சேவாலயா என்னும் தொண்டு நிறுவனம்

------------------------------------------------------------------
சேவாலயா என்னும் தொண்டு நிறுவனம்

வாத்தியாரின் கடிதக் கதை, முதியோர் இல்ல‌ம் பற்றியது, வெளியான வுடனேயே சொந்த அனுபவத்தை எழுதத் துடித்தேன். ஒரே சாயல் உள்ள செய்திகள் மிகவும் சலிப்பாக அமைந்து விடுமோ என்று சற்றே தயங்கி, மீண்டும் துணிச்சலை வர வழைத்துக் கொண்டு எழுதுகிறேன்.

"வாருங்கள் சார்!எங்க‌ள் இல்லத்தினின் அலங்கோலத்தை வந்து
காணுங்கள் சார்!"  என்று இரவு 10.30க்கு வந்து கதவைத் தட்டி
அழைத்தார் பக்கத்துக் கால‌னிவாசியான நண்பர் கோகுல கிருஷ்ணன்.
ஒரு சமயத்தில் பொதுப்பிரச்சனைகள், குடும்பப்  பிரச்சனைகள், எல்லாவற்றுக்கும் தீர்வு சொல்பவ‌னாக என்னை இறையருள் ஆக்கி வைத்திருந்தது.

'சரி போவோம்' என்று அவரோடு சென்றேன்.அவர் இல்ல‌மே ஒரு முதியோர் இல்ல‌ம் போலக் காட்சி அளித்தது. அவருடைய தாய்,தந்தை, சித்தப்பா, சித்தி, மேலும் ஓர் உறவினர், ஆக 5 பேர் படுத்த படுக்கையாக வயதால் மிகத் தளர்ந்த தோற்றமும், நோய்வாய்ப் பட்டும் கிடந்தனர்.

"இங்கே வாருங்கள் சார்!"என்று அவர்களையெல்லாம் தாண்டிக் கொண்டு 'டைனிங்ஹாலு'க்குக் கூட்டிச் சென்றார். அங்கே....கிழிந்த நாராக இன்னொரு வய‌தான மூதாட்டி கிடந்தார்.அவரும் எழுந்து நடக்க முடியாதவரே!

"பாருங்கள் சார்! இவர் எங்கள் வீட்டில் சமையல் செய்து வந்த மாமி. இப்போது அவருக்கு ஓய்வு கொடுத்து வீட்டோடு வைத்துப் பராமரித்து வருகிறோம். கடந்த ஒரு மாதமாகத்தான் எல்லாவற்றுக்கும் எங்க‌ளை எதிர்பார்க்கும் நிலைக்கு வந்துவிட்டார்.மற்ற முதியவர்களையும் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டிய நிலையில் இருப்பதால், இவரை ஏதாவது முதியோர் இல்லத்தில் சேர்த்து விட ஏற்பாடு செய்து கொடுங்கள் சார்!உங்க‌ளுக்குக் கோடிப் புண்ணியம் கிடைக்கும்!"

"சரி!முயற்சி செய்வோம்!" என்று உடனே பணியில் இறங்கினேன். சென்னையில் எனக்குத் தெரிந்த நண்பர்களை யெல்லாம் தொடர்பு கொண்டு மஹாபலிபுரம் போகும் பாதையில் உள்ள ஒரு முதியோர் இல்லத்தில்  அனுமதியைப் பெற்றோம்.அவர்களுடைய நடைமுறைகள்‍‍==மருத்துவ சோதனை, நேர்முகம் ஆகியவற்றுக்காக அந்த பாட்டியுடன் சென்னையில் ஒரு தொண்டு நிறுவனம் (www.sevalaya.org) சிறப்பாக நடத்திவரும் பொறியாளர் முரளிதரன் இல்லத்தில் சென்று தங்கினேன்.திரு முர‌ளியின் மனைவியார் திருமதி புவனேஸ்வரியும் எங்க‌ளுக்கு நன் முறையில் விருந்து உபசாரம் செய்தார்.

பாட்டிக்கு 'பாப்'செய்து கொள்ள‌ ஆசை வந்தது.நானே முடி திறுத்துனர் பணி செய்து ஆங்கிலேய பாணியில் அழகாக 'பாப்' செய்து விட்டேன்.

நேரம் நிறையக் கிடைத்ததால் பாட்டியின் வாயைப் பிடுங்கி கதை சேகரித்தேன்.

பாட்டியின் அழகில் மயங்கிய ஒரு ஆங்கிலேயப் போலீஸ் அதிகாரி அவரை சிறையெடுத்துப் போய் திருமணம் செய்து இலண்டனுக்கே அழைத்துப் போய் விட்டாராம்.இலண்டனிலேயே ஓர் ஆண்டு காலம் பாட்டி அவருடன் குடித்தனம். நடத்தினாராம். பாட்டிக்குப் பிடிக்கவில்லை என்பதனால் மது, சிகரெட்டை ஒரே நாளில் தியாகம் செய்தாராம் துரை. மாமிச உணவை சாப்பிடவேண்டும் என்று பாட்டியை வற்புறுத்தவில்லையாம்.

"தினமும் எனக்குக் கைநிறைய ரோஜா செண்டு கொடுக்காமல் இருக்க மாட்டார்.ஏரோப்பிளோனிலும்,க‌ப்பலிலும் எப்போ பார்த்தாலும் சுவிட்ஜர்லாந்து, பாரிஸ் என்று கூட்டிண்டு போவார்.எல்லோருக்கும் அதிகாரமான பெரிய பதவி வகித்தாலும் என் சொல்லுக்குக் கட்டுப்படுவார்." பாட்டி மிகவும் 'நோஸ்டால்ஜிக்'காகமாறி விட்டார்.

"என் தரித்திரம் என்னை விட்டுப் போகுமா? யார் கண்ணு பட்டதோ, அல்லது என் அப்பா அம்மா இட்ட சாபமோ என் பிராணநாதர் குதிரை சவாரி பண்ணும் போது தவறிக் கீழே விழுந்து தலையில் பாறை மோதி பேச்சு மூச்சு இல்லாமல் ஒரு மாதம் கிடந்தார்.வேண்டிய மட்டும் பணிவிடை செய்தேன்.. பெரிய பெரிய டாக்டெரெல்லாம் கைய விரிச்சுட்டா.என்னைத் தனியாகத் தவிக்க விட்டுட்டு அவர் காலம் ஆகிவிட்டது." பாட்டி கண்ணீர் விட்டார். சிறிது நேரம் மெள‌ன‌ம் கவிந்தது.

"கை நிறைய பணத்தோட கப்பலில் ஏற்றி விட்டுட்டா.எப்படியோ மதறாஸுக்கு வந்து, 'போட்மெயி'லில் ஏறி மாயவரத்திற்கும் வந்துட்டேன். அப்பதான் தெரிந்தது நான் பண்ண காரியத்தால் அம்மா அப்பா தற்கொலை பண்ணிண்டு செத்துப் போய்ட்டான்னு.அவா கால் விழுந்து மன்னிப்புக் கேட்கணும்னு ஓடிவந்தும் அவாளோட   முகத்தைக்கூட பார்க்க முடியலையே.!"பாட்டி குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதார். நான் அமைதியாகட்டும் என்று காத்திருந்தேன்.

கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டு பாட்டி தொடர்ந்தார்.

"நோக்கு அந்த அப்துல்லா ராமச்சந்திரனைத் தெரியுமோ?"

"அதென்ன பாட்டி! முஸ்லிம் பேரையும் இந்துப் பேரையும் சேர்த்துச் சொல்கிறீர்கள்?"

"அதாம்பா அப்துல்லா பாக்குக் கம்பெனியில் காரியஸ்தனா சேர்ந்தானே அவன் தான்!"

"ஓஹோ அவரா! சரி,அவருக்கென்ன?"

"அவருக்கென்னாவா!அவன் என் கூடப் பொறந்த தம்பி!என்கிட்ட‌ இருக்கிற காசையெல்லாம் வாங்கிண்டு என்னை நட்டாத்தில விட்ட‌ மஹானுனுபாவன்! பிசினெஸ் பண்றேன், பண்ணி உன்னைக் கோடீஸ்வரி ஆக்க‌றேன்னான்.
நம்பி லண்டன் பவுனாக் கொடுத்தேன். ஒரு நாளைக்கு வந்து 'எல்லாம் நஷ்டமா போயிடுத்துடி, எச்சுமி!'ன்னு சொல்லி அழுதான். நானும்
நம்பிண்டு மனசைத் தேத்திண்டுட்டேன்.அப்பறம் பார்த்தா அவன்
பெண்டாட்டி கழுத்துல பத்து வடம் செயின் என்ன,எட்டுக்கல்லு பேசரியென்னன்னு  கொட்டி முழக்கரா?" பாட்டியின் முகம் கோபத்தில் சிவந்தது.

"நீங்க‌ கேட்கலையா!?"

"கேட்டேன். கேட்டதுக்கு பதிலா "போடி ஓடுகாலி!உன்னாலதாண்டி அப்பா அம்மா தற்கொலை பண்ணிண்டா!  குடும்ப மானத்தை வாங்கின உனக்கு என்னடி வாழ்வு?எங்க‌ மானத்துக்கு நீ கொடுத்த விலையா  நினச்சுக்கோ.  பணம் தர முடியாது போ போ"ன்னு கழுத்தைப்பிடிச்சு வெளில தள்ளிட்டான்."

"அட,கொடுமையே!அப்புறம்...?

"அப்புறமென்ன?எங்கெஙகயோ போயி கிடைச்ச வேலையெல்லாம் செஞ்சேன். கடைசில்தான் கோகுலன் ஆத்தில சேர்ந்தேன்.இவ்வளவு நாள் சொந்த பாட்டி மாதிரி வைச்சுண்டான். இப்போ அங்கையும் 5 பேர் வயசானவா. என்ன பண்ணுவான்? என்னை வெளியில‌ அனுப்பணும்னு அனுப்பலை. முடியாத கொறைக்குத்தான் இப்படி அனுப்பியுள்ளான்."

முதியோர் இல்லத்தில் சேர்ந்த அன்று, பாட்டிக்கு அழகான ஒரு விலை உயர்ந்த புடவையை திருமதி. புவனா அணிவித்தார்கள். அவர்களுடைய காரில் போய் இல்லத்தில் இறங்கினோம்.பாட்டி சுருக்கம் விழுந்த முகமானாலும் நல்ல கலர், எடுப்பான நாசி, பாப் வெட்டிய தலை, கார்ப் பயணம் எல்லாம் சேர்ந்து, அங்கு ஏற்கனவே உள்ள பாட்டிகளுக்கு ஏதோ நன்கொடை கொடுக்க ஒரு வயதான் பணக்காரப் பாட்டி வந்துள்ளார்கள் என்ற எண்ணத்தைத் தோற்றுவித்து விட்டது.இந்தப் பாட்டியும் தங்களைப்போல ஒரு அனாதை என்பதை அவர்களால் நம்ப முடியவில்லை.விஷ்யம் தெரிந்தவுடன் ஒரு முட்டாக்குப் போட்ட ஒரு பிராமணப்பாட்டி, என்னை ஒதுக்குப் புறமாகக் கூட்டிப் போய் காதோடு கிசு கிசுத்தார்.

"இதோ பாருங்கோ, சார்வாள்!  இந்த இடத்தில பிராமணா சமையல் கிடையாது. சமையல் வேலை செய்யற‌வா எல்லாம் இதராள்தான். நான் சொல்லலைன்னு நினைச்சுக்காதீங்கோ.ஆமாம்..."

"நீங்க‌ள் இப்போ இதராள் சமைச்சு சாப்பிடலயா? அது போல அந்தப் பாட்டியும் சாப்பிட்டுப்பா..! நீங்கள் ஏன் கவலைப்படறேள்?...."

"நான் அனாதை.. வேற வழியில்லை ... சகிச்சுண்டு வயத்த ரொப்பிக்கிறேன் அந்தப் பாட்டி சீமாட்டி மாதிரின்னா இருக்கா. அவளுக்கு இது தேவையா?"

"நீங்க சொன்னாலும் சொல்லாவிட்டாலும் அந்தப் பாட்டி சீமாட்டிதான். சீமைப்பாட்டிதான்" என்றேன்.

முட்டாக்குப் பாட்டி ஒன்றும் புரியாமல் திரு திரு என்று விழித்தாள்.

பிகு1: சீமாட்டியின் தம்பி இறந்த போது 5 ரூபாய் நாணயங்கள் நான்கு பெரிய மூட்டைகள், சடலம் போன பாதையில் தூவப்பட்டதாம்.21 சாஸ்திரிகளுக்கு கிரேக்கியத்து அன்று 1 கிலோ எடையுள்ள வெள்ளிக் குத்துப் போகிணிகள் தானம் கொடுக்கப்பட்டதாம்.

பிகு2.: சீமாட்டியின் தம்பியின் மகன்க‌ள் இருவர் சில வருடங்களுக்கு முன் ஏதோ "ஃபிராடு" செய்து இப்போது சிறையில் இருக்கிறார்களாம்.

பிகு3.: சீமாட்டியை 4 முறை முதியோர் இல்ல‌த்தில் வைத்துப் பார்த்தேன். அப்போது இன்னொரு ஐயங்கார்ர் பாட்டியின் கதை கிடைத்தது.(பின்னர் சொல்கிறேன்)

பிகு4: ஐந்தாவது முறை போன போது சீமாட்டிப் பாட்டி உயிரோடு இல்லை.

பிகு5:  சம்பவம் உண்மை. பாட்டி, பாட்டியுடன் சம்பந்தப்பட்டவர்களின் பெயர்கள் மாற்ற‌ப்பட்டுள்ளன.

பிகு6: பொறியாளர் முரளிதரன், திருமதி புவனேஸ்வரி,www.sevalaya.org ஆகியவை உண்மை. அந்த தளத்திற்கு விஜயம் செய்யுங்கள்.

நன்றி, வணக்கத்துடன்
கே.முத்துராமகிருஷ்ணன்,
லால்குடி

கே.முத்துராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் இளைமைத் தோற்றம்

(பழைய படம் 1974ல் எடுக்கப்பெற்றது)

வாழ்க வளமுடன்!