நயன்தாராவும் மல்லிகைப்பூவும்!

நயன்தாராவும் மல்லிகைப்பூவும்!

சார், தலைப்பு சூப்பராக இருக்கிறது என்று சொல்ல நினைப்பவர்கள்
பதிவை முழுதாகப் படித்த பிறகு சொல்லும்படி கேட்டுக்கொள்ளப்
படுகிறார்கள்
====================================================
மனம் ஒரு குரங்கு. அதைக் கட்டுப்படுத்தி வேலை செய்யும் சாமர்த்தியம்
சிலருக்கு மட்டுமே கைவந்த கலை.

அதை மன ஒருமுனைப்பாடு எனலாம்.

ஆங்கிலத்தில் அதை Concentration என்பார்கள்
Concentration is the act or process of concentrating, especially
the fixing of close, undivided attention.

அதாவது சிதறாத கவனத்துடன் வேலை செய்தல்.

குடும்பத்துடன் பேருந்து நிலையத்திற்குச் சென்று பஸ் ஏறும் சமயத்தில்
வீட்டைச் சரியாகப் பூட்டிவிட்டு வந்தோமா என்ற சந்தேகம் சிலருக்கு
வரும். அல்லது கேஸ் சிலிண்டரை அணைத்துவிட்டு வந்தோமா என்ற
சந்தேகம் வரும்.

பெட்டிக்கடைக்குச் சென்று ஒரு பாக்கெட் வில்ஸ் ஃபில்டர் சிகரெட்டை
வாங்கிவிட்டு, அதற்குப் பணம் கொடுக்கும்போது, ஐநூறு ரூபாய் நோட்டை
எடுத்து நீட்டியிருப்பான். கடைக்காரனும் கவனக்குறைவாக அதை நூறு
ரூபாய் நோட்டாக எண்ணி, சிகரெட் பெட்டியின் விலை ரூபாய் 34:00
போக மீதிச் சில்லரையாக ரூபாய் 66:00ஐக் கொடுத்திருப்பான். நம்ம
ஆளும் அதை வாங்கிக் கொண்டு வந்திருப்பான். இரவு செலவு கணக்கு
எழுதும்போதுதான் அது உறைக்கும்.

அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும்போது மேலதிகாரி, பத்து வருடத்திற்கான
Purchase & sales விவரங்களைக் குறித்த பட்டியலைக் கேட்டிருப்பார்.
இவன் கவனச் சிதறலில், ஐந்து வருடங்களுக்கு மட்டுமே குறித்துக்
கொண்டு போய்க் கொடுத்து, அவரிடம் மாத்து வாங்கிக்கொண்டிருப்பான்.

இதுபோல சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.

இது எதனால் ஏற்படுகிறது?

எதிலும் ஒருமுனைப்பாடு இல்லாததால்தான்.
=============================================
ஒரு ஆசாமி இருந்தான்.

பெயர்?

பெயரெல்லாம் முக்கியமில்லை!

வயது மட்டும் முக்கியம். அவனுடைய வயது ஐம்பது. பல பிரச்சினைகள்
மனதில் வந்து ஏறிக்கொண்டு படுத்தும் வயது.

அதோடு அவனுடைய செயல்பாடுகளிலும் பல கோளாறுகள். பல
சங்கடங்கள்.எல்லாம் மனதைக் கட்டுப்படுத்தித் தன்முனைப்புடன்
வேலை செய்ய முடியாததால் ஏற்படுவது.

ஞானி ஒருவரைச் சந்தித்துத் தன்னுடைய பிரச்சினையைச் சொல்லி
வருந்தினான். மனதைக் கட்டுப்படுத்தி ஒருமுனைப்புடன் வேலை
செய்யும் வழியைக் கேட்டான்.

அவர் சொல்லிக் கொடுத்தார். மனதை அடக்க வேண்டும். அதன் மூலம்
ஐம்புன்களையும் அடக்க வேண்டும். தியானம் செய் என்றார். அதோடு
மனம் வசப்படும்வரை தொடர்ந்து தியானத்தில் ஈடுபடு என்றார்.

ஐம்புலன்கள் எவை?
பார்த்தல், கேட்டல், சுவைத்தல், மணத்தல், உணர்தல்

ஐம்பொறிகள் எவை?
கண், காது, வாய், மூக்கு, மெய்

நம்ம ஆளும் அதற்கான முயற்சியில் தீவிரமாக இறங்கிப் பயிற்சி
செய்து ஐம்புலன்களையும் அடக்கியே தீருவது என்று முடிவு செய்தான்.

நடந்ததா?

வாருங்கள் பார்ப்போம்
===========================================
அடுத்த நாள் அதிகாலையே பயிற்சியை ஆரம்பித்தான். அதற்கு அவன்
தேர்ந்தெடுத்த இடம் ஆற்றங்கரையருகே இருந்த அரசமர மேடை.

அதன் மீது அமர்ந்து முதலில் பார்வையைத் தன் வசப்படுத்தும் பயிற்சியை
மேற்கொண்டான்.

சுற்றுமுற்றும் எதையும் பார்க்காமல் எதிரில் இருந்த சுமைதாங்கிக்
கல்லையே பார்த்தவாறு, இறைவனின் திருநாமத்தைச் சொல்ல
ஆரம்பித்தான்.

'நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..
நமச்சிவாய.. நமச்சிவாய........'

மின்னல் வெட்டியது. அவனிருந்த மேடைக்கும், பார்த்துக்கொண்டிருந்த
சுமைதாங்கிக் கல்லிற்கும் இடையிலிருந்த பாதையில் 'நயன்தாரா
போன்ற அல்லது அன்ஷ்கா சர்மா போன்ற தோற்றத்தில் இருந்த இளம்
மங்கை ஒருத்தி கையில் குடத்துடன் நடந்து போய்க்கொண்டிருந்தாள்.
வேறு ஒன்றுமில்லை ஆற்றில் தண்ணீர் முகர்ந்துவரப் போய்க் கொண்டிருக்கிறாள்.

அவளைப் பார்த்த அந்தக் கணமே 'நமச்சிவாய' நின்று விட்டது.

ஆசாமி யோசிக்க ஆரம்பித்தான்.

"இவள் நமது பக்கத்து வீட்டுப் பெண்ணாயிற்றே! இவ்வளவு அதிகாலையில்
இவள் எதற்காக இங்கே வருகிறாள்? அதுவும் துணைக்கு ஒருவரும் இன்றி
வருகிறாளே. காலம் கெட்டுக் கிடக்கிறது. எவனாவது காமுகன் இவளை
மடக்கினால் என்ன ஆவது? வீட்டில் சொல்லி அவளை எச்சரிக்க வேண்டும்"

இப்படி நினைத்துக் கொண்டிருக்கும்போது,ஞானி சொன்னது நினைவிற்கு
வந்தது. பயிற்சியில் தன்முனைப்போடு நமச்சிவாய சொல்வது தடைப்பட்டால்,
எழுந்து விட வேண்டும். அன்றைய பயிற்சி தோல்வி என்று கொள்ள வேண்டும்

அவனும் எழுந்து விட்டான். இன்றையப் பயிற்சி இந்தப் பெண்ணைப்
பார்த்ததால் கெட்டுவிட்டது என்று தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டே வீட்டிற்குத்
திரும்பிவிட்டான்
====================================================
அடுத்த நாள் காலை. அதே மேடை.

வந்து அமர்ந்த நம்ம ஆள், இன்று எச்சரிக்கையோடு வந்திருந்தான்.
முதல் நாள் பயிற்சியைக் கண்கள் கெடுத்ததால், கண்களை ஒரு சிறு
துணியால் கட்டிக் கொண்டு அமர்ந்தான்.

நமச்சிவாய சொல்ல ஆரம்பித்தான். ஐந்து நிமிடங்கள் கூட ஆகியிருக்காது.

மனதை மயக்கும் விதமாகக் கொலுசின் ஓசை கேட்டது. சீராக இருந்தது.

அவன் மனம் பரபரப்படைந்து நினைக்க ஆரம்பித்தது. நேற்று வந்த
அதே பெண்தான். அதே கொலுசின் ஓசைதான். "நேற்று மாலை என்
மனைவி மூலமாக எச்சரிக்கச் சொன்னேனே. சொல்லியும் வந்திருக்கிறாளே
ஒருவேளை என் மனைவி அவர்கள் வீட்டில் சொல்லவில்லையோ என்னவோ..?"

நமச்சிவாய நின்று விட்டது.

சற்று நேரம் கழித்துத்தான் தன் தவறை உணர்ந்தான்.

எழுந்து விட்டான்.

இரண்டாம் நாள் பயிற்சியைக் காது கெடுத்தது
============================================
மூன்றாம் நாள் அதிகாலை. அதே மேடை.

வந்து அமர்ந்த நம்ம ஆள், இன்று இரண்டு மடங்கு எச்சரிக்கையோடு
வந்திருந்தான். முதல் இரண்டு நாள் பயிற்சிகளைக் கண்ணும், காதும்
கெடுத்ததால், கண்களை ஒரு சிறு துணியால் கட்டிக் கொண்டும்
காதில் பஞ்சை வைத்து நன்றாக அடைத்துக் கொண்டும் அமர்ந்தான்.

நமச்சிவாய சொல்ல ஆரம்பித்தான். பத்து நிமிடங்கள் கூட ஆகியிருக்காது.

கும்மென்ற மல்லிகைப்பூ வாசம், ஆளைப் புரட்டிப்போட்டது.

இவன் நிணைக்க ஆரம்பித்தான். இவ்வளவு வாசத்துடன் மல்லிகைப்பூ
என்றால், யாரோ இளம் பெண்தான் சென்று கொண்டிருக்கிறாள். அவளாகவும்
இருக்கலாம் அல்லது வேறு ஒருத்தியாகவும் இருக்கலாம். யாராக இருந்தாலும்
இவ்வளவு அதிகாலையில் தனியாக வரலாமா?

அன்றையப் பயிற்சியும் கெட்டது. எழுந்துவிட்டான்.
============================================
அடுத்த நாள் கோபத்துடன் வந்தான்.

முதல் மூன்று நாள் பயிற்சிகளை முறையே கண், காது, மூக்கு ஆகிய
மூன்றும் கெடுத்துவிட்டன. ஆகவே அந்த மூன்றின் உபத்திரவமும்
இன்று இருக்கக்கூடாது என்று தலை முதல் காலவரை போர்த்திக்
கொண்டு அமரும்படியான அங்கி ஒன்றுடன் இன்று வந்திருந்தான்.

பயிற்சியை ஆரம்பித்தான்.

'நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..நமச்சிவாய..
நமச்சிவாய.. நமச்சிவாய........'

பதினைந்து நிமிடம் ஆகியிருக்கும். மனம் நினைத்தது. இன்று அங்கியை
அணிந்திருப்பதால், நமக்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை. இருந்தாலும் ஆற்றுக்கு
தனியாகப் பெண்கள் வந்து போவது நிறுத்தப்பட வேண்டும். பஞ்சாயத்து
ஒன்றியத்தில் சொல்லி, ஊருக்குள்ளேயே தண்ணீர் படித்துக் கொள்வதற்கான
ஏற்பாட்டைச் செய்ய வேண்டும்.

நமச்சிவாய நின்று விட்டது. பதைபதைத்து எழுந்துவிட்டான்.

பாடம் சொல்லிக் கொடுத்த ஞானியைத் தேடி ஓடினான். நடந்ததைச் சொல்லி
அழுதான். ஒருமுனைப் படுத்துவது சிரமமாக இருக்கிறது என்றான்.

ஞானி சொன்னார். "முதலில் மனதைத்தான் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
அதன் மூலம்தான் ஐம்புன்களையும் அடக்க வேண்டும். கட்டுப்பட்ட
மனதிற்குத்தான் அவைகள் கட்டுப்படும். ஐம்புலன்களையும் அடக்கினால்
மட்டுமே மனம் தொடர்ந்து கட்டுப்படும். அவைகள் ஒன்றிற்கொன்று
தொடர்புடையவை. all are inter linked. வேட்டைக்குச் செல்கிறவன்
வேட்டைக்கான மிருகத்தையும் தேட வேண்டும். அதோடு தன்னை
எந்த மிருகமும் வேட்டையாடிவிடாமல் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும்
வேண்டும். அந்த நிலைப்பாடுதான் இதற்கும். அங்கே முழு உணர்வு
எப்படித்தேவையோ, அப்படியொரு உணர்வு இருந்தால் மட்டுமே
மனம் உனக்குக் கட்டுப்படும். ஆகவே ஒரு வேலை செய்யும்போது
அதில் முழு ஈடுபாட்டுடன் இறங்கு. தன்முனைப்பு தானாக வரும்!"

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




வாழ்க வளமுடன்!