குட்டிச்சுக்கிரன் கூடிக் கெடுத்த கதை!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
                இன்றைய வாரமலரை நமது வகுப்பறை மாணவரின் ஆக்கம் ஒன்று அலங்கரிக்கிறது. குட்டிச் சுக்கிரன், அதாவது சின்ன வயதில் வரும் சுக்கிர திசை எப்படி ஜாதகனின் வாழ்வை அழைக்கழிக்கும் என்பதைத் தன் அனுபவத்தின் மூலம் சொல்லியிருக்கிறார். படித்துப் பாருங்கள்.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
         குட்டிச்சுக்கிரன் கூடிக் கெடுத்த கதை!

    கிராமத்தில் தனக்கு என்று  ஒரு  உலகத்தில்  சுற்றம் சூழ  ஒரு  கவலையும்  இல்லாமல் திரிந்து கொண்டு இருந்தான்  நமது நாயகன்.  விதிவசத்தால் திசைநாதன்  சுக்கிரன், நாயகனின் பன்னிரெண்டாவது வயதில் வந்து அவனுடைய தோள் மீது ஏறிக்கொண்டான்.

    மற்றவர்கள்  எல்லாம்  நினைத்து   கொண்டனர்  அவனுக்கு  என்ன  ராஜா. அத்துடன் சுக்கிரனின் திசை வேறு வந்திருக்கிறது என்று!

    நாயகனுக்கோ ஒன்றும் தெரியாத வயது. குட்டிச் சுக்கிரன் கூடிக் கெடுக்கும் என்பதை அவன் அறியாமல் இருந்தான்.

    நல்ல ஆரோக்கியமான உடல்நிலை. செழிப்பான வாழ்க்கை என்று சென்று கொண்டிருந்த நமது  நாயகனின் ஜாதகத்தில் வித்யாகாரகன் புதன் 4ல் கல்விஸ்தானத்திலேயே இருந்ததால், நன்றாகப் படித்தான். படித்தவை அனைத்தும் அவன் மனதில் நன்றாகப் பதிந்தது.

    அரசு மேல்நிலை பள்ளியில் 6ஆம் வகுப்பில் சேர்ந்து படிக்கத் துவங்கினான். ஆசிரியைகள் மற்றும் ஆசிரியர்களின் செல்லக் குழந்தையும் ஆனான் அவன்

    "சொன்னதை அப்படியே சொல்லும் கிளிபிள்ளை போல" தாங்கள் சொல்லும் அனைத்தையும் அவன் செய்தமையால்  நல்வழிப் படுத்த நினைத்த ஆசிரியர்கள் நூலகம் சென்று படிக்கும் பழக்கத்தை அவனுக்குச்  சொல்லித்  தந்தார்கள்.

    ஒரு ஆண்டு சென்றது. அவனோ நூலகம் சென்றோம், தனது வயதிக்கு உரிய நூல்களை மட்டும் படித்தோம் என்று இல்லாமல் மிகையான ஆர்வக் கோளாரால் "சுய தன்னம்பிக்கையைத் தூண்டும்” உள்நாட்டு  மற்றும்  வெளிநாட்டு  பதிப்பு உரிமை பெற்ற முன்னேற்ற நூல்களை படிக்கத் துவங்கினான்.

படிக்கப் படிக்க கற்பனை உலகில் மிதக்கத் துவங்கினான். பள்ளியில் 8 வகுப்பு வரை முதல்  மாணவனாக வந்தவன் பின்னர் படிப்பிலும் மிதக்கத் துவங்கினான்.

    ஒருநாள்  ஓடுபோட்ட வகுப்பறையில், பெஞ்சின் மீது இருந்த தண்ணீரைத் துடைத்து கொண்டு இருந்தான் அவன். அது 10ஆம் வகுப்பு. அறிவியல் பாட வேளை.  ஆசிரியர்  வந்து பாடமும் நடத்திகொண்டு  இருந்தார். 

    எப்பொழுதும் எதனையும் முன்னுக்கு நின்று  நடத்தி வைக்கும் ஆசிரியர் என்பதனால், தலைமை ஆசிரியரிடம் இருந்து, ஒரு பொறுப்புள்ள வேலை அவருக்கு வந்தது. பள்ளி வளாகத்தில் முறிந்து கிடக்கும்  வேப்ப மரத்தை அப்புறப்படுத்த வேண்டும் .

    1994 ம் ஆண்டு, வருட ஆரம்பத்தில் புயல் மழையால் தென் தமிழகம் மிகவும் பாதிக்கபட்டு உயிர், பொருள், பயிர் சேதம் அடைந்திருந்த நேரம் அது. அதில் நமது நாயகனின் பள்ளியும் தப்பிக்கவில்லை.

    புயல், மலை ஒய்ந்த பின்னர், பள்ளிக்குச் சென்று பார்த்தால் அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

    முந்தைய வகுப்பு நாட்கள் வரைக்கும் எத்தனையோ நல்ல மனிதர்கள், மருத்துவர்கள், பொறியாளர்,  ஆசிரியர்கள்  என  பலதுறைத்  தலைவர்கள் உருவாக  மட்டும்  அல்லாது சிட்டு குருவிகள் முதல்  எத்தனையோ ஜீவன்கள்வரை வசிக்க இடம் கொடுத்த அந்தப் பெரிய மரம் பார்ப்பதற்கே பரிதாபமாக  காணப்பட்டது.

    எண்ணற்ற மாணவ மாணவியரின் வகுப்பறையாக விளங்கிய மரம் புயல் மழைக்குத் தாங்காது 15 அடி உயரத்தில் முறிந்து தொங்கிக் கொண்டிருந்தது.

        இன்னும் நாம் சிலகாலம் பழைய நிலைமைக்கே திரும்ம மாட்டோமா! இன்னும் எண்ணற்ற மாணவ மாணவியர்களுக்கு உதவ மாட்டோமா!  நாம் உயிர் பெற இருந்த இந்த புண்ணிய பூமிக்கு பெருமை சேர்க்க  மாட்டோமா! எண்ணற்ற வாயில்லா ஜீவன்கள் அமர்ந்து செல்ல உதவியது போல உதவ மாட்டோமா!  என்று  ஏங்குவது போல ஏங்கி, பரிதாபமாகக் கிடந்தது அந்த மரம். 12 அடி தூரத்தில் இருந்த பள்ளியின் சுவற்றில்  மறுமுனை.

    பாடம் நடத்திக் கொண்டிருந்த அறிவியல் ஆசிரியர், “டேய்! மரம் முறிந்து கிடக்கிற தல்லவா - அதை  வெட்டிக் காலி செய்யணும். எல்லோரும் போங்கடா” என்று சொன்னார். 

    "சமூக சேவையில் எள் என்றால் எண்ணையாக!"  இருக்கும் கிராமத்து மாணவர்கள் என்பதானால்  அடுத்த சில நிமிடத்தில் அனைத்து மாணவர்களும் அரிவாள், கோடாறி, தொரட்டி, உள்ளிட்ட ஆயுதங்களுடன், மரம் சாய்ந்து கிடந்த இடத்திற்கு வந்து விட்டனர்.

    மரம் இருந்த இடத்தின் சுற்றுப் பகுதியில் திசைக்கு ஒரு வகுப்பறை. வடக்குப் பகுதியில் மிகவும்  ஆழமான  தண்ணீர்  இல்லாத  பாழடந்த  கிணறு.

    ஆசிரியர் கூறயபடி  6 மாணவர்கள் மரத்தின் மீது ஏறி கிளைகளை வெட்டி கொண்டு இருக்கும்  பொழுது, அவர்களில் உடல் பருத்த மாணவன் ஒருவன் ஒரு பக்கமாக நின்று கொண்டு கிளையை வெட்டும்  பொழுது  மரம் அப்படியே கிழே விழ, நமது நாயகன் உட்பட அதில் நின்று கொண்டிருந்த ஆறு பேர்களும்
அந்தரத்தில் பல்டி அடித்துக் கீழே விழுந்தார்கள்.

    ஒருவனுக்கு வயிற்றில், மற்றவனுக்கு காலில், நாயகனுக்கு இடது கையில் காயம் ஏற்பட்டது.  மற்றவர்களுக்கு சிறிய காயம். மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லபட்டு  பள்ளி நிர்வாகத்தின்  செலவில்  அனைவருக்கும் மருத்துவ சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது. சுமார் 900 மாணவர்கள் படிக்கும் பள்ளி அது. .

    நாயகனுக்கு அடுத்த நாள் அடிபட்ட கையில் வலி அதிகமாக,
மருத்துவ சோதனை செய்து பார்க்கபட்டு  சொந்த செலவில் கட்டு போடப்படுகின்றது. முழு ஆண்டுத் தேர்வு  நெருங்கி  வரும் சமயம் என்பதனால் ஒரிரு நாட்களில் பள்ளிக்குச் செல்கின்றான்.
அரைக்கால் டவுசர். மேல் உடம்பை மறைக்கத் துண்டு. அடிபட்ட கை பாதுகாப்புடன் தொட்டிலில்.

    ஒரு மாதம் ஆகியும் குணம் அடையாததைக் கண்டு, நாயகனின் மேல் அன்பு கொண்ட ஆசிரியை,  ஆசிரியர்கள் நலம் விசாரிக்க, இவன் உள்ளதைச் சொல்ல, அவர்கள் உனது மருத்துவ செலவைப் பள்ளி  நிர்வாகத்தை செய்யச்சொல் - மாட்டேன் என்றால் நுகர்வோர் கோர்ட்டிற்கு செல்வேன் என்று சொல் என்று  போட்டுக் கொடுக்க, "கிளிபிள்ளை"யான நமது நாயகனும் அப்படியே தலைமை ஆசிரியரிடம், கண்ணீர் மல்க  அதைச் சொல்ல - தலைமைக்கோ தேள் கொட்டியது போல் விஷம் ஏற,  மற்ற ஆசிரியர்களின் தயவால் நாயகன்  வீடு திரும்புகிறான்.

    முழு ஆண்டுத் தேர்வும் முடிந்து மறுசேர்க்கை நடைபெறுகின்றது.

    நம் நாயகனுக்கு மட்டும் மேல்நிலை வகுப்பில் படிக்க அனுமதி மறுக்கபடுகின்றது. காரணம் கேட்டால்  "ரவுடி"  என்னும் குற்றச்சாட்டு.
வகுப்பு ஆசிரியர் முதல் பள்ளித் தலைமை ஆசிரியர் வரை
அனைவரின்  எதிர்ப்பு. பள்ளியைவிட்டு வெளியேறும் சூழ்நிலைக்குத் தள்ளப்பட்ட நாயகன் இறுதியில் வெளியேறி அனைவரின்
எதிர்ப்பிற்கும் ஒரு முற்றுப் புள்ளியை வைக்கின்றான்.

    வேறுவழி ஒன்றும் இல்லாததனால் நாயகனின் தந்தை தன் மகனை வெளியூருக்கு அனுப்பிப் படிக்க  வைக்கின்றார். தொழிற்கல்வி கற்றுத்தரும் Polytechnic பள்ளியில் சேர்த்துவிடுகின்றார்.

    சென்றவன் படித்தானா? அதுதான் இல்லை!

    தாயின் அரவணைப்பில் செல்லமாக வளர்ந்த அவன், வெளியூர் சென்றவுடன், அவிழ்த்துவிட்ட கன்றுக்  குட்டியைப் போல, துள்ளித் திரிந்து கடைசியில் படிப்பைக் கோட்டை விட்டான்.

    மூன்று வருடப் படிப்பைத் தட்டுத்தடுமாறி முடித்தவன், 11 பாடங்களில் மதிப்பெண்களைக் குறைவாகப்  பெற்றுத் தோல்வியுடன் திரும்புகிறான்.

    அது 1997ஆம் ஆண்டு. தன் கனவுகளை வேலையில் சேர்ந்தாவது நிறைவோற்றுவோம் என்று வெகு  தூரம் பயணப்பட்டு, ஒரு
வேலையில் சேர்கிறான். அந்த வேலையும், வேலை செய்த
இடமும்தான் அவனுக்கு வாழ்க்கையின் அடுத்த பகுதியைக் காட்டியது. உண்மையான வாழ்க்கை எது என்பதையும் அவன் உணர்கிறான்.

    எங்கெல்லா ஓடினேமே, பலர் பேச்சையும் கேட்டோமே - ஆனால்
சொந்தத் தகப்பன் பேச்சைக்  கேட்கவில்லையே! கேட்டு ஒழுங்காகப் படிக்கவில்லையே. படிக்க முடியாமல் போனதை நினைத்து உருக
ஆரம்பித்தான். நடந்தது நடந்தவையாக இருக்கட்டும் இனிமேல்
நடப்பதைப் பார்ப்போம் இன்னுமும் ஒன்றும்  கெட்டுப் போகவில்லை
என்ற  முடிவுக்கு வந்தவன், தான் செய்த வேலைக்கு ஒரு கும்பிடு
போட்டு விட்டுத் திரும்புகிறான்.

    தவறிப்போன பாடங்களில் எப்படியும் வெற்றி பெற்றே தீரவேண்டும்
என்ற எண்ணம் மேலோங்கி  நிற்கிறது.

    ஆனால் குட்டிச் சுக்கிரன் இவனை விடவில்லை. நாயகன் திரும்பி
வந்த சிலநாட்களில் நாயகனின்  தந்தை இயற்கை எய்தி விடுகிறார்.
தன் கண்ணீரால் நாயகன் அவருக்கு அஞ்சலி செய்தான். அவனால்
தன்  தந்தைக்குச் செய்ய முடிந்தது அது மட்டுமே!

    நாயகனின் நிலைமை இஞ்சி தின்ற குரங்கிற்குத் தேளும் கொட்டியது
போல இருந்தது. ஆற்றுவார் தேற்றுவார் ஆறு போல இருந்தும், பக்கம்
போய்ப் பார்த்தல் எல்லாம் கானல் நீராகியது. நாயகனின் தந்தை
அவனுக்கு வைத்துவிட்டுப் போனது அவன் தேராமல் விட்ட
பட்டையப்  படிப்பு மட்டுமே.

    வீட்டில் வறுமை தாண்டவமாடியது. அதனுடன் போராடிக்கொண்டே, விட்டுப் போன பாடங்களில் ஒன்பது  பேப்பர்களில் தேர்ச்சி அடைந்தான். கல்வித்துறை தந்த 3  வருட அவகாசத்தில், மற்றும் அரசு
தந்த ஒருவருட  கருணைத் தேர்வில் மேலும் ஒரு பாடத்தில் தேர்ச்சி பெற்றான். ஒன்று மட்டும் மண்டையில் சரியாக ஏறாததினால்
எப்படியும்  தேர்ச்சி பெற்றாக வேண்டும் என்ற ஆதங்கத்தில்
பரீட்சையில் காப்பி அடிக்கக் கல்லூரிநிர்வாகமோ ஓங்கி உச்சந்
தலையில் அடித்துத் தேர்வை முழுதாக எழுதவிடவில்லை.

    ஏழு வருடங்கள் போராடியும் வெறும் கையோடு வீதியில்.
தன்னையே நம்பி உள்ள ஜீவனான தாயைக் காக்க உள்ள அறிவை
வைத்துக் கொண்டு, உயிரைக் காப்பாற்றி கொள்ள பயணம் .ஒருபக்கம் கனவுகள், மறுபக்கம் வறுமை, மற்றொரு பக்கமோ கல்வியின்மை.

    உயிரை காப்பாற்றி கொள்ள ஒரு வேலையில் அமர்ந்து கொண்டு
தனக்கு உள்ள வயது தகுதியைக் கொண்டு மீண்டும் படிப்பைத் தொடர முயற்சித்தான். (இடையில் அச்சமயம் இருந்த தகுதியை வைத்து

மேல்நிலைப் பள்ளித் தேர்வையும் எழுதினான், பொறியாளர் கனவு
பின்தொடர மத்திய அரசின் open school களிலும்  படித்தான்.

    கல்யாண வயதை அடைந்த நிலையில், கற்பனை தூபம் போட,
நமது நாயகன் விபரம் தெரிந்த நாள்  முதலாகத் தான் விரும்பிய
முறைப் பெண்ணின் வாக்கை நம்பி, அவளுடைய பெற்றோர்களிடம்
தன்  விருப்பத்தைச் சொல்ல விஷயம், விஷம் ஆனது.

    ”போற்றுவார் போற்றட்டும், புழுதி வாரித் தூற்றுவார் தூற்றட்டும்”
என்று தன்னைப் படைத்தவனை  மட்டும் பங்காளியாக ஆக்கிக்கொண்டு அமைதி கொண்டான். குட்டிச் சுக்கிரன் விடாமல் அவனோடு இருந்து  அழைக்கழித்துக் கொண்டு இருந்தான்.

    தற்செயலாக, எதோ ஒன்றைப் படித்து, ஏதாவது ஒரு வேலைக்கு செல்லவேண்டும் என்று தோன்ற,  மாணவர்களுக்கு இலவசமாக  அறிவுரைகள் சொல்லும் ஒரு தாயைக் கண்டு தனது நிலைமையை

சொல்ல, தக்க  பதில் தந்து சரியான  வழி முறைகளை அவர் சுட்டிக்காட்ட. அதனையே வேதவாக்காகக்  கொண்டு செயல்படவும்  ஆரம்பித்தான்.

    நாயகனும் அவன் பங்கிற்கு கல்வி அமைச்சரிடம், பரீட்சை எழுத
வாய்ப்புக் கேட்டுக் கருணை மனு  ஒன்றை நேரில் கொண்டு போய்க் கொடுத்தான். மற்றும் நாட்டின் முதற் குடிமகனான ஜனாதிபதிக்கும்
கருணைமனு அனுப்பி வைத்தான்.

    மறுவருடம் அது வரைக்கும் தராத சிறப்பு தேர்வு எழுத வாய்ப்புத்
தரப்பட்டு, முன்பு தோல்வி அடைந்த ஒரு பாடத்தில் முதல் வகுப்பில் வெற்றியும் பெற்றான் அவன்

    1994 ம் ஆண்டு படிக்க சென்றவன் 9 வருட காலம் போராடி 2003ல்
வெற்றி அடைந்ததுடன் மேல் படிப்பிற்காக AMIE டிப்ளமோ கல்வியில்
சேர்ந்து படிக்கத் துவங்கினான். 

    அதற்கு அடுத்த ஆண்டு, நல்ல, கை நிறைய ஊதியத்துடன் கூடிய
வேலை கிடைகின்றது. தற்சமயம்  சேர்ந்த படிப்பு மண்டைக்கு ஏறவில்லை என்பதனை உணர்தவன் அதனிலும் சற்றுக் குறைவான படிப்பில் சேர்ந்து  வெற்றியும் அடைகிறான்.

    நன்றாகப் படிக்கும் திறமை இருந்தும்  வசதி இல்லாதவர்கள்,  
The Institution of Engineers India அமைப்பின் மூலம்
பொறியியல் படிப்பைப் படிக்கலாம். மேலும், IIT, IIM போன்ற அமைப்புக்களிலும் சேர்ந்து படிக்கலாம். அது எத்தனை பேர்களுக்குத் தெரியுமோ - இறைவனுக்கே வெளிச்சம்!

    UG ல் வெற்றி அடைந்த அந்த வருடமே ஒரு பன்னாட்டு
நிறுவனத்தில் வேலை கிடைக்கிறது. உடனே  முதுநிலை
படிப்பில் சேர்ந்து கொண்டு வேறு வேலைக்கு முயற்சி செய்ய
அதிலும் வெற்றி.

    அயல்நாட்டில் வேலை செய்துகொண்டே முதுநிலைப் படிப்பை
2010ஆம் ஆண்டில் அவன் முடிகின்றான்.

    குட்டிச் சுக்கிரன் விடைபெற்றுக் கொண்டு போனதால் அது சாத்தியமாயிற்று. இருபது வருடப்  போராட்டம் ஒருவழியாக நிறைவு பெற்றது.

    அந்த நாயகன் வேறு யாருமல்ல! அது நான்தான்!

         ---- கண்ணன் சீதாராமன்

கண்ணன் சீதாராமன் அவர்களின் எழில்மிகு தோற்றம்

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
அன்புடன்
வாத்தியார்

வாழ்க வளமுடன்!