முன்னுக்கு வாடா கண்ணா!

இன்று இந்திய சுதந்திரத்திற்கு 63 வயதுகள் நிறைவு பெற்று 

64வது வயது துவங்குகிறது. அனைவரும் மகிழ்ச்சி கொள்வோம். 

சுதந்திரத் தியாகிகளை நினைவு கூர்வோம். 

கிடைத்த சுதந்திரத்தைப் பேணிக்காப்போம். 

போற்றி மகிழ்வோம்!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

நமது வகுப்பறை சீனியர் மாணவர் 

தஞ்சாவூர் திரு. கே.முத்துராம கிருஷ்ணன் (KMRK)

அவர்களின் எழில்மிகு தோற்றம்

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

முன்னுக்கு வாடா கண்ணா!

முன்னுக்கு வா என்று அந்தக் காலத்தில் சொல்பவர்கள் இருவர்.
ஒருவர் குதிரை வண்டிக்காரர். இன்னொருவர் பள்ளிக்கூட வாத்தியார்.
குதிரை வண்டிக்காரர், வண்டியின் பாரத்தை சமன் செய்வதற்காக அமர்ந்திருப்பவர் களை முன்னுக்கு வரச் சொல்வார். அதுபோல வகுப்பறையில்  வாத்தியார், தன் மாணவர்களின் மேல் உள்ள
அன்பின் மிகுதியாலும், பாடத்தை நன்றாகக் கவனிக்கும் பொருட்டும், வாழ்க்கையில் முன்னுக்கு வர வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்தியும்
முன்னுக்கு வரச் சொல்வார்.

இன்று  நமது வகுப்பறை சீனியர் மாணாவர் திருவாளர்.MRK என்றழைக்கப்பெறும் தஞ்சை முத்துராமகிருஷ்ணர்
தன்னுடைய பள்ளி அனுபவத்தைத் கட்டுரையாக்கிக் கொடுத்துள்ளார். வலை ஏற்றி உள்ளேன். அனைவரும் படித்து மகிழுங்கள். பின்னூட்டம் மூலம் உங்கள் கருத்தைத் தெரிவியுங்கள்
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Over to the posting!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
வாத்தியார் சொல்ல வேண்டும் என்றே காத்திருந்தேன். நானாக எழுதக் கொஞ்சம் கூச்ச‌மாக‌ இருந்த‌து. திரு.சுப்புரத்தினமும், திரு.தஞ்சாவூராரும் என்னைப் ப‌ற்றி அறிந்த‌ மூத்த‌வ‌ர்க‌ள். அவர்கள் முன்னிலையில் சுயபுராண காலட்சேபம் செய்யத் தயங்கினேன். வாத்தியார் நன்கு 'எடிட்' செய்து என் மானத்தைக் காப்பாற்றிவிடுவார் என்ற நம்பிக்கையில் எழுதத் துணிந்தேன்.

'ஆவதும் பெண்ணாலே அழிவதும் பெண்ணாலே'என்பது தெரிந்த பழமொழி. இந்தப் பழமொழியில் 'பெண்' என்பதற்கு பதில் 'ஆசிரியர்'  என்று மாற்றி வாசிக்க வேண்டும்.

ஓர் ஆசிரியர் நினைத்தால் வெறும் களிமண்ணையும் பிசைந்து உருவமாக்கி அதனுள் உயிர் மூச்சை ஊதி ஆளாக்கி, முன்னேற்றப் பாதையில் நடமாடவும் விட்டு விடுவார். அதற்கு நானே ஒரு உதாரணம்.

ஒரு மாணவனைப் பாராட்டிப் பாராட்டிப் பேனைப் பெருமாளாக மாற்றிவிடும் திறமை ஒரு நல்லாசிரியருக்கு உண்டு.என்னை அப்படி உரு மாற்றிய ஆசிரியரைப் பற்றியும், அவர் சம்பந்தப்பட்ட அந்த நாளும் நினைவுக்கு வந்தது.

அவருடைய திருப்பெயர் உயர்திரு கோபாலகிருஷ்ணைய்யர்.
சேலத்தில் நான் 7ம் வகுப்புப் படிக்கும் போது எனக்கு அவர் அறிவியல்
பாடம் எடுத்தார். அப்போது நான் கடைசி பெஞ்சு மாணவன்.

வீட்டுக்குக் கடைசிப் பிள்ளை என்பதால் எல்லோருக்கும் செல்லம். என் அம்மாவிற்கு நான் நன்றாகச் சாப்பிட வேண்டும். அது ஒன்றுதான்
அன்றைய தேதியில் அவருடைய கவலை. ஓவர் ஈட்டிங் செய்து ஊளைச் சதையும், மழுங்கிய மூளையுமாக நானும் பள்ளி சென்று வந்து கொண்டிருந்தேன். .படிப்பில் ஆர்வம் மிகவும் குறைவு.

திருப்பு முனையான அந்த நாளூம் வந்தது.  இந்த இடத்தில் திரு கோபாலகிருஷ்ணைய்யர் பற்றி ஒரு சில வார்த்தைகள் சொல்ல
வேண்டும். திரு அய்யர் நேதாஜியின் இந்திய தேசிய ராணுவத்தில்
சிப்பாயாகப் பணியாற்றியவர் என்று கூறக் கேட்டுள்ளேன். அவர்
தலையில் குண்டு உரசிச் சென்றதால், சில சமயஙக‌ளில் கட்டுப்படுத்த முடியாத அளவு கோபப் படுவார். சீக்கிரமாகவே மனம் மாறி வருத்தம் தெரிவிப்பார். சிறிது நேரம் கண் மூடி தியானத்தில் இருப்பது போல் அமர்வார்.உடனே மகிழ்ச்சியான மனிதராக வெளிப்படுவார்.
மனைவியை இளம் வயதில் காலனுக்குப் பறி கொடுத்தவர். தனியாக
ஒரு சிறு அறையில் தானே சமைத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டு வாழ்ந்து
வந்தார். எந்த நேரமும் அவர் தனி அறைக்குச் சென்று பாடம்
கேட்கலாம். பணம் கேட்காத இலவச டியூசன்!

அன்று வழக்கம் போல நான் கடைசி பெஞ்சில் அமர்ந்து, நான் உண்ட மயக்கத்தில் இருந்தேன். திரு அய்யர் அவர்கள் 'ஆக்ஸிஜன்' என்ற பாடம் நடத்தத் துவங்கினார். வகுப்பைப் பார்த்து திரு அய்யர் கேட்டார்:

"தணலைத் தண்ணீர் விடாமலும், மணல் தூவாமலும் அணைக்கும் வழி என்ன?"

ஒவ்வொரு மாண‌வனாக எழுந்து விழிக்கிறார்கள். ஒரு சிலர் 'தண்ணீர் விடலாம்' என்கிறார்கள். சிலர் 'மணல்'என்கிறார்கள்.

"அதுதான் கூடாது என்கிறேனே"என்று ஆசிரியர் மிரட்டுகிறார்.

என் முறை வந்தது.

”தணல் மேல் ஒரு சட்டியைக் கவிழ்த்து வைத்து விட்டால், தணல் தானாக அவிந்துவிடும் சார்!' என்றேன்.

"இது எப்படியடா உனக்குத் தெரிந்தது?" ஆசிரியர் வியப்புடன் கேட்டார்.

"எங்கள் வீட்டில் என் அம்மா குளிக்க விறகு அடுப்பில் வென்னீர் போட்டு முடித்தவுடன் விறகை வெளியில் இழுத்துத் தணலைத் தட்டி அதன் மீது சட்டியைக் கவிழ்த்து வைப்பார்கள். அந்தத் தணல் கரியாக மாறிவிடும். அதனை மீண்டும் கரி அடுப்பில் பயன் படுத்துவார்கள்" என்று அவருக்குப் பதிலைச் சொன்னேன்.
.
"சபாஷ்! ஏன் தணல் அவ்வாறு அவிந்து போகிறது?" என்று அவர் மீண்டும் கேட்டார்.

"காற்று கிடைக்காததால்.." என்றேன்.

"பலே! பலே!அதுதான் இன்றைய பாடம். நெருப்பு எரிவது, காற்றில் உள்ள ஆக்ஸிஜனால். புரிகிறதா?"என்றார் அய்யர்.

மேலும் சொன்னார்: "நீராவியின் ஆற்றலைக் கண்டுபிடிக்கும் போதும், வீட்டில் அம்மா தேனீர் போடக் கெட்டிலில் வென்னீர் போட்டதையும், கெட்டில் மூடி நீராவியால் தூக்கப்படுவதையும் கண்டு ஆய்வில் ஈடு பட்டார் ஜேம்ஸ் வாட். இதோ நம் வகுப்பிலும் ஒரு ஜூனியர் ஜேம்ஸ் வாட். வாடா! நீ ஏனடா பின்னால் உட்காருகிறாய்? முன்னுக்கு வாடா!" என்று பலவாறு புகழ்ந்தார்.

அன்று முதல் படிப்பதில் ஊக்கம் பிறந்தது. அய்யரிடம் நல்லபெயர் எடுக்கப் படிக்க ஆரம்பித்தேன். ஏதோ இந்த அளவாவது முன்னேற்றம் கண்டேன்.

என் காதுகளில் எப்போதும் அவருடைய "முன்னுக்கு வாடா!" என்ற அவரின் குரல் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. என்னை ஊக்குவித்துக்கொண்டே இருக்கிறது. இதைப் பலமுறை பலரிடமும் சொல்லி மகிழ்ந்து இருக்கிறேன். என் பணி ஓய்வு நாள் அன்று பிரிவு உபசார நிகழ்ச்சியிலும் நனறியுடன் அதை நினைவு கூர்ந்தேன்.

நல்லாசிரியர்கள் அனைவருக்கும் இப்பதிவைக் காணிக்கை ஆக்குகிறேன்.

வாத்தியார்கள் அனைவரும் வாழ்க!

குரு பிரம்மா! குரு விஷ்ணு! குருதேவோ மஹேஷ்வர!
- ஆக்கம்: தஞ்சை முத்துராமகிருஷ்ணன்

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

அடுத்து வருவது இரண்டாவது பதிவு (சுதந்திர தின ஸ்பெஷல்)

நமது வகுப்பறை மாணவர் சீதாராமன் கண்ணனின் 

எழில்மிகு தோற்றம்.

இன்று அவருடைய ஆக்கம் ஒன்று அரங்கேறியுள்ளது. 

படித்துப்பாருங்கள்
சீதாராமன் கண்ணன்
வயது 31
சொந்த ஊர்: வாசுதேவ நல்லூர், நெல்லை மாவட்டம்
வசிக்கும் ஊர்: தோஹா, கத்தார்

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
நெஞ்சைத் தொட்ட கதை!

ஓ...வெற்றிக்கு இதுதான் காரணமா?

ஒரு நகரத்திற்கு சட்டமிருந்தது. அதன்படி யார் வேண்டுமென்றாலும் அந்த நகரத்திற்கு ராஜாவாக வரமுடியும். ஆனால், அந்தப் பதவி ஐந்தாண்டுகள் மட்டுமே! ஐந்தாண்டு முடிந்த அடுத்த நாளே மன்னனை ஆற்றின் கரைக்கு மறுபுறம் உள்ள காட்டில் விட்டுவிடுவார்கள்.

அந்தக் காட்டில் மனிதர்கள் கிடையாது. வெறும் கொடிய விலங்குகள் மட்டுமே! மன்னன் காட்டிற்குள் நுழைந்தால் போதும்; வனவிலங்குகள் கொன்று தீர்த்துவிடும். இந்த சட்டத்தை யாராலும் மாற்ற இயலாது. இந்த நிபந்தனை களுக்கு ஒப்புக் கொண்டவன் மட்டுமே அரியணையில் அமரப் பொருத்த மானவன். ஆக, மன்னனாக முடிசூட்டிக் கொண்டவனின் தலையெழுத்து, ஐந்தாண்டுகளுக்குப் பின் கட்டாய மரணம்.

இந்தக் கடுமையான சட்டத்துக்கு பயந்தே யாரும் அந்தப் பதவிக்கு ஆசைபடாமலிருந்ததால் அந்த அரியணை பெரும்பாலும் காலியாகவே இருந்தது. இருப்பினும் ஒரு சிலர் 'எப்படியிருந்தாலும் சாகத்தானே போகிறோம்; மன்னனாகவே மடியலாமே!' என்று பதவி ஏற்பதுண்டு. அதிலும் பாதி மன்னர்கள் இடையிலேயே மாரடைப்பால் மரணமடைவதுமுண்டு.

இப்படி ஒரு மன்னனுக்கு ஐந்து ஆண்டு ஆட்சிக்காலம் முடிந்தது. அன்று ஆற்றின் கரையைக் கடந்து காட்டிற்குச் செல்ல வேண்டும். அவனை வழியனுப்ப நாடே திரண்டிருந்தது.

மன்னன் வந்தான், அவனுடைய சிறப்பான ஆடைகளையும் நகைகளையும் அணிந்து, முடிசூடி, தங்க வாளேந்தி வைரங்கள் மின்ன மக்கள் முன் நின்றான். மக்கள் வாயைப் பிளந்தனர் ''இன்னும் அரை மணிநேரத்தில் சாகப் போகிறான் ; அதற்கு இவ்வளவு அலங்காரமா!''

தான் செல்லவிருந்த படகைப் பார்த்துவிட்டு சினத்துடன் கூறினான், ''மன்னன் செல்லும் படகா இது! பெரிய படகைக் கொண்டு வாருங்கள்! நான் நின்றுகொண்டா செல்வது! சிம்மாசனத்தைக் கொண்டு வாருங்கள்!''

கட்டளைகள் பறந்தன; காரியங்கள் நடந்தன! சற்று நேரத்தில் அலங்கரிக்கப் பட்ட அழகான படகு ஆற்று நீரைத் கிழித்துக் கொண்டு மறுகரை நோக்கிப் பயணித்தது.

மக்கள் திகைத்து நிற்க, மன்னன் கையசைக்க பயணம் தொடர்ந்தது.

மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தவன் படகோட்டியே! காரணம், இதுவரை அவன் மறுகரைக்கு அழைத்துச் சென்ற எந்த மன்னனும் மகிழ்ச்சியாக சென்றதில்லை. அழுது புலம்பி, புரண்டு, வெம்பிச் செல்வார்கள். இவனோ, மகிழ்ச்சிக் களிப்பில் பொங்கி வழிகிறான்.

படகோட்டி பொறுத்துக்கொள்ள முடியாமல் கேட்டான் ''மன்னா! எங்கே செல்கிறீர்கள் தெரியுமா?''

''தெரியும் மறுகரைக்குச் செல்கிறேன்!''

''அங்கே சென்றவர்கள் திரும்ப இந்த நகரத்திற்கு வந்ததில்லை தெரியுமா?''

''தெரியும். நானும் திரும்ப இந்த நகரத்திற்கு வரப் போவதில்லை!''

''பின்னே எப்படி உங்களால் இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடிகிறது?''

''அதுவா! நான் என்ன செய்தேன் தெரியுமா? ஆட்சிக்கு வந்த ஓராண்டு முடிவில் ஆயிரம் வேட்டைக்காரர்களைக் காட்டிற்கு அனுப்பினேன்; அவர்கள் கொடிய விலங்குகளை வேட்டையாடிக் கொன்று விட்டார்கள்!

இரண்டாமாண்டு முடிவில் ஆயிரம் விவசாயிகள் சென்றார்கள்; காட்டைத் திருத்தி உழுதார்கள்; இன்று ஏராளமான தானியங்கள் காய்கறிகள்.

மூன்றாமாண்டு முடிவில் ஆயிரம் கட்டடக்கலை வல்லுநர்கள், தொழிலாளர்கள் சென்றனர். இன்று வீடு, வாசல், அரண்மனை, அந்தப்புரம், சாலைகள் எல்லாம் தயார்!

நான்காம் ஆண்டு முடிவில் ஆயிரம் அரசு அதிகாரிகள் சென்றனர். நிர்வாகம் சீரடைந்தது. இந்த 4000 பேரும் தங்கள் மனைவி, குழந்தைகளுடன் சென்று அங்கே வாழ்கின்றனர்.

இப்போது நான் காட்டிற்குப் போகவில்லை; என்னுடைய நாட்டிற்குப் போகின்றேன்! சாகப் போகவில்லையப்பா, வாழப் போகின்றேன்! அதுவும் மன்னனாக ஆளப்போகிறேன்! உனக்கு ஒருவேளை அரண்மனைப் படகோட்டி வேலை வேண்டுமென்றால், இந்தப் படகோடு இப்படியே வேலைக்கு சேர்ந்து விடு!'' என்றான் மன்னன்.

ஒரே ஒரு கேள்வியை மட்டும் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

மன்னனின் வெற்றிக்குக் காரணங்கள் யாவை?

பல காரணங்கள் இருந்தாலும் குறிப்பாக இரண்டினைக் கூறலாம்.

ஒன்று : ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பின் உயிர் வாழவேண்டும்; அதுவும் மன்னனாகவே வாழவேண்டும் என்று முடிவு எடுத்தது.

இரண்டு : அந்த முடிவினை அடைவதற்காக திட்டமிட்டு உழைத்தது!

அந்த மன்னனுடைய வெற்றிக்கு மட்டுமல்ல; நாம் அனைவருமே வெற்றி பெறவேண்டுமென்றால் நமக்குத்தேவை ஒரு இலக்கை நிர்ணயித்தலும் அதற்காக திட்டமிடுதலும், திட்டமிட்ட பின் வெற்றி பெறும்வரை கடுமையாகவும் புத்திசாலித்தனமாக உழைப்பதுமே

இப்போது நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்களோ அதுதான் உங்கள் எதிர்காலம்!

இப்போது ஒருவன் கடுமையாக உழைக்கிறானே அதுதான் அவனுடைய வருமானமாகப் பின்னால் வரும்!

இப்போது ஆழ்ந்து படிக்கும் மாணவனுக்கு அதுதான் தேர்ச்சி என்று ஒரு எதிர்காலத்தைக் கொண்டுவரும்.

அப்படிப் பார்த்தால் எல்லாமே இப்போது நாம் செய்வது செய்து கொண்டிருப்பதுதான் நம் நாளைய வாழ்வைத் தீர்மானிக்கிறது. அவை ஒவ்வொன்றையும் திட்டமிட்டு சிறப்பாகச் செய்தால் நம் வாழ்க்கை எவ்வளவு மேன்மையாக அமையும்!

எந்த ஒரு செயல் செய்வதற்கு முன் திட்டமிடுங்கள், அந்த திட்டத்தை செயல் படுத்துவதற்கு முன் பலமுறை யோசியுங்கள். நன்றாக இருக்கும் என்று நாம் உணர்ந்த பின் அதை செயல்முறை படுத்துங்கள் பின் வெற்றி நமக்கே !

இன்றைய பொழுது இனிய பொழுதாக அமையட்டும்! வாழ்த்துகள் !!
----------------------------------------------------------------
நட்புடன்,,
நாளை விடியுமென்று விண்ணை நம்பும்போது
நம்மால் முடியுமென்று உன்னை நம்பு!!
------------------------------------------------------

ஆக்கம்: சீதாராமன் கண்ணன், கத்தார்

_________________________________________

அன்புடன்
வாத்தியார்
வாழ்க வளமுடன்!