மனமே மயக்கம் கொள்ளாதே!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
மனமே மயக்கம் கொள்ளாதே!

மனதை நெறிப்படுத்தும் தொடர் - பகுதி 1

"எந்தப் பிள்ளையும் நல்ல பிள்ளைதான் மண்ணில் பிறக்கையிலே - அவன்
நல்லவனாவதும், தீயவனாவதும் அன்னை வளர்ப்பினிலே!”
- கவியரசர் கண்ணதாசன்

எல்லா மனிதர்களும் நல்லவர்களே! அந்தரு மஞ்ச்சிவாரே!’ என்று அதைத்தான் ஆந்திரத்திலும் சொல்வார்கள். சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகளால் ஒரு மனிதனால் நல்லவனாக நடக்க முடியாமல் போய்விடலாம். அதற்கு அவன் என்ன செய்வான் பாவம்?

மனிதர்களில் வித்தியாசம் இல்லை. மழைத்துளியில், மழை நீரில் வித்தியாசமில்லை. அது விழுகும் அல்லது பெய்யும் இடத்தை வைத்து அதன் தன்மை மாறிவிடும். வயலில் பெய்தால் பயிருக்கு நீராகும். குளத்தில் விழுந்தால், குடிப்பதற்குப் பயன்படும். தெருக்களில் பெய்தால், நகரம் சுத்தமாகும். அதுவே சாக்கடையில் பெய்தால், யாருக்கும் பயன்படாது. அதுபோலத்தான் மனித வாழ்க்கையும்.

கிடைக்கும் சந்தர்ப்பங்களை வைத்துத்தான் ஒரு மனிதனின் உயர்ச்சியும், தாழ்ச்சியும் இருக்க முடியும்

கவியரசரின் வரிகளில் கடைசியில் உள்ள இரண்டு வார்த்தைகளை மாற்றிப் பார்த்தால், மனிதர்களின் இன்றைய வாழ்க்கைக்கு அது சரியாக இருக்கும்

”நல்லவனாவதும், தீயவனாவதும் சந்தர்ப்பம் வாய்ப்பதிலே!”
___________________________________________
மனிதர்களில் வித்தியாசமில்லை என்றாலும் மனித மனங்களில் வித்தியாசம் இருக்கிறது. அதற்கு சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையைச் சுட்டிக் காட்ட முடியாது. ஒருவன் கஞ்சனாக இருக்கிறான் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள் அல்லது ஊதாரியாக இருக்கிறான் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள், அதற்கு யார் காரணம்? சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகளா? இல்லை, அதற்கு அவனுடைய மனம் மட்டுமே காரணம்!

ஊதாரிக்கும் (spend drift), கஞ்சனுக்கும் (miser) என்ன வித்தியாசம்?

ஊதாரி வருங்காலப் பிச்சைக்காரன். கஞ்சன் என்றுமே பிச்சைக்காரன்.

கஞ்சன் என்றுமே தன்னைக் கஞ்சன் என்று ஒப்புக்கொள்ள மாட்டான். சிக்கனமாக இருக்கிறேன் என்பான்.காந்தியைப்போல எளிமையாக இருக்கிறேன் என்பான்.

இந்தச் சிக்கனம் எனும் பெயரில் உலாவும் கஞ்சத்தனத்திற்கு ஒரு குட்டிக் கதை உள்ளது.
_____________________________________________________

எண்பது ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட காலம்.
(இதைக் கடைசிவரை நினைவில் வையுங்கள்)

ஒரு செல்வந்தர் இருந்தார். அளவிட முடியாத பணக்காரர். ஒரு நண்பன் வந்து அவரிடம் இப்படிச் சொன்னான்:

”பக்கத்து நாட்டிலிருந்து ஆயிரம் இளம் பெண்கள் வருகிறார்கள்.”

”எதற்கு?” நம்ம ஆள் கேட்டான்.(அவனுக்கு வயது 30 தான். ஏகாரத்தில் சொல்வதால் தவறில்லை)

”வேலைக்குத்தான். அவர்கள் நாட்டில் வறட்சி. வேலையில்லாத் திண்டாட்டம். உயிர் வாழ்ந்தால் போதும் என்கின்ற நிலைமை. வேலை தேடி வருகிறார்கள்.”

”இங்கே வேலைக்குத்தான் வேண்டிய ஆட்கள் கிடைக்கிறதே!”

”இல்லை. அவர்களுக்கு சம்பளம் தேவைப்படாது. இருக்க இடம். உடுக்க உடை, உண்ண உணவு கொடுத்து வைத்துக் கொண்டால் போதும்”

”சம்பளத்தைவிட, அதற்கு அதிகம் செல்வாகுமே!”

”புரியாமல் பேசாதே! அவர்கள் எல்லா வேலைக்கும் லாயக்கானவர்கள். எல்லா வேலைக்கும் உடன் படுவார்கள். அதன் அர்த்தத்தைப் புரிந்து கொண்டு பேசு”

”சரி, சரி! அவர்களை என்ன செய்யப்போகிறீர்கள்?”

”கேட்கிறவர்களுக்குக் கேட்கிற எண்ணிக்கையில் கொடுக்கப் போகிறோம்.”

”அப்படியானால் சரி, எனக்கு மூன்று பெண்கள். ஏற்பாடு செய்!”

“மூன்று பெண்களா? என்ன கணக்கு?”

“எனக்கு ஒன்று. என் அப்பாவிற்கு ஒன்று. என் தம்பிக்கு ஒன்று!”

வந்தவன் குறித்துக் கொண்டு போய்விட்டான்
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
அடுத்து நடந்தது என்ன?

(தொடரும்)






வாழ்க வளமுடன்!