மடத்தின் பெயரைக் கெடுக்காமல் விட்ட கதை!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

மடத்தின் பெயரைக் கெடுக்காமல் விட்ட கதை!

இன்றைய வாரமலரை, மனதால் என்றும் இளைஞராக இருக்கும் ஒரு பெரியவரின் உண்மைக் கதை அலங்கரிக்கின்றது. யார் அந்தப் பெரியவர்? பதிவை முழுவதும் படித்தால் தெரியும். படித்தே அறிந்து  கொள்ளுங்கள்!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Over to his posting!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
மடத்தின் பெயரைக் கெடுக்காமல் விட்ட கதை!

சந்நியாசி சந்நியாசி என்று சொன்ன‌வன் தடித‌டியா இரண்டு பிள்ளையைப் பெற்றானாம்'' என்பார்கள் ருக்குமணிப்  பாட்டி. அவர்கள் என் அம்மம்மா. இதுபோல பல சொல்லடைகள் அவர்களிடம் எப்போதும் 'ஸ்டாக்'கில் இருக்கும்.

அவ்வப்போது சமயம் பார்த்து எடுத்து வீசுவார்கள்.நாம் தான் 'கேட்ச்'  பிடித்துக் கொள்ள‌ வேண்டும். அம்மம்மா சொன்ன சொல்லடை மற்ற எந்த ச‌ந்நியாசிக்குப்  பொருந்திய‌தோ தெரியவில்லை, எனக்குப்  பொருத்தமாகப் போய்விட்டது. இரண்டுக்கு மூன்றாகக் குழந்தைச் செல்வம் எனக்கு வாய்த்துவிட்டது.

"அதுசரி! நீ எப்போது சந்நியாசி ஆனாய்?" என்று வாத்தியாரும் ஜப்பான் மைனரும் கொக்கி போடுவது எனக்கு  அசரீரி போலக் கேட்கிறது. சொல்கிறேன், சொல்கிறேன்! அதற்குத்தானே இத்தனை அடித்தளம் அமைக்கிறேன்.

முன்பே ஒரு முறை கூறியுள்ளது போல என் தந்தையார் சுதந்திரப்போராட்ட‌ வீரர். 1947ல் சுதந்திரம்  கிடைத்தவுடன் மஹாத்மா காந்திஜி காங்கிரஸைக் கலைக்கச் சொன்னார்கள். அவர் அறிவுறுத்தியபடி காங்கிரஸ் கலைக்கப்படா விட்டாலும், பல உண்மை தேசத்தொண்டர்கள் அரசிய‌லை விட்டு விலகிக் கொண்டார்கள்.அதில் என்  அப்பாவும் ஒருவர். சுமார் 40 வருட காலம் சுறுசுறு என்று பொதுப்பணி செய்துவிட்டு அதன் பின்னர் சோம்பிக் கிடக்க அப்பாவால் முடியவில்லை. ந‌டு வயதினையும் கடந்த பின்னர் இயல்பான ஆன்மீக நாட்டம் அவரை  ஆட்கொண்டது.ஆன்மீகத்துடன் மக்கட்தொண்டும் செய்துவந்த டறீ இராமகிருஷ்ண இயக்கம் அவரை உள்வாங்கிக் கொண்டு விட்டது.

நான் 1949 ஆகஸ்டு 22ந் தேதி சேலம் இரண்டாவது அக்ரஹாரத்தில் பிறந்தேன். அந்த‌ வீட்டு எண் 100. சுதந்திரப்போர் முடிந்து 2 ஆண்டுகள் முடிந்தபின்னரே பிறந்தேன். ஒருநாள் கூட நான் அடிமை இந்தியாவில்  வாழவில்லை என்பதில் எனக்கு எப்போதும் பெருமை உண்டு. நான் பிறக்கும் சமயம் அப்பா சேலம் டறீ
இராமகிருஷ்ண மிஷன் ஆஸ்ரமத்துடன் மிக நெருங்கிய தொடர்பில் இருந்தார். அந்த ஆகஸ்டு மாதம் 21ந் தேதி மாலை அப்பா ஆஸ்ரமத்திலிருந்து சீக்கிரம் கிளம்பியிருக்கிறார்.காரணம் கேட்ட சந்நியாசிகளிடம்  "என்  மனைவிக்குப் பிரசவ நேரம். இனி எந்த நேரமும் குழந்தை பிறக்கலாம். அதுவும் இல்லாமல் கர்ப்பிணிக்கு வைசூரி  வேறு போட்டிவிட்டது.அவளும் குழந்தையும் பிழைப்பார்களா என்று கவலையாக உள்ளது" என்று சொல்லி  இருக்கிறார்.

"உனக்கு என்ன குழந்தை பிறக்கும் என்று எதிர் பார்க்கிறாய்?"என்று ‍சந்நியாசி கேட்டுள்ளார்.

அதற்கு அப்பா, "எனக்கு முதலில் ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்து இறந்து விட்டது. அப்புறம் ஆண், பின்னர்  பெண், மீண்டும் ஆண்;எனவே இப்போது பெண் பிறக்கலாம்"

"இல்லை!  நாளை காலை உனக்கு ஆண் குழந்தைதான் பிறக்கும்.நான் சொல்வது போல் கேட்டால் குழந்தையும்  தாயும் காப்பாற்றப்படுவார்கள்" என்கிறார் சந்நியாசி.

"என்ன செய்ய வேண்டும்?" என்று அப்பா கேட்டுள்ளார்.

"முதலில் அந்தக் குழந்தைக்கு டறீ குருதேவரின் திருப் பெயரை வைக்க வேண்டும்"

"சரி அப்படியே செய்கிறேன்"

"அந்தப் பையனை வயது வந்தவுடன் ஆஸ்ரமத்தில் சேர அனுமதிக்க வேண்டும்"

"அவன் ஆசிரமத்தில் சேர்வதில் எனக்கு வருத்தம் ஏற்படாது. நான் தடை செய்யமாட்டேன். ஆனால் அவன் எந்த  பிராரப்த கர்மாவுடன் வந்து பிறக்கிறானோ யாருக்குத் தெரியும்? அப்படித்தான் டறீ குருதேவர் விரும்புகிறார்  என்றால் அப்படியே நடக்கட்டும்" என்று சொல்லிவிட்டு அவச‌ரமாக வீட்டுக்கு வந்துவிட்டார்.

மறு நாள் விடியற்காலை 5.05க்கு நான் ஆண் மகவாகப் பிறந்துவிட்டேன். என் உடலில் வைசூரி முத்துக்கள்  இருந்ததாம் சேலம் கோட்டை மாரியம்மனுக்கு முடி காணிக்கையும்,பிள்ளைக்கு முத்து என்று பெயரும் சூட்டுவதாக
அம்மா வேண்டிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

அப்பா ஆஸ்ரமத்தில் கொடுத்த வாக்குறுதிப்படி ராமகிருஷ்ண‌ன் என்ற பெயரும், அம்மா வேண்டியபடி முத்து  என்ற பெயரும் சேர்ந்து நான் "முத்துராமகிருஷ்ணன்" என்று அறியப்படலானேன்.

"நீ பிறக்கும் முன்னர் நடந்த விஷயமெல்லாம் உனக்கு எப்படித் தெரியும்?" என்று நண்பர் ஹாலாஸ்யம்  முணுமுணுக்கிறார்.

அது எப்படி என்றால் அப்பா வீட்டுக்கு வரும் எல்லா விருந்தினர்களிடமும் இந்த செய்தியை சலிக்காமல், என்னையும் வைத்துக்கொண்டு சொல்லிக்கொண்டே இருப்பார்.அதனால் குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே நான்
நேர்ந்து விட்டவன் என்ற உணர்வு மனதில் பதிந்துவிட்டது.

வீட்டில் நல்ல ஆன்மீகச் சூழல். அம்மா நன்றாகப்  பாடக்கூடியவர்க‌ள். எப்போதும் நல்ல செய்திகளும், நல்ல  பாட்டும், நல்ல நடவடிக்கைகளுமே நிரம்பியிருக்கும். பல சேவைகளில் என் பெற்றோர் ஈடுபட்டு எங்களையும்
ஈடுபட வைப்பர்.

இயற்கையான உடல் வளர்ச்சியும் ஹார்மோன் சுரப்புக்களும் என் மனதில் பல குழப்பங்களை ஏற்படுத்தி வந்தன. வகுப்புத் தோழர்களில் சிலர் வேறு வகையான சூழலில் வள‌ரக்கூடியவர்கள். அவர்கள் சொல்லும் ரகசியங்கள் என்
மனதில் பெரிய குழப்பத்தையும் சூறாவளியையும் ஏற்படுத்திவிட்டது. "வாலிப வயோதிக அன்பர்களே.." போன்ற  விள‌ம்பரங்கள் குழ்ப்பத்தை அதிகப்படுத்தியது.

என் வீட்டுச் சூழலுக்கும் வெளியில் இருக்கும் நடைமுறைக்கும் உள்ள முரண்பாடு என்னை மன அழுத்தத்தில்  தள்ளி விட்டது.அப்போது நான் இளங்கலை 2ம் ஆண்டு படித்துவந்தேன். உலகத்தில் வாழ்வது மிக ஆபத்தானது  என்ற எண்ணம் தோன்றிவிட்டது. உடனே ஆஸ்ரமத்தில் சேர்வது என்று அவசர முடிவு எடுத்தேன். சேலம்  ஆசிரமத்தில் சேர்ந்தால் வீட்டுக்கு மீண்டும் அழைத்துப் போய்விடுவார்கள் என்று முடிவு செய்தேன். எனவே
ஜோலார்பேட்டைக்கு அருகில் உள்ள நாட்டறம்பள்ளி மடத்தில் சேர்வது என்று முடிவு செய்து யாரிடமும்  சொல்லிக் கொள்ளாமல் ஒரு நாள் காலை வெஸ்ட்டு கோஸ்டு எக்ஸ்பிரஸில் ஏறி நாட்டறம்பள்ளி மடம் போய்ச்
சேர்ந்தேன்.

டறீராமகிருஷ்ண மடத்தைச் சேர்ந்த சந்நியாசிகள் மிகவும் பொறுப்பானவர்கள். நான் வந்த நோக்கம் அறிந்த அம்மடத்தின் தலைவர் எனக்குத் தங்குவதற்கான ஏற்பாடுகள் எல்லாம் செய்துவிட்டு, சில டூட்டியெல்லாம்  கொடுத்துவிட்டு, நான் அறியாமலேயே என் அப்பாவுடன் தொலைபேசியில்  பேசிவிட்டார். ஓரிரு நாட்களில் திருப்பி அனுப்பி விடுவதாகவும், கவலைப்பட வேண்டாம் என்றும் கூறிவிட்டார் என்பதைப் பின்னர் அறிந்தேன்.

நாட்டறம்பள்ளி மடத்தில் எல்லா வேளைகளிலும் பாகற்காய் உப்பு கூடப்போடாமல், நறுக்காமல் மீன் வடிவில் முழுதாகப் பறிமாறப்பட்டது. அங்குள்ள சந்நியாசிகள் சர்க்கரைவள்ளிக் கிழங்கு சாப்பிடுவது போல பாகற்காயை  ருசித்துச் சுவைத்தார்கள்.என் முகத்தில் அசடு வழிவதைக்கண்டு தங்க‌ளுக்குள் பேசிச் சிரித்துக் கொண்டார்கள்.  சாப்பிடும் போதெல்லாம் அம்மாவின் கைமணம் கமழும் சாப்பாடு நினைவுக்கு வந்தது.

500 மரக்கன்றுகளையும், 500 பனங்கொட்டைகளையும் கொடுத்து, துணைக்கு ஒரு வேலை ஆளை மட்டும்  அனுப்பி எல்லாவற்றையும்  இட்டேரி க‌ரையில் ஒரே நாளில் ந‌ட‌வேண்டும் என்று வேலை கொடுத்தார்க‌ள்.  எல்லாவ‌றையும் பொறுமையுட‌ன் ச‌கித்துக்கொண்டேன். நான்  உற்சாக‌த்துட‌ன் இருப்ப‌தைக் கண்ட‌ ம‌ட‌த்துத்  த‌லைவ‌ர் என்னைத் த‌னிமையில் ச‌ந்தித்து அறிவுரை கூறினார்:

"இதோபார்! இந்த‌ இய‌க்க‌த்திற்கு ந‌ல்ல‌ ப‌டித்த‌ இளைஞ‌ர்க‌ளே தேவை. நீயோ ப‌ட்ட‌ப் ப‌டிப்பைப் பாதியில் விட்டுவிட்டு வ‌ந்துவிட்டா‌ய். உன்னால் இய‌க்க‌த்தில் ச‌ரியாகப் ப‌ணி செய்ய‌ முடியாது. ப‌ட்ட‌ப்ப‌டிப்பை பாதியில் 
விட்ட‌து போல்  இய‌க்க‌த்தையும் பாதியில் விட்டு விட‌ மாட்டாய் என்ப‌த‌ற்கு என்ன‌ உத்திர‌வாத‌ம்? என‌வே முத‌லில்  உன் கையில் இருக்கும் த‌லையாய‌ ப‌ணியான ப‌டிப்பை முடித்துவிட்டு, பெற்றோரின் அனும‌தி பெற்றுக்கொண்டு  ம‌ட‌த்தில் சேர‌லாம். உன்பெற்றோர்க‌ள் ம‌ற்ற‌வ‌ர் க‌ளைப்போல‌அல்ல‌. இல‌ட்சிய‌வாதிக‌ள்.நீ விருப்ப‌ப்ப‌ட்டா‌ல்  க‌ட்டாய‌ம் அவ‌ர்க‌ளே முன்வ‌ந்து உன்னை ம‌ட‌த்தில்  ஒப்ப‌டைப்பார்க‌ள்.இப்போது போய் ப‌டிப்பை முடி. ஊருக்குத் திரும்பிப்போ" என்றார்

நான் எவ்வ‌ள‌வோ பேசிப்பார்த்தும் என்னை திருப்பி அனுப்புவ‌திலேயே அவர் குறியாக‌ இருந்தார். "தேர்வு எழுத‌ப் ப‌ய‌ந்து ஓடி  வ‌ந்துவிட்ட‌டாயா?" என்று அவ‌ர் கூறிய‌து என்  'ஈகோ'வைத் தொட்டுவிட்ட‌து. "முத‌ல்  வ‌குப்பில் தேறிய‌ பின்ன‌ர் திரும்பி வ‌ருகிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டு ரோஷ‌த்துட‌ன் வீடு திரும்பினேன்.

அத‌ன் பிறகு என்னென்ன‌மோ வாழ்க்கையில் ந‌ட‌ந்து விட்டது; ந‌ல்ல‌ வேளையாக‌ நான் ம‌ட‌த்தில் சேர்ந்து அவ‌ர்க‌ள்  பேரைக் கெடுக்காம‌ல் இருந்தேனே என்று இப்போது ஆறுத‌ல் அடைகிறேன். 

ம‌ரியாதையாக‌ முறை‌ப் பெண்ணைக் க‌ட்டிக்கொண்டு மூன்று ம‌ணியான‌ பெண்க‌ளைப் பெற்று க‌ன்னிகாதான‌ம் செய்துவிட்டு நிம்ம‌தியாக‌ இருக்கிறேன்.

இந்த‌ ம‌கிழ்ச்சி மாறாம‌ல் ஆண்ட‌வ‌ன் என்னை அழைத்துக் கொள்வானா? அவ‌னுக்கே அது வெளிச்ச‌ம்.!

ருக்கும‌ணீப் பாட்டி சொன்ன‌து ப‌லித்துவிட்ட‌து! "சந்நியாசி சந்நியாசி என்று சொன்ன‌வன் தடித‌டியா இரண்டு பிள்ளையைப் பெற்றானாம்''

இர‌ண்ட‌ல்ல‌ பாட்டி!  மூன்று பேத்திக‌ளை உங்க‌ளுக்குக் கொடுத்துவிட்டேன்!

சொர்க்க‌த்தில் இருந்து அவ‌ர்க‌ளை ஆசீர்வ‌திப்பீர்க‌ள்தானே!?
- ஆக்கம்: முத்துராமகிருஷ்ணன், தஞ்சாவூர்
=====================================================

படத்தில் காட்சியளிப்பது கட்டுரையாளரின் 

அன்புத்தந்தை காந்தி ஆசிரமம் திரு.கிருஷ்ணன் அவர்களும்,  அன்புத்தாயார் திருமதி. ஸ்ரீவரலக்ஷ்மி என்னும் மங்களம் அம்மையார் அவர்களும்.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 ---------------------------------------------------------------------------

 இன்று காந்தி ஜெயந்தி. தேசப் பிதாவின் பிறந்த நாள். 

இந்த தினத்தில் சுதந்திரப் போராட்ட வீரரும், காந்திஜியின் வழியைப் பின்பற்றிய பெருந்தகையையுமான, திரு. கிருஷ்ணர் அவர்களையும், அவருடைய குடும்பத்தாரையும் நினைவுகூர்வது எத்தனை பொருத்தமாக உள்ளது பாருங்கள். எல்லாம் இறையருள்.
வாழ்க காந்திஜியின் புகழ்! வளர்க அவர்தம் பெருமை!

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 இந்தப் படத்தில் காட்சியளிப்பது கட்டுரை ஆசிரியர் 

திரு. முத்துராமகிருஷ்ணன் அவர்களும், 

அவருடைய  அன்புத் துணைவியார் 

திருமதி ஜெயா அம்மையார் அவர்களும். 

படம் 1975ஆம் ஆண்டு எடுக்கப்பெற்றதாகும்

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ஆக்கம் உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன். பின்னூட்டத்தில் அவரைப் பாராட்டிவிட்டுச் செல்லுங்கள். பாராட்டுவது என்பது எழுதுபவர்களுக்கு ஊக்க மருந்தாகும்.(Tonic) அதைக் கொடுப்பதால்
உங்களுக்கு எந்தவிதச் செலவும் ஏற்படாது.

அன்புடன்
வாத்தியார்

வாழ்க வளமுடன்!