நெஞ்சைத் தொட்ட க்ளைமாக்ஸ் காட்சி!
25 ஆண்டு காலகட்டத்தில் தன் தந்தைக்கு மகள் எழுதிய முக்கியமான 6 கடிதங்கள் பலமான ஒரு செய்தியை மிகவும் உணர்வு பூர்வமாகச் சொல்கிறது. அதிரடியான கிளைமாக்ஸாக வரும் கடைசிக் கடிதம்தான் அசத்தலாகவும், நெஞ்சைத் தொடுவதாகவும் உள்ளது. நடந்து உண்மையா அல்லது கற்பனையாக எழுதப்பெற்றதா என்று தெரியவில்லை. அது முக்கியமில்லை. அது உணர்த்தும் செய்திதான் முக்கியம். படித்துப் பாருங்கள்
மின்னஞ்சலில் வந்தது. பழத்தை உரிக்காமல் அப்படியே கொடுத்துள்ளேன்
அன்புடன்
வாத்தியார்
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=
It’s a story of a Brahmin girl who loved a non-Brahmin and due to father’s compulsion married a Brahmin guy and leading a perfect life with little happiness!!
----------------------------------------------------------------------
Letter 1
27th Jan’1965
Dearest Appa,
Hope this letter finds you, Amma, Raji and Seenu in good health. The weather here in New York City is icy cold. But Avar sollraar- I have missed this winter’s biting cold. I still wish I had seen the snow… But then, I still wish I had not left Trichy at all. I do miss Trichy, Appa. You, Amma, Raji, Seenu, pakkatthaathu Rama, Vikatan,Ucchi Pillaiyaar Koil, filter coffee, Holy Cross College, the Maths Department and of course Sakthi. I know you wish I hadn’t brought his name in this letter.But not to worry Appa, I understand that you got me married to Visu because you thought it was best for your daughter.
I still remember Amma wiping her silent tears with her madisaar thalappu and you shouting at me the day I told you about Sakthi.Later, when the initial shock wore off you patiently listed umpteen reasons why I should not marry Sakthi. I agree Appa, that 20 is too young to decide, that Raji and Seenu would have been affected greatly by my ‘mistake’, the Agrahaaram would have scoffed at you… a meat eater was not a good match for someone who had never even tasted onion and garlic. The reasons were in numerous. I knew you’d still have objected and offered other reasons even if he had become a Dhigambara monk.
Visu on the other hand, wore a poonal, he is the son of Neelakanta Sastri, an Engineer and he researched about computers which is what made you jump for this alliance. Am not complaining Appa, Visu is a nice man. Tell Amma that I could not try her kozhakkattai recipe this Pongal because coconuts were too expensive and Avar nenacchar that it was ridiculous.
Anyway, we went out on Sankaranthi day and dined out. He thought it would be a good idea to invite the Chatterjees also. But I didn’t speak Bengali and Mrs.Chatterjee spoke English in an accent that comes with living years in America. Hence I made myself busy with the menu card. They ordered various species of fish,shrimp and a lot more of items I had never seen in my life. I ordered orange juice and a sandwich. The other diners thought it was queer coming to a seafood restaurant and settling for a sandwich. That day, I learnt that Avar prefer pannradhu beef, pork, bacon and seafood.
Do you know, Appa Sakthi gave up meat because of me? I didn’t ask, he just did. But then, Sakthi is not Neelakanta Sastri’s son and that made it imposible for Subramania Iyer’s daughter Kalyani to marry him.I will keep you posted on what happens here. I don’t think I can make it to Seenu’s Upanayanam. Tell Amma not to get me a pattu podavai for the poonal, I don’t use them here. I wore it once and felt like a clown here.
Your loving daughter,
Kalyani.
---------------------------------------------------------------------------------
Letter 2
20th Oct’1968
Dearest Appa,
We are fine here. Gautam is speaking his first words and I swear they sounded like ‘Dosai’. But Visu claims it’s just gibberish. From your previous letter, I gather that pakkathatthu Rama is married and
settled in Jamshedpur. Nice to know that. Please find out her address from Saarada maami and write it to me. I want to keep in touch with her. I hope Raji is happy with her husband in Madras. I spoke to her last month, great to know that she has a phone. Do tell Seenu to study well and prepare for his school final exams.
Raji also told me that Sakthi is married now. I wish him good luck, but I could not convey the message to him. Raji refused to be the messenger and I know you have severed ties with Sakthi’s father, your long term friend Sankaravel, thanks to me. I hear his wife is his cousin… He must have succumbed to his mother’s wishes.
How did Avani Avittam go? Visu’s mother gave me a bunch of new poonals for Avani Avittam but Visu was in Boston that day. He wouldn’t have used it anyway, I haven’t seen him wear one in the last three years. Gautam is now playing with the spool of thread- mere thread it is, what else can I call it? Gautam will not even know what it signifies, I guess.
Visu is making sure Gautam grows up listening to English only. He says it will make his life easier. But I do read out passages from Ponniyin Selvan and Bharathiyaar’s poetry when I am alone with him. It’s more of reading to myself, I guess. I actually got that poetry book as a present from Sakthi, it still has his scrawling signature in the first page.
By the way, Visu saw that book and asked me about Sakthi, I told him. Hold your breath Appa, he didn’t throw me out of the house. He is a good man, no question. He said it is okay and that he doesn’t mind. And then he told me of his American girlfriend whom he was once in love with, when he first reached America- Amy, a fellow Researcher who was in a brief relationship with Visu when she was in New York. They lived together for 3 months and decided against marriage, somehow. Amy once dropped home when she was in New York. Nice lady, she was.
Ask Amma to send me Sambar Podi for this whole year. My friend Sudha is coming to Madras next week. Ask Seenu to catch the Rockfort Express and give it to her. I will collect it from her here.
Your loving daughter,
Kalyani.
----------------------------------------------------------------------------
Letter 3
3rd June’1974
Dearest Appa,
We have arrived here safely. After two months in India, I find it hard to adjust back to normal life here. Gautam and Ranjana demand vadai,paayasam and vaazhai ilai here. Visu’s relieved to be back in
America. I left a set of my books there. If it’s not in Trichy it must be in Visu’s parents’ place. If you find them, safeguard them until my next trip. They mean a lot to me since they were gifts from Sakthi.
By the way, Appa, I found out Sakthi’s present address in Madras from Rama and Saarada maami. I wrote to him. I am extremely proud to know that Dr.Sakthivel is a cardiologist much in demand there in Madras. He was thrilled to hear from me after so long. You know what he has named his daughters? Kalyani and Raagamaalika. He called me. You know what, he’s still a practising vegetarian, Appa. He didn’t revert back just because he lost me… He asked me if I still sang and whether Gautam and Ranjana could sing. I could see a proud father in him, when he claimed his daughters could sing upto Rara Venu Gopala. That’s when I remembered that I was once a good singer. I wonder why I stopped singing, wonder why I never exposed the kids to Music and Dance. But then, I realize that I had buried all that deep inside me when I left Trichy; after bidding farewell to my best Rasika, actually. Sakthi. After the call, I tried singing ’Kurai Onrum Illai’. I could not rquite reach Charanam, because of the lack of practice and more importantly because of the tears that filmed my eyes and the constriction in my throat. I sang to Visu and the kids one of these days. Though Gautam was impressed, father and daughter could not just wait for me to finish! By the way, next time some friend comes to India, send me a Sruthi Box. I would like to start singing again.
Your loving daughter,
Kalyani.
-----------------------------------------------------------------------------
Letter 4
14th Aug 1978
Dearest Appa,
Just back after our tour to California. Find our photos, picture postcards attached herewith. After you are done with showing all family members,relatives, friends and neighbours, pass them to Visu’s parents. It was a welcome break for the four of us. But I missed my paattu class students all along and was happy to resume the classes again last evening. Did I mention in my previous letter, before we left on the tour - I finally got my driving license here. I sent a few photos to Sakthi too. He has sent me quite a few records and cassettes. I loved it! I’m reminded of AIR, almost! I’m circulating them among my friends too. And of course, playing them for my students too. They are picking up beautifully.
Funny news is, I, a Tamilian, is teaching Telugu and Sanskrit kritis to a cross section of Tamil, Malayalam, Kannada,Telugu, Marathi, Bengali students in an English speaking nation. The music sessions have resulted in a reborn Kalyani, Appa. Thanks to Sakthi, really. I would have never taken it up had it not been for his reminder. I am now thinking of what life would have been like if I had indeed married him. I would have of course lost you and Amma. But right now, with this life in America, Visu and these monthly letters to you, Rama, Raji and Seenu what have i gained? I don’t find an answer, Appa. Neither do I think I ever will. Again, as I have always reiterated, Visu is a good man, no complaints there. He is every bit the son in law you wanted. Researcher, American Post-Graduate Degree holder, a dutiful husband and father,earning a comfortable income. I know it is too much to ask for anything else. That is a fantasy I left midway in my life… Once upon a time in Trichy with someone else.
Your loving daughter,
Kalyani.
---------------------------------------------------------------
Letter 5
14th Apr’1984
Dearest Appa,
Met Dr.Sakthivel after 19 years… He had come to New York for business purposes and paid me a visit. Visu and the kids welcomed him home with great pleasure. And they liked him too. Infact, they did most of the talking initially. And of course, he got me a whole load of books, cassettes, Mysore Paak and lots more.
Your loving daughter,
Kalyani.
--------------------------------------------------------------------
Letter 6
20th Jan’ 1990
Darest Appa,
I just went through all these letters lying in my closet draw for years together. These are letters I started writing to you and then decided not to post. For obvious reasons. I could not mention Sakthi to you even though I was itching to. Not because I was afraid to invite your wrath. I just did not have the heart to hurt you, I know these letters would have hurt you. Because deep inside, I know you were disturbed- you knew Sakthi was a good man, you knew he was a man of substance, yet you didn’t want to go further. Society, I know. ..Family… I know… And all these letters would have only wounded you more.Today, 2 years after your death, and 6 months after Dr.Sakthivel’s untimely death in a road accident, I somehow felt like re-reading all these letters. To me, all these unstamped, unposted letters mean a life that could have been.
Kalyani Viswanathan.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
வாழ்க வளமுடன்!
இன்று உலக தாய்மொழி தினமாக (யுனஸ்கோ அறிவிப்பின் படி) உலகத்தில் உள்ள அனைவராலும் கடைபிடிக்கப் படுகிறது....
ReplyDelete"வெளியில் என்ன மொழியில் பேசினாலும்..
வீட்டிலாவது நம் தாய் மொழியில் பேசுவோம்"
தாய் மொழி நமது அடையாளம்....
அதைத் தொலைத்துவிட்டு
அனாதையாகி விடக்கூடாது.....
"யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ் மொழி போல்
இனிதாவது எங்கும் காணோம்...."
"யாமறிந்த புலவர்களிலே கம்பனைப் போல்
வள்ளுவனைப் போல் இளங்கோவைப் போல்
பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை..."
உலக மஹாகவி - சி.சுப்ரமணிய பாரதி...
இற்றைய பதிவில் வந்த கடிதங்கள் அனைத்தும் கற்பனையாக இருக்கலாம்.. ஆனால் அது போன்ற சில நிகழ்வுகளைக் காணமுடிகிறது என்பது என்னவோ உண்மையே....
ReplyDeleteதம்பட்டம் அல்ல, தற்பெருமை அல்ல... அனுபவத்தை மட்டும் கூறுகிறேன்... ஆரஞ்சு ஜூஸ் அனுபவம் எனக்கும் உண்டு... எனது வெள்ளைக்கார நண்பர் என்னிடம் கேட்டார்.... நீ மது அருந்துவதில்லையே? (அதுவும் சற்று சிரித்தப்படி இந்தியனாக இருந்து என்று கொண்டு...) ஆமாம் என்றேன்..... என்றுமே வா? ஆமாம்... ஏன்? கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தாயா? என்றார் ... நான் எதைச் சொல்ல...(நம்ம ஊர் கிராமத்து நிலைமை அவருக்கு எப்படித் தெரியும்) சிரித்துக் கொண்டே ஆமாம் என்று சொன்னேன்.... வேறெதுவும் சொல்லவில்லை... எனது இன்னொரு வெள்ளைக்கார பாஸ் அவருடைய மற்ற நண்பர்களிடம் எல்லாம் முன்னவர் போல் ஆராய்ச்சி செய்யாமல்... இவன் மது அருந்துவதில்லையாம் என்று பெருமைப்பட கூறுவார்...... சென்ற வருடம் அவருக்கு "பேர்வெல்" பார்ட்டி கொடுத்த பொது சும்மா எனது கையில் ஒரு மதுவோடு உள்ளக் கோப்பையைக் கொடுத்து "சியர்ஸ்" செய்வது போன்றதொரு புகைப் படம் எடுத்துக் கொண்டார்....
////He was thrilled to hear from me after so long. You know what he has named his daughters? Kalyani and Raagamaalika. He called me. You know what, he’s still a practising vegetarian, Appa. He didn’t revert back just because he lost me…////
ReplyDelete"அன்புகொண்ட இரு நெஞ்சங்கள் எங்கு இருந்தாலும் ஒன்றை ஒன்று ஆத்மார்த்தமாக அன்பு கொண்டிருக்க முடியும் என்பதை அழகாகக் கூறுகிறது...." உண்மையில் கண்கள் கலங்கின...
நன்றிகள் ஐயா!
மிக அற்புதமான மெல்லிய காதல் இழை ஓடும் உண்மை கதை ,,,
ReplyDeleteகல்யாணி மனசுல சக்தி ...
சக்தி மனசுல கல்யாணி ...
சே, ரியலி சூப்பர்ப் ..
காதலுக்காக அசைவத்தை தவிர்த்த சக்தியும்,
பிராமணராக இருந்தும் கலாச்சார கேடினால் அசைவம் சாப்பிடும் விசுவும் ,,
நேர் எதிர் துருவங்கள் !
கல்யாணியும் சக்தியும் மனசிலேயே
நிற்கிறார்கள்,,
சக்தியை பாருங்கள் தனது மகளுக்கு
கல்யாணி என்று பெயர் சூட்டி தனது
காதலுக்கு மரியாதை செய்துவிட்டார்,
கல்யாணியும் சக்தியை தனது நெஞ்சுக்குள்ளேயே பூட்டிவைத்துவிட்டு
ஒரு நல்ல மனைவியாக நடந்துகொண்டு இருக்கிறார் ...
விசுவும் ஒரு நல்ல கணவராக இருந்திருக்கிறார் ...
சார் ,,, அந்த க்ளைமாக்ஸ் யாரும்
எதிர்பார்க்காதது ,, உண்மையிலேயே
சில நாட்களாவது இது மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கும்,
( கடிதங்களை எழுதி அதை போஸ்ட் செய்யாதது - இது போல எதோ ஒரு சினிமாவில் பார்த்ததாக நினைவு இருந்தாலும் எழுத்துக்கு என்று ஒரு தனி மரியாதை இருக்கிறது )
ஒரே ஒரு குறை வாத்தியார் ஐயா,
தமிழ்படுத்தியிருந்தால் அற்புதமான
ஒரு முக்கோண காதல் கதை அனைவருக்கும் கிடைத்திருக்கும்,,,
சார் ,, ஒரு doubt ..
மின்னஞ்சல் அனுப்பியது ...
கல்யாணியா ? விசுவா ?
sir,
ReplyDeleteabsolutely no comments,
there is no word to express,
thanks a lot ,for such a nice article.
i want to say thanks - but i don't know -for what iam saying this.
அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு வணக்கம்,
ReplyDeleteமிக அருமையான கடிதம் (அ) தொகுப்பு.
நெஞ்சை வருடும் வார்த்தைகள்.
மெல்லிய உணர்வுடன், நிறைவேறாத காதல்.
கலாசாரம் மறவாத கல்யாணி.
நினைவில் நீங்கா இடம் பிடித்து விட்டது.
வலையேற்றத்திற்கு நன்றி......
அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு வணக்கம்,
ReplyDeleteமிக அருமையான கடிதம் (அ) தொகுப்பு.
நெஞ்சை வருடும் வார்த்தைகள்.
மெல்லிய உணர்வுடன், நிறைவேறாத காதல்.
கலாசாரம் மறவாத கல்யாணி.
நினைவில் நீங்கா இடம் பிடித்து விட்டது.
வலையேற்றத்திற்கு நன்றி......
"வெளியில் என்ன மொழியில் பேசினாலும்..
ReplyDeleteவீட்டிலாவது நம் தாய் மொழியில் பேசுவோம்"
தாய் மொழி நமது அடையாளம்....
அதைத் தொலைத்துவிட்டு
அனாதையாகி விடக்கூடாது.....
"யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ் மொழி போல்
இனிதாவது எங்கும் காணோம்...."
"யாமறிந்த புலவர்களிலே கம்பனைப் போல்
வள்ளுவனைப் போல் இளங்கோவைப் போல்
பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை..."
உலக மஹாகவி - சி.சுப்ரமணிய பாரதி..
அற்புதம் ஆலாசியம் சார் ,,,
முந்தைய பதிவுகளில் வகுப்பறை கண்மனி ஒருவர் சொல்லியிருந்தார்
நீங்க ஒரு ENCYLOPEDIA னு அது உண்மைதான்,
செம்மொழியான தாய்மொழியாம்
( அரசியலுக்கு அப்பாற்பட்டு )
தமிழ் இனி மெல்ல வளரும் ...
////எடப்பாடிசிவம் said .. அற்புதம் ஆலாசியம் சார் ,,,
ReplyDeleteமுந்தைய பதிவுகளில் வகுப்பறை கண்மனி ஒருவர் சொல்லியிருந்தார்
நீங்க ஒரு ENCYLOPEDIA னு அது உண்மைதான்,////
இல்லை அன்பரே! அவர் திருவாளர் ராஜகோபாலன் அவர்கள்....
அவர் மிகப்பெரிய தேசிய பற்றுக் கொண்டவர் என்பதோடு நில்லாமல் சிறந்த இலக்கியவாதியும் கூட... அவரை நம் வகுப்பறை மகுடத்தில் தனிப் பெரும் வைரக் கல்லாக நமது வாத்தியார் அவர்கள் பதித்துள்ளார்கள்... அவருடைய பிளாக்கில் சென்று உலாவுங்கள்... அங்கேயும் அறிவு கொட்டிக் கிடக்கிறது...
அதோடு என்னை பாராட்ட வேண்டும் என்பதற்காக ஐயா சொன்ன வார்த்தை... அதை மறுக்காமல் பெற்றுக் கொள்ள செய்து எனக்கு பெரிய பணியை சுமத்திவிட்டார்கள்... இனியாவது ஐயா சொன்னது போல் வர தொடர்ந்து முயலவேண்டும்.... இது முதலிலே மொத்த சம்பளத்தையும் வாங்கிக் கொண்டு வேலைக்கு வருவது போல்... இருந்தும் அதை தலையில் வைத்துக் கொள்ளாமல் மனதில் வைத்துக் கொள்கிறேன்.... தங்களின் அன்பிற்கும் எனது நன்றிகள் நண்பரே.
வாத்தியார் ஐயா!
ReplyDeleteமொழி, நாடு, மதம் கடந்து எல்லோரும் கேட்கும் ஒரு கேள்வி
" ஸ்ரீ ராமன்", 14 வருடம் வனவாசம் போகியது உண்மையா என்பது .
அவன் அவன் நல்ல நிலைமையில் இருந்து விட்டு திடிரென கனவில் கூட கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாத சரிவை அனுபவிக்கும் பொழுது தான் உணர்வான்
" ஸ்ரீ ராமன் அவதாரம் ",
என்று ஒன்று இருந்தது என்றும் அவர் வாந்த வாழ்க்கை உண்மை என்பதும் தெரிய வரும் .
ஒழுக்கமாக வந்தால் தான் தெரியும்
" ஏக பத்தினி ",
விரதத்தின் மகிமை என்ன என்று.
உறங்குகின்றவனை எழுப்புவது எளிது ஆனால் உறங்குகின்றது போல பாசாங்கு செய்கின்றவனை எழுப்புவது என்பது முடியாத காரியம் என்று ஒரு சொல்லடை உண்டு
உண்மையை உண்மை என்று ஒத்து கொள்ளுவதை விட்டு விட்டு விதாண்டவாதம் செய்பவர்களிடம் போகி ஒன்றும் பேசி ஒரு பயன் இல்லை .
////மைனர் செட்.... ஆலாசியம் நல்ல form லேதான் இருக்கீங்க..///
ReplyDeleteFriday, February 18, 2011 5:47:00 PM
///// minorwall said...
அன்பர் ஆலாசியம் செம மூடுக்கு வந்துருக்கார் போலே..
அந்த song லே beat முக்கியமா கவனிக்கணும்..செமை beat ..
ஹை பிட்ச்லே செம தூக்கலா அந்த நேரத்துலே மட்டும் ஹிட் ன்னு இல்லாமே எப்போக் கேட்டாலும் மூடுக்கு கொண்டு போகும் ஒரு பாட்டு..
ஆலாசியம் நல்ல form லேதான் இருக்கீங்க..
கேட்டு ரசிக்கத்தான் தெரியுமே தவிர ராகம்,தாளம்,பல்லவி கதையெல்லாம் எனக்குச் சுத்தமாத் தெரியாது..//////
அச்சச்சோ... நான் பார்க்கவே இல்லை....மைனர் என்ன செய்றது.. எதையும் முழுதாக அனுபவிக்கனும்கிற எண்ணம் இயற்கையாகவே இருக்கிறது.. அது நவாம்சத்தில் சுக்கிரன் உச்சம் என்பதாலும் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்...
வள்ளுவர் கூட காமத்துப் பாலைத்தான் முதலில் எழுதியிருக்கணும் என்றக் கருத்தும் உண்டு... அதை சுவைக்க கலைக் கல்லூரியில் படித்தவர்களுக்கு மாத்திரமே பாக்கியம்.... அது தான் பொறியியல் துறை மாணவர்களின் துர்பாக்கியம் போங்க...
ஐயா
ReplyDeleteஸ்ரீ ராமாயணத்தை ஞாபக படுத்தும் அளவீர்க்கு இன்றைய கட்டுரையின் தாக்கம் இருந்தது .
தகப்பன் மூலமாக கிடைக்க பெற்ற வாழ்க்கை மற்றும்
" ஸ்ரீ ராமனே அனைத்தும் என்று வனவாசம் போனாலே சீதா தேவி"
யை போன்று அனைத்து இன்ப துன்பத்தில் பங்கு கொண்ட வணக்கதீர்க்கு உரிய திருமதி கல்யாணி அவர்கள்.
நல்லதொரு வீணை செய்தே அதன் நலம் கெட வீதியினில் விடுவதேன் ..... சொல்லடி
" பராசக்தி ",
என்ற பாடல் தான் கண்கலங்க ஞாபகதீர்க்கு வருகின்றது .
வாத்தியார் ஐயா!
ReplyDeleteகுறை ஒன்றும் இல்லை
" கண்ணா ",
ஆமாம் இந்த பிரிவி பிறந்ததோ ஒன்னிடம் சேரவே அல்லவா
" கண்ணா ",
ஒரு குறையும் இல்லை " கண்ணா!,
excellent post
ReplyDeletewith lots of emotion.
heart touching one.
thank you sir.
நெகிழ்ச்சியான கடிதங்கள்.
ReplyDeleteகூடுதுறையார் என்ன ஆனார் ?
ReplyDelete///கஷ்டங்களை அதிகமாக
ReplyDeleteஅனுபவிப்பதாக நீங்கள் நினத்தால் அதற்குப் பரிகாரம் இருக்கிறது
செவ்வாய்க் கிழமை விரதம் இருங்கள். எழுந்தது முதல் மாலை
ஆறுமணி வரை உபவாசம் இருக்க வேண்டும். தண்ணீர் மட்டும்
குடிக்கலாம். மாலையில் செவ்வாயின் நாயகர் சுப்பிரமணியரை
வணங்கி விட்டு இரண்டு வாழைப் பழங்கள் ஒரு டம்ளர் பால்
சாப்பிடலாம். அல்லது அரிசி வெல்லப் பாயாசத்தைப் பிரசாதமாக
வைத்து வணங்கிவிட்டு இரண்டு டம்ளர்கள் பாயாசத்தைக் குடிக்கலாம்///
Thanks for this advise,i got my money back ,which i almost lost in the bad hands,after practising this fast..But to be honest,after 6PM,i ate full meals...
காலத்தை தொலைத்தவரின் கண்ணிரை கண்டு என் விழி ஏன் பனித்ததோ அறியேன். அவள் நியூயார்கில் கணவனோடு! நான் நியுதில்லியில் கவலையோடு!
ReplyDeleteஅவள் தொலைத்தது தன் பாட்டு திறமையை!
நான் என்னுடைய தாய் மொழி அருகாமையை!
உண்மையாகவே நெஞ்சை தொட்டது எல்லா மடல்களும் தாம்
/////Alasiam G said...
ReplyDeleteஇன்று உலக தாய்மொழி தினமாக (யுனஸ்கோ அறிவிப்பின் படி) உலகத்தில் உள்ள அனைவராலும் கடைபிடிக்கப் படுகிறது....
"வெளியில் என்ன மொழியில் பேசினாலும்..
வீட்டிலாவது நம் தாய் மொழியில் பேசுவோம்"
தாய் மொழி நமது அடையாளம்....
அதைத் தொலைத்துவிட்டு
அனாதையாகி விடக்கூடாது.....
"யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ் மொழி போல்
இனிதாவது எங்கும் காணோம்...."
"யாமறிந்த புலவர்களிலே கம்பனைப் போல்
வள்ளுவனைப் போல் இளங்கோவைப் போல்
பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை..."
உலக மஹாகவி - சி.சுப்ரமணிய பாரதி...//////
உலக தாய்மொழி தினமா?
வாழ்க தமிழ்! வளர்க அதன் பெருமை!
நன்றி ஆலாசியம்!
Alasiam G said...
ReplyDeleteஇற்றைய பதிவில் வந்த கடிதங்கள் அனைத்தும் கற்பனையாக இருக்கலாம்.. ஆனால் அது போன்ற சில நிகழ்வுகளைக் காணமுடிகிறது என்பது என்னவோ உண்மையே....
தம்பட்டம் அல்ல, தற்பெருமை அல்ல... அனுபவத்தை மட்டும் கூறுகிறேன்... ஆரஞ்சு ஜூஸ் அனுபவம் எனக்கும் உண்டு... எனது வெள்ளைக்கார நண்பர் என்னிடம் கேட்டார்.... நீ மது அருந்துவதில்லையே? (அதுவும் சற்று சிரித்தப்படி இந்தியனாக இருந்து என்று கொண்டு...) ஆமாம் என்றேன்..... என்றுமே வா? ஆமாம்... ஏன்? கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தாயா? என்றார் ... நான் எதைச் சொல்ல...(நம்ம ஊர் கிராமத்து நிலைமை அவருக்கு எப்படித் தெரியும்) சிரித்துக் கொண்டே ஆமாம் என்று சொன்னேன்.... வேறெதுவும் சொல்லவில்லை... எனது இன்னொரு வெள்ளைக்கார பாஸ் அவருடைய மற்ற நண்பர்களிடம் எல்லாம் முன்னவர் போல் ஆராய்ச்சி செய்யாமல்... இவன் மது அருந்துவதில்லையாம் என்று பெருமைப்பட கூறுவார்...... சென்ற வருடம் அவருக்கு "பேர்வெல்" பார்ட்டி கொடுத்த பொது சும்மா எனது கையில் ஒரு மதுவோடு உள்ளக் கோப்பையைக் கொடுத்து "சியர்ஸ்" செய்வது போன்றதொரு புகைப் படம் எடுத்துக் கொண்டார்....///////
உங்களின் பின்னூட்டத்திற்கு நன்றி ஆலாசியம்!
///Alasiam G said...
ReplyDelete////He was thrilled to hear from me after so long. You know what he has named his daughters? Kalyani and Raagamaalika. He called me. You know what, he’s still a practising vegetarian, Appa. He didn’t revert back just because he lost me…////
"அன்புகொண்ட இரு நெஞ்சங்கள் எங்கு இருந்தாலும் ஒன்றை ஒன்று ஆத்மார்த்தமாக அன்பு கொண்டிருக்க முடியும் என்பதை அழகாகக் கூறுகிறது...." உண்மையில் கண்கள் கலங்கின...
நன்றிகள் ஐயா!/////
நல்லது. நன்றி ஆலாசியம்!
எடப்பாடி சிவம் said...
ReplyDeleteமிக அற்புதமான மெல்லிய காதல் இழை ஓடும் உண்மை கதை ,,,
கல்யாணி மனசுல சக்தி ... சக்தி மனசுல கல்யாணி ...
சே, ரியலி சூப்பர்ப் ..
காதலுக்காக அசைவத்தை தவிர்த்த சக்தியும்,
பிராமணராக இருந்தும் கலாச்சார கேடினால் அசைவம் சாப்பிடும் விசுவும் ,,
நேர் எதிர் துருவங்கள் !
கல்யாணியும் சக்தியும் மனசிலேயே நிற்கிறார்கள்,,
சக்தியை பாருங்கள் தனது மகளுக்கு கல்யாணி என்று பெயர் சூட்டி தனதுகாதலுக்கு மரியாதை செய்துவிட்டார்,
கல்யாணியும் சக்தியை தனது நெஞ்சுக்குள்ளேயே பூட்டிவைத்துவிட்டு ஒரு நல்ல மனைவியாக நடந்துகொண்டு இருக்கிறார் ...விசுவும் ஒரு நல்ல கணவராக இருந்திருக்கிறார் ...
சார் ,,, அந்த க்ளைமாக்ஸ் யாரும்
எதிர்பார்க்காதது ,, உண்மையிலேயே
சில நாட்களாவது இது மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கும்,
( கடிதங்களை எழுதி அதை போஸ்ட் செய்யாதது - இது போல எதோ ஒரு சினிமாவில் பார்த்ததாக நினைவு இருந்தாலும் எழுத்துக்கு என்று ஒரு தனி மரியாதை இருக்கிறது )
ஒரே ஒரு குறை வாத்தியார் ஐயா, தமிழ்படுத்தியிருந்தால் அற்புதமான ஒரு முக்கோண காதல் கதை அனைவருக்கும் கிடைத்திருக்கும்,,,
சார் ,, ஒரு doubt ..
மின்னஞ்சல் அனுப்பியது ...கல்யாணியா ? விசுவா ?//////
கடிதம் மின்னஞ்சல் மூலம் வந்தது. அனுப்பியது வேறு ஒரு நண்பர்!
////sanyhanakuzhali said...
ReplyDeletesir,
absolutely no comments,
there is no word to express,
thanks a lot ,for such a nice article.
i want to say thanks - but i don't know -for what iam saying this.////
உங்களின் பின்னூட்டத்திற்கு நன்றி சகோதரி!
///Ramachandran S said...
ReplyDeleteஅன்புள்ள ஆசிரியருக்கு வணக்கம்,
மிக அருமையான கடிதம் (அ) தொகுப்பு.
நெஞ்சை வருடும் வார்த்தைகள்.
மெல்லிய உணர்வுடன், நிறைவேறாத காதல்.
கலாசாரம் மறவாத கல்யாணி.
நினைவில் நீங்கா இடம் பிடித்து விட்டது.
வலையேற்றத்திற்கு நன்றி.....////.
நல்லது. நன்றி ராமச்சந்திரன்!
////kannan said...
ReplyDeleteவாத்தியார் ஐயா!
மொழி, நாடு, மதம் கடந்து எல்லோரும் கேட்கும் ஒரு கேள்வி
" ஸ்ரீ ராமன்", 14 வருடம் வனவாசம் போகியது உண்மையா என்பது .
அவன் அவன் நல்ல நிலைமையில் இருந்து விட்டு திடிரென கனவில் கூட கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாத சரிவை அனுபவிக்கும் பொழுது தான் உணர்வான்
" ஸ்ரீ ராமன் அவதாரம் ",
என்று ஒன்று இருந்தது என்றும் அவர் வாந்த வாழ்க்கை உண்மை என்பதும் தெரிய வரும் .
ஒழுக்கமாக வந்தால் தான் தெரியும்
" ஏக பத்தினி ",
விரதத்தின் மகிமை என்ன என்று.
உறங்குகின்றவனை எழுப்புவது எளிது ஆனால் உறங்குகின்றது போல பாசாங்கு செய்கின்றவனை எழுப்புவது என்பது முடியாத காரியம் என்று ஒரு சொல்லடை உண்டு
உண்மையை உண்மை என்று ஒத்து கொள்ளுவதை விட்டு விட்டு விதாண்டவாதம் செய்பவர்களிடம் போகி ஒன்றும் பேசி ஒரு பயன் இல்லை .//////
நல்லது. உங்களின் பின்னூட்டத்திற்கு நன்றி கண்ணன்!
/////Alasiam G said...
ReplyDelete////மைனர் செட்.... ஆலாசியம் நல்ல form லேதான் இருக்கீங்க..///
///// minorwall said...
அன்பர் ஆலாசியம் செம மூடுக்கு வந்துருக்கார் போலே..
அந்த song லே beat முக்கியமா கவனிக்கணும்..செமை beat ..
ஹை பிட்ச்லே செம தூக்கலா அந்த நேரத்துலே மட்டும் ஹிட் ன்னு இல்லாமே எப்போக் கேட்டாலும் மூடுக்கு கொண்டு போகும் ஒரு பாட்டு..
ஆலாசியம் நல்ல form லேதான் இருக்கீங்க..
கேட்டு ரசிக்கத்தான் தெரியுமே தவிர ராகம்,தாளம்,பல்லவி கதையெல்லாம் எனக்குச் சுத்தமாத் தெரியாது..//////
அச்சச்சோ... நான் பார்க்கவே இல்லை....மைனர் என்ன செய்றது.. எதையும் முழுதாக அனுபவிக்கனும்கிற எண்ணம் இயற்கையாகவே இருக்கிறது.. அது நவாம்சத்தில் சுக்கிரன் உச்சம் என்பதாலும் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்...
வள்ளுவர் கூட காமத்துப் பாலைத்தான் முதலில் எழுதியிருக்கணும் என்றக் கருத்தும் உண்டு... அதை சுவைக்க கலைக் கல்லூரியில் படித்தவர்களுக்கு மாத்திரமே பாக்கியம்.... அது தான் பொறியியல் துறை மாணவர்களின் துர்பாக்கியம் போங்க.../////
ஏன் பொறியியற்துறை மாணவர்களும் தனியாகப் புத்தகங்களை வாங்கிப் படித்து சுவைக்கலாமே!
kannan said...
ReplyDeleteஐயா
ஸ்ரீ ராமாயணத்தை ஞாபக படுத்தும் அளவிற்கு இன்றைய கட்டுரையின் தாக்கம் இருந்தது .
தகப்பன் மூலமாக கிடைக்க பெற்ற வாழ்க்கை மற்றும் " ஸ்ரீ ராமனே அனைத்தும் என்று வனவாசம் போனாலே சீதா தேவி" யை போன்று அனைத்து இன்ப துன்பத்தில் பங்கு கொண்ட வணக்கதிற்கு உரிய திருமதி கல்யாணி அவர்கள்.
நல்லதொரு வீணை செய்தே அதன் நலம் கெட வீதியினில் விடுவதேன் ..... சொல்லடி " பராசக்தி ",
என்ற பாடல் தான் கண்கலங்க ஞாபகத்திற்கு வருகின்றது ./////
நல்லது. நன்றி கண்ணன்!
/////kannan said...
ReplyDeleteவாத்தியார் ஐயா!
குறை ஒன்றும் இல்லை " கண்ணா ",
ஆமாம் இந்த பிறவி பிறந்ததோ உன்னிடம் சேரவே அல்லவா " கண்ணா ",
ஒரு குறையும் இல்லை " கண்ணா!,////
கண்ணனிடம் சேரும் காலம் வரும்போது எங்களையும் நினைவில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்!:-)))
/////vprasanakumar said...
ReplyDeleteexcellent post
with lots of emotion.
heart touching one.
thank you sir./////
நல்லது. நன்றி பிரசன்ன குமார்!
/////Uma said...
ReplyDeleteநெகிழ்ச்சியான கடிதங்கள்.////
நல்லது. நன்றி சகோதரி!
////எடப்பாடி சிவம் said...
ReplyDeleteகூடுதுறையார் என்ன ஆனார் ?////
மைசூரில் இருக்கிறார். பதிவுகளைப் படித்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறார். பின்னூட்டம் இடுவதில்லை. அவ்வளவுதான்!
bottle said...
ReplyDelete///கஷ்டங்களை அதிகமாக
அனுபவிப்பதாக நீங்கள் நினத்தால் அதற்குப் பரிகாரம் இருக்கிறது
செவ்வாய்க் கிழமை விரதம் இருங்கள். எழுந்தது முதல் மாலை
ஆறுமணி வரை உபவாசம் இருக்க வேண்டும். தண்ணீர் மட்டும்
குடிக்கலாம். மாலையில் செவ்வாயின் நாயகர் சுப்பிரமணியரை
வணங்கி விட்டு இரண்டு வாழைப் பழங்கள் ஒரு டம்ளர் பால்
சாப்பிடலாம். அல்லது அரிசி வெல்லப் பாயாசத்தைப் பிரசாதமாக
வைத்து வணங்கிவிட்டு இரண்டு டம்ளர்கள் பாயாசத்தைக் குடிக்கலாம்///
Thanks for this advise,i got my money back ,which i almost lost in the bad hands,after practising this fast..But to be honest,after 6PM,i ate full meals.../////
நம்பிக்கையுடன் செய்ததால் நன்மை கிட்டிட்று! வாழ்க வளமுடன்! நன்றி!
////சிவமுருகன் said...
ReplyDeleteகாலத்தை தொலைத்தவரின் கண்ணிரை கண்டு என் விழி ஏன் பனித்ததோ அறியேன். அவள் நியூயார்கில் கணவனோடு! நான் நியுதில்லியில் கவலையோடு!
அவள் தொலைத்தது தன் பாட்டு திறமையை!
நான் என்னுடைய தாய் மொழி அருகாமையை!
உண்மையாகவே நெஞ்சை தொட்டது எல்லா மடல்களும் தாம்////
தொலைத்தவை கிடைக்கட்டும். பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்!
As mentioned, not sure if this is story or a real one, it impressed me the inner feeling that any one hurt on not getting the desired spouse in life.
ReplyDeleteAfter many years, this "Story" would makes me to feel sad in some corner of my heart
Sridhar
As quoted already, no words to express . A lot of thanks for such a beautiful story.
ReplyDeleteRegards,
Sara, CMB