண்ட நாட்களாகத்
தவமியற்றிக் கொண்டிருந்தான். அவன்  தவத்தை மெச்சி
அன்னை அவன் முன்பு சிறு பெண்ணைப் போல வடிவெடுத்துக்
கொண்டு வந்து அவனைத் தட்டி கண்களைத் திற, வாயை நன்கு
திற என்றாள். அந்த பக்தன் கண்களைத் திறந்து  பார்த்து விட்டு
எதிரில் ஒரு சிறு  பெண் நிற்பதைக் கண்டு  கோபத்துடன்,
"உனக்கு என்ன வேண்டும்? எதற்காக வாயைத்   திறக்கச்
சொல்கிறாய்?"  என்று அதட்டினான்.

அந்தப் பெண் சொன்னாள், "என் வாயிலுள்ள தாம்பூலத்தைத் துப்ப
வேண்டும்" பக்தனுக்கு வந்ததே கோபம். "போ! போ! தாம்பூலம் துப்ப
இடம் பார்த்து வந்திருக்கிறாள் பார், போய்விடு இங்கிருந்து" என்று  விரட்டிவிட்டுத் தன் தவத்தைத் தொடர்ந்தான்.

அம்மைக்குப் புரிந்துவிட்டது. இவனுக்கு இன்னும் பக்குவம்
வரவில்லை என்று திரும்பப் போகும் வழியில் குறட்டை ஒலி.
பார்த்தாள். அங்கு நமது கதா நாயகன் நன்கு குறட்டை விட்டு
அசந்து தூங்குவதைக் கண்டாள்.

சரி இவனிடம் சற்று விளையாடலாமே என்று அவனைத் தட்டி எழுப்பி "எழுந்திரு, வாயைத் திற, நான் என் வாயிலுள்ள தாம்பூலத்தைத் துப்ப வேண்டும்" என்றாள்.

கண் விழித்துப் பார்த்த காளமேகத்துக்கு இதெல்லாம் ஒரு பொருட்டு
அல்ல. நல்ல தூக்கம் கலைந்து போனதே  என்றுதான் வருத்தம்.
"சரி! சரி! தாம்பூலத்தைத் துப்பு!" என்று சொல்லி வாயை "ஆ" வென்று
திறந்து காட்டினான்.

அவ்வளவுதான், சிறு பெண் வடிவில் வந்த அன்னை அகிலாண்டேஸ்
வரியின் தாம்பூலம் அவன் வாயில் விழுந்து  உள்ளே சென்றதுதான்
தாமதம். மந்த புத்தி படைத்த அந்த 'மடையன்' (சமையற்காரன் என்று
பொருள்) கவி பொழியும் காளமேகம் ஆனான்.

அதுமுதல் இவன் ஊர் ஊராகப் போவான், ஆங்காங்கு ஆலயங்களில்
போய் உண்டைக்கட்டி வாங்கி உண்பான்,

பொற்காசு கொடுத்துப் பாடச் சொன்னால் பாடுவான். பிடிக்காதவர்களை
வசை பாடுவான். காசு கொடுத்தும் இவனிடம் வசை வாங்கிக் கட்டிக் கொண்டவர்கள் ஏராளம். அவன் சபித்து ஒரு ஊர் மண்மேடிட்டுப்
போயிற்று.

சில வைணவ ஆலயங்களுக்கு இவன் போனபோது, இவன்
வைணவத்திலிருந்து சைவத்துக்குப் போனவன் என்று  இவனுக்குக்
கதவை அடைத்தது உண்டு. அங்கெல்லாம் இவனது வசைப் பாடல்கள் உதிர்ந்திருக்கின்றன. நீங்கள் ரசிப்பீர்கள் என்று இப்போது இரண்டு பாடல்களைத் தருகிறேன். பிடித்திருந்தால் சொல்லுங்கள், மேலும்
சில  அடுத்தடுத்துக் கொடுக்கிறேன். இவைகள் எங்களுக்கு ஏற்கனவே நன்றாகத் தெரியுமே, ஏன் திரும்பத் திரும்ப 'போர்' அடிக்கிறாய், என்று சொல்பவர்கள் மன்னித்து விடுங்கள். தெரியாதவர்களுக்காக  இவற்றைப் படிக்க  உதவுங்கள். உங்கள் கருத்துக்களையும் தாராளமாக எழுதுங்கள்.

இப்போது இரு பாடல்கள் உங்கள் ரசனைக்கு.

1. முதல் பாட்டு:

கவி காளமேகம் கும்பகோணத்துக்குப் போனபோது ஒரு சத்திரத்தில்
சாப்பிட உட்கார்ந்தான்.நிறைய கூட்டம். வரிசையாக இலை போடப் பட்டிருந்தது. இவன் ஒரு வரிசையில் போய் உட்கார்ந்தான். இவனுக்கு அடுத்தபடியாக  ஒரு முன் குடுமி வைத்தவன் உட்கார்ந்தான். சாப்பாடு பரிமாறினார்கள். காய்கள் பரிமாறி முடிந்ததும் இலையில்  சோறு
கொண்டு வந்து வைத்ததும், காளமேகம் அருகில் உட்கார்ந்திருந்த
குடுமிக்கு அதீதமான பசி போல  இருக்கிறது. வேகமாகக் குனிது
சோற்றைக் கையால் பிசைய முனைந்தான். அப்போது அவனது
முன் குடுமி  அவிழ்ந்து இலையில் விழுந்தது. வலது கை சோறாக
இருந்ததால், தனது இடது கையால் அந்த சிகையை  (தலைமுடி)
அள்ளி வீசி முடிந்து கொண்டான். அப்போது அவன் முடியில்
ஒட்டியிருந்த சோற்றுப் பருக்கைகள்  காளமேகத்தின் மீதும்
இலையிலும் விழுந்தது. வந்ததே கோபம் காளமேகத்துக்கு.
உடனே பாடினான்:-

"சுருக்கு அவிழ்ந்த முன் குடுமிச் சோழியா, சோற்றுப்
பொறுக்கு உலர்ந்த வாயா, புலையா - திருக்குடந்தை
கோட்டானே, நாயே, குரங்கே, உனை ஒருத்தி
போட்டாளே வேலை அற்றுப் போய்"

இதென்னடா இது. தெருவில் சிறு பையங்கள் வசைபாடிக் கொள்வதைப்
போல இருக்கிறதே என்று  நினைக்கிறீர்களா? ஆம்! அதுதான் காள
மேகத்தின் ஸ்பெஷாலிடி. "வசைபாட ஒரு காளமேகம்" என்று
சும்மாவாசொன்னார்கள்.

பாடல் நன்றாகப் புரிகிறது என்று நினைக்கிறேன். தலைமுடியை
முடிச்சு போட்டிருந்தது அவிழ்ந்ததால் 'சுருக்கு  அவிழ்ந்த' என்கிறான்.
சிலர் தலையில் முன்பக்கத்தில் முடிவளர்த்துக் குடுமி வைத்து
அதைக் கட்டிக்  கொள்வார்கள். அமரர் கல்கியின் "பொன்னியின்
செல்வன்"  கதையைப் படித்தவர்கள் அதில் வரும்  ஆழ்வார்க்
கடியானை   நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். சோற்றுப் பொறுக்கு
வாய்ப் பகுதியில்  பட்டு உலர்ந்து  போயிருக்கிறதாம். வேலையற்றுப்
போய் உன்னையும் ஒருத்தி பெற்றுப் போட்டாளே என்பதில்
எத்தனை கேலி?

சரி! இப்போது மற்றுமொன்று.

2. இரண்டாம் பாட்டு:

காளமேகம் நல்ல சாப்பாட்டுப் பிரியன். ஒரு முறை இவன் நாகைப்
பட்டினம் போனான். அப்போதெல்லாம் எல்லா  ஊர்களிலும் பல
அன்ன சத்திரங்கள் இருக்கும். அங்கு வெளியூர்களிலிருந்து
வந்தவர்கள் தங்கிக்கொள்ளவும், உணவருந்தவும் சில பெரியோர்கள்
தர்மம் செய்து வைத்திருந்தனர். அப்படிப்பட்ட ஒரு சத்திரத்துக்குக்
காளமேகம்   போனான். அங்கு சத்திரத்தை நிர்வாகம் செய்து
கொண்டிருந்தவன்  பெயர் காத்தான். காளமேகத்தை அந்த
காத்தானுக்கு இன்னாரென்று   தெரியாது. தான் தங்கவும், இரவு
சாப்பாடும் வேண்டுமென்று காளமேகம் கேட்டார்.

சரியென்று தலையாட்டிவிட்டு காத்தான் புறப்பட்டு எங்கோ
போனான்.  அவன் வருவான் வருவான் என்று பசியால்  காத்திருந்த காளமேகத்துக்குக் கோபம் வந்தது. என்ன இது? நள்ளிரவு நேரம்
ஆகிவிட்டது, இவன்  எப்போது வருவது, எப்போது சமைப்பது,
எப்போது நாம் சாப்பிடுவது.  இப்படி நினைத்துக் கொண்டே பசியால்
தூங்கிப்  போய்விட்டான். காத்தான் வந்து எழுப்பினான், கண் விழித்துப் பார்த்தால் வெள்ளி முளைக்கும் நேரம். பொழுது  விடியப் போகிறது.
வந்ததே ஆத்திரம் காளமேகத்துக்கு, அப்போது பாடினான்:

"கத்து கடல் சூழ் நாகைக் காத்தான் தன் சத்திரத்தில்
அத்தமிக்கும் போதில் அரிசி வரும் - குத்தி
உலையில் இட ஊர் அடங்கும், ஓர் அகப்பை அன்னம்
இலையில் இட வெள்ளி எழும்."

பாட்டு மிக எளிமையானது. காத்தானுடைய சத்திரத்துக்குப் போய்
பசி என்று சொன்னால், பொழுது அத்தமிக்கும்  போது அரிசி வருமாம்,
அதைக்  குத்தி உலையில் போட ஊர் அடங்கிவிடுமாம், அது சொறாக
ஆகி இலையில் இடபொழுது விடிந்துவிடுமாம்". இந்தப் பாட்டைக்
கேட்ட காத்தானுக்கு அதிர்ச்சி. வந்திருப்பவர் பெரிய மனிதர் 
என்பதை   உணர்ந்து கொண்டு மன்னிப்பு கேட்டான். விழுந்து
விழுந்து உபசரித்தான். "சாமி! என்னை இப்படி திட்டி பாட்டு
சொல்லிட்டீங்களே! என்னை எல்லோரும் கேலி பேசுவார்களே"
என்று அழுதான்.

அதற்கு காளமேகம் சொன்னார், "நான் உன்னை கேலி பேசவில்லை
யப்பா. அத்தமிக்கும் போதில் என்றால்,  ஊரெல்லாம் வளம் இழந்து
பஞ்சம்   வரும் போது என்று பொருள், ஊர் அடங்கும் என்றால், உன் சத்திரத்தில் உணவு உண்டு நிம்மதி அடைவர் என்று பொருள். உன் 
சோறு அகப்பையில் வந்து இலையில் விழும்போது  அந்தச் சோற்றைப் பார்த்தால் வெள்ளி கூட தோற்றுப் போகும், அவ்வளவு வெண்மையாக இருக்கும் என்றாராம்.

எப்படி சாமர்த்தியம்? . உங்கள் கருத்தை எழுதுங்கள்.

அன்புடன்
வி.கோபாலன்
தஞ்சாவூர்

கட்டுரையாளர் திரு.வி.கோபாலன் அவர்களின் 

எழில்மிகு தோற்றம்

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
2
மனநல மருத்துவமனையில் சேர்வதற்கு என்ன வழி?
-------------------------------------------------------------------------------
"ஐயா! ஒரு சந்தேகம்!"

"என்ன சந்தேகம்? தயங்காமல் கேள் ம‌க்கா!"

"ஐயா! இந்த "அறிவு ஜீவி" என்கிறார்களே அவர் யார்? அவர் எப்படி நடப்பார்?எப்படிப் பேசுவார்? எப்படி எழுதுவார்?"

"இதைப்பற்றி உனக்கு ஏதாவது ஓர் அபிப்ராயம் இருக்குமல்லவா? அதை முதலில் கூறு!"

"நான் சொன்னால் என் 'அறிவை'ப் பார்த்து நீங்கள் சிரிக்கக் கூடாது ஐயா!"

"சரி! சிரிக்கவில்லை சொல்லு!"

"அறிவு' என்பதை நான் ஒரு பெயராகவே நினைத்து இருந்தேன்.அறிவுடை நம்பி, அறிவழகன் என்று திராவிட இனமானப் பெயர்களாக வைக்கப்படு மல்லவா? அதுபோல 'அறிவு' ஒரு பெயராகவும், 'ஜீவி' என்பதை இனிஷியலாகவும் நினைத்து இருந்தேன்.நேற்றுதான் என் நண்பன் சொன்னான் நான் எண்ணியிருந்தது தவறாம்."

"சரி! உன் நண்பன் என்ன விளக்கம் கொடுத்தான்?"

"அவனுக்கும் சொல்லத் தெரியவில்லை. 'அதெல்லாம் பெரிய விஷயமடா! நமக்கு எதுக்கு?' என்று சொல்லிவிட்டு 'கட்டிங்' அடிக்கப் போய்விட்டான்."

"சரி!மீண்டும் நீ கேட்ட கேள்வியை கேள் பார்ப்போம்!"

"இந்த "அறிவு ஜீவி" என்கிறார்களே அவர் யார்? அவர் எப்படி நடப்பார்?எப்படிப் பேசுவார்? எப்படி எழுதுவார்?"

"நீ கேட்பது கண்ண பரமாத்வைப் பார்த்து அர்ஜுனன் கேட்பது போல் உள்ளது. கீதை வாசித்து இருக்கிறாயா?"

"இல்லை ஐயா!"

"மிகவும் நல்லாதாயிற்று. முதல் பாடத்திற்கு நீ சரியான ஆள்."

"அப்படியா ஐயா!?"

"ஆமாம்! ஒரு அறிவுஜீவிக்கு வேண்டிய 'ஆடியென்சே' அவன் சொல்லப் போகும் தத்துவத்தினை அறியாதவர்கள் தான்"

"சரி!ஐயா!"

"கிருஷ்ணரைப் பார்த்து அர்ஜுனன் கேட்டானாம்:"கண்ணா!இந்த 'ஸ்திதப் பிரக்ஞன்' என்கிறவன் எப்படி இருப்பான்? எப்படிப் பேசுவான்? எப்படி நடந்து கொள்வான்?"

"ஐயா! நான் கேட்டது 'அறிவு ஜீவி'யைப் பற்றி! நீங்கள் புரியாத சொற்களில் ஏதேதொ சொல்கிறீர்களே!"

"ஆங்!முதல் பாடத்தைக் கற்றுக் கொண்டுவிட்டாயே!"

"அப்படியா ஐயா? அதென்ன?"

"புரியாத சொற்கள்' என்று சொன்னாயே! அது தான் அறிவுஜீவித் தனத்துக்கு முதல் தகுதி!"

"அப்படியா ஐயா? ஓரிரு எடுத்துக்காட்டுக்கள் சொல்ல முடியுமா ஐயா!"

"சொல்கிறேன்.புறவயம், முரணியக்கம், முன் நவீனத்துவம், பின் நவீனத்துவம்..."

"ஐயா! போதுமய்யா! தலை சுற்றுகிறது!"

"அதன் பிற்கு கேள்.இதுவரை கேள்விப் பட்டிராத வெளிநாட்டுப் பெயர்களைப் பயன் படுத்தி எழுதவும் பேசவும் தெரிய வேண்டும்"

"எடுத்துக்காட்டாக..."

"ஜான் டி ஃப்ளஃப்;   ரொனல்டு டிம்ரி லையர்..."

"இதனால் என்ன பயன் ஐயா?"

"கேட்பவர்களுக்கு அறிவு ஜீவி நிறையப் படித்து இருக்கிறார்.அவர் சொல்லுவ தெல்லாம் சரியாகத்தான் இருக்கும் என்ற நல்ல எண்ணம் வரும்."

"அப்புறம்...?"

"நீளமான ஜோல்னா பை ஒன்று வேண்டும்.. காதி கிராஃப்டில் கிடைக்கும்"

"இது எதற்கு ஐயா!?"

"அப்போதான் அறிவு ஜீவி 'கெட் அப்' கிடைக்கும்.அந்தப் பையில் இரண்டு பெரிய பைண்டு வால்யூம் புத்தகங்கள் இருக்க வேண்டும்.கூடியவரை அந்தப் புத்தகங்கள் அந்தக் கால ருஷ்யப் புத்தகங்களாக இருத்தல் நலம். சேகுவாராவாக இருந்தால் மிகவும் நல்லது."

"வேறு ஏதாவது உண்டா ஐயா?"

"நிறைய இருக்கிறது. ஒன்றிரண்டு சொல்லி முடிப்பேன்..."

"சரி சொல்லுங்கள் ஐயா!"

"அறிவு ஜீவி முடியை அடிக்கடி வெட்டக் கூடாது. வருடத்திற்கு ஒருமுறை வெட்டினால் போதுமானது!அதுபோல முகச்சவரம் ஆண்டுக்கு இரு முறைதான் செய்ய வேண்டும். கட்டாயம் ஜிப்பா போட்டுக் கொள்ள வேண்டும். அது கணுக்கால் வரை தொங்கினால் நிறைய அறிவு ஜீவித்தனம் வரும். ஃப்ரேம் இல்லாத குறுகிய கண்ணாடியைப் போட்டுக் கொண்டு மேல் கண்ணால் சீரியஸாக முகத்தை வைத்துக்கோன்டு பார்க்க வேண்டும். அப்புறம்....."

"ஐயா! போறும் ஐயா! புரிந்துவிட்டது. நன்றி ஐயா!"

"சரி! போய் வா மகனே! நாளைக்கு மன நல மருத்துவமனையில் சேராமல் இருந்தால் எனக்கு ஒரு 'கால்' போடு."

ஆக்கம்:
முக்காலம்
(இது புனைப்பெயர். உண்மைப் பெயரையும், ஊரையும் கட்டுரையாளர் தரவில்லை!)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
வாழ்க வளமுடன்!