அனைத்தும் அரசியல், அவ்வளவுதான்!

----------------------------------------------------------------------------------------
அனைத்தும் அரசியல், அவ்வளவுதான்!

ஞாயிறு மலர்

செல்வி ஜெயலலிதா தலைமையிலான புதிய தமிழக அரசு, புதிதாகக் கட்டப்பட்ட தலைமைச் செயலக கட்டடத்தில்  சட்ட மன்றத்தையோ, தலைமை செயலகத்தையோ வைத்திருக்கப் போவதில்லை என்ற செய்தி
வெளியாகியிருக்கிறது.

இந்த நடவடிக்கைக்கு சிலர் பலத்த எதிர்ப்பினையும் தெரிவித்திருக்கிறார்கள். மேலோட்டமாகப் பார்க்கும் போது  மக்களுடைய வரிப்பணத்தை ஏராளமாகச் செலவு செய்து கட்டிய இடத்தை வேண்டாமென்று ஒதுக்குவது 
தவறாகத்தான் இருக்கும்.

சென்னை புனித ஜார்ஜ் கோட்டையை ஆங்கிலேயர்கள் கட்டியது என்பதற்காக சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு அமைந்த  காங்கிரஸ் அரசு அந்த இடத்தை வேண்டாமென்று ஒதுக்கவில்லை. அதுபோலவே டெல்லியிலுள்ள பாராளுமன்ற  கட்டடம், கல்கத்தாவிலுள்ள ரைட்டர்ஸ் கட்டடம், சென்னை மாநகராட்சி மன்றம் இருக்கும் ரிப்பன் கட்டடம்  இவற்றையெல்லாம் அன்னியர் கட்டியது என்பதற்காக நாம் ஒதுக்கிவிடவில்லை. சுதந்திரத்துக்குப் பின்னரும்  அங்கெல்லாம் அரசாங்க அலுவலகங்கள் நடைபெறத்தான் செய்கின்றன.

ஆனால், சென்னையில் கட்டப்பட்டுள்ள புதிய தலைமைச் செயலகக் கட்டட விவகாரம் அவைகளிலிருந்து சற்று  மாறுபட்டது. எப்படி? தலைமைச் செயலகத்துக்குப் புதிதாகக் கட்டடம் கட்டப்படவேண்டுமென்கிற எண்ணம்
முந்தைய அ.தி.மு.க. ஆட்சியின் போதே தோன்றியதுதான். அப்போது அவர்கள் ராணி மேரி கல்லூரி  இருக்குமிடத்தில் புதிய தலைமைச் செயலகத்தைக் கட்டலாம் என்று திட்டமிட்டார்கள். அப்போது அதற்கு பலத்த  எதிர்ப்பு ஏற்பட்டது. ராணி மேரி கல்லூரி பழைமை வாய்ந்தது; அதனை இடமாற்றம் செய்வதோ, அந்த கல்லூரி  கட்டடங்களை இடிப்பதோ கூடாது என்று போராட்டம் நடந்தது. அதற்கு மு.க.ஸ்டாலின் தலைமை வகித்து 
நடத்தினார். போற்றி பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய பாரம்பரிய நினைவுச் சின்னங்களை அழிக்கக்கூடாது என்பதை  யாரும் மறுப்பதற்கில்லை என்றாலும், தி.மு.க.வினர் நடத்திய போராட்டம் அ.தி.மு.கவினரின் முயற்சிக்கு
முட்டுக்கட்டைப் போடுவதாகத்தான் அமைந்தது. வேறு இடம் பார்த்து முடிவு செய்வதற்கு முன்பாக அந்த ஆட்சி  முடிவுக்கு வந்தது. தி.மு.க. அரசு அமைந்ததும் புதிய இடம் தேடி இறுதியில் ஓமாந்தூரார் தோட்டத்தை முடிவு
செய்தார்கள்.

அதுவரை நடவடிக்கைகள் சரிதான். பிறகு அங்கு புதிய தலைமைச் செயலகத்துக்குக் கட்டடம் கட்டும் முயற்சியில்,  கட்டட வடிவமைப்பு முதல் அதன் கட்டுமானப் பணிகளை மேற்பார்வையிட்டு அவ்வப்போது ஆலோசனைகளை  வழங்கி, முதன் முதலாகப் புதிதாக வீடு கட்டும் ஒரு நடுத்தர வர்க்கத்து மனிதரைப் போல முதலமைச்சர் தனது  நேரடி கண்காணிப்பில் நடத்தி வந்தார். இப்படி முதல்வர் அங்கு தினமும் போய், கட்டட வளர்ச்சியைப் பார்த்து  ஆலோசனைகளை வழங்கியதை தினந்தோறும் ஒரு செய்தியாகவே வெளியிட்டு வந்தனர்.

ஒரு மாநிலத்தின் மிக முக்கியமானதொரு கட்டடப் பணியில் முதல்வர் ஆர்வம் காட்டியதில் ஒன்றும் தவறு  கிடையாது. கருணாநிதி கேட்டாரல்லவா, ராமன் எந்த பொறியியல் கல்லூரியில் படித்து 'ராமசேது'வைக் கட்டினான்  என்று. அதே கேள்வியை இப்போது இவரைப் பார்த்து கேட்க முடியுமே! இவர் எந்த கல்லூரியில் ஆர்கிடெக்ட்  எனும் கட்டட வடிவமைப்புக் கலையைப் பயின்றார். எந்த பொறியியல் கல்லூரியில் படித்துப் பட்டம் பெற்றார்
என்று. ஒரு கட்டடம் கட்ட டெண்டர் விட்டு அதனைக் கட்ட ஒப்புக்கொண்ட ஒப்பந்ததாரரிடம் பொறுப்பை  ஒப்படைத்துவிட்டு, அவ்வப்போது அதன் வளர்ச்சி பற்றி கேட்டு தெரிந்து கொண்டிருக்கலாமே. இந்த  வேலைகளைச் செய்யத்தான் மேற்பார்வையிடவும், ஆலோசனைகளை வழங்கவும் பொறியியல் வல்லுனர்களும்,  கட்டடத்தைக் கட்டும் பொறுப்பில் ஒப்பந்தக்காரர்களும் இருக்கிறார்களே, இவர்களெல்லாம் இருக்கையில் ஒரு மாநிலத்தின் முதலமைச்சர் தினமும் அங்கு போய் மேற்பார்வையிடுவது என்பது சற்று பொறுத்தமில்லாமல்  இருக்கிறது.

ஆனால் அவர் நடந்து கொண்ட முறையிலும், இந்த கட்டட வளர்ச்சியில் காட்டிய அதீத ஆர்வமும், அது குறித்து  ஊடகங்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட செய்திகளும், இது ஏதோ, அவரது ஆயுட்கால சாதனை போலவும், அவர்
எண்ணத்தில் உதித்து உருவாக்கிய "அறிவாலயம்" போலவும் ஒரு பிரமையை ஏற்படுத்தினார்கள்.

இதெல்லாவற்றையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மக்களுக்கு ஆர்வத்திற்கு பதில் வெறுப்பையே வளர்த்தது என்று  சொல்லலாம். தன்னுடைய காலத்தில் கட்டியது, தான் முன்னிருந்து கட்டியது, தான் அந்த கட்டடத்தில் சட்டசபையை நடத்தி  முதல்வராக இருந்து சாதனை புரிந்தது என்று உலகம் உணரவேண்டுமென்கிற தணியாத தாகம்தான் அவரது  ஆர்வத்தில் தென்பட்டது. அதுமட்டுமல்ல, அந்த கட்டடம் விரைவில் முடிக்கப்பட்டு இந்த சட்டசபையின்  ஆயுட்காலத்துக்குள் அங்கு சபையை நடத்தி விடவேண்டும், அங்கு தனது பெயர் பளிங்குக் கல்லில்  பொறிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில்தான் இவர்களது ஆசை இருந்தது.

அந்த அவசரத்தின் காரணமாக அரைகுறையாக முடிந்திருந்த கட்டடத்தில் முக்கியமான கூரைப் பகுதி முடியாத  நிலையில் அங்கு திரைப்பட செட்டினை அமைத்து அவசர அவசரமாக டெல்லி தலைவர்களை அழைத்து திறப்பு
விழா நடத்திடத் துடித்தனர். இந்த அவசரக் கோலத்தின் காரணமாகத்தான் மக்கள் மனங்களில் இந்த கட்டடத்தின்  உறுதித்தன்மை குறித்த சந்தேகங்கள் ஏற்பட்டுவிட்டன.

இத்தனை காலம் சட்டமன்றமும் தலைமைச் செயலகமும் நடந்த புனித ஜார்ஜ் கோட்டையில் இனியும் தொடர்ந்து  நடப்பதில் தவறு ஒன்றுமில்லை. புதிய கட்டடத்தை உபயோகிக்காமலா விட்டுவிடுவார்கள். அங்கு அதிகம் மக்கட்
புழக்கம் இல்லாத அலுவலகங்கள் அல்லது வேறு காரியங்களுக்குப் பயன்படுத்திக் கொள்ளப் போகிறார்கள்.

இதற்கு ஏன் இத்தனை எதிர்ப்புகள்? கி.வீரமணியும், மருத்துவர் இராமதாசும் எதிர்க்கிறார்கள் என்றால் புரிகிறது.

ஆனால் வைகோவுக்கு என்னவாயிற்று? அவருக்குத் தெரியாதா இந்த உண்மைகள் எல்லாம்? அனைத்தும் அரசியல். அவ்வளவுதான்.

நன்றி, வணக்கத்துடன்
வி.கோபாலன்
தஞ்சாவூர்

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 ----------------------------------------------------------------------------------------
2
'என்னாளில் காண்போம் இனி!?'


ஆச்சாரிய வினொபாபவே பற்றி இந்தத் தலைமுறையில் அறிந்தவர்கள் மிகவும் குறைவு.மஹாத்மா காந்திஜியின்  நம்பிக்கைக்குரிய தளபதியாக விளங்கியவர்.

காந்திஜியின் புனிதக் கரங்களால் தேர்ந்து எடுக்கப்பட்ட முதல் சத்யாகிரகி.உண்மையில் காந்திஜியின் மூத்த மகன் அளித்த ஏமாற்றத்தை வினொபாஜி ஓரளவு ஈடுகட்டி, மஹாத்மாவுக்கு சிறிது மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்தார்  எனலாம்.ஆம்!காந்திஜியும் வினொபாஜியும் தந்தை மகன் உறவே கொண்டிருந்தனர்.

10 பிப்ரவரி 1918ல் காந்திஜியின் கைகளால் வினொபாஜிக்கு குஜராத்தியில் எழுதப்பட்ட கடிதத்தின் தமிழாக்கம்  இது.ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பிலிருந்து
மொழி மாற்றம் செய்துள்ளேன்.இக்கடிதத்தில் தன்னை மகனாக ஏற்றுக் கொள்ளும்படி வினொபாஜி கேட்டதற்கு  மஹாத்மா அளித்த மறு மொழி இது!

‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍Gandhiji's letter to Vonobaji
------------------------------------------------
                                                                                       சபர்மதி                                                                                              

10 02 1918

உங்களை என்ன சொல்லி எவ்வாறு புகழ்வது என்பதை நான் அறியவில்லை.

உங்களுடைய அன்பு,நற்குணம்,மற்றும் ஆன்ம பரிசோதனை எனக்கு மிகுந்த வியப்பை அளிக்கிறது.உங்கள்  மதிப்பை அளக்க நான் தகுதியானவன் அல்ல.
உங்க‌ளைப் பற்றி நீங்களே கூறும் மதிப்பீடுகளை நான் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.

உங்களுக்கு நான் தந்தையைப் போல நடந்து கொள்ளும் பொறுப்பை  என்மீது சுமத்திக் கொள்கிறேன் . ஒரு  தந்தையாக நான் எதிர்பார்த்ததை/ ஆசைப்பட்டதை நீங்கள் நிறைவேற்றுகிறீர்கள் என்றே தோன்றுகிறது.

என் நோக்கில் ஒரு தந்தை என்பவன் உண்மையில் எப்போது சிறப்பான தந்தை ஆகிறான் என்றால், அத்தந்தையின் மகன் தந்தையைக் காட்டிலும் ஒழுக்கத்தில் தலைசிறந்து விளங்கும் போதுதான்.அதுபோலவே ஒரு
உண்மையான‌ மகன் எப்போது சிறந்த மகன் ஆகிறான் என்றால் , எப்போது அம்மகன் தன் தந்தையின்  செயல்பாடுகளை இன்னும் முனேற்றுகிறானோ அப்போது; அது போலவே தந்தை உண்மையானவர்,  உறுதியானவர்,இர‌க்க சிந்தனை உடையவர் என்றால், தந்தையின் இக்குணங்களை மகன் தானும் கைக்கொண்டு  மேலும் சிறக்கச் செய்ய வேண்டும்.இதைத்தான் நீங்கள் செய்துள்ளீர்கள்.ஆகவே நீங்கள் எனக்கு அளிக்கும்  தந்தை ஸ்தானத்தை எனக்கு  உஙளிடமிருந்து கிடைக்கும் அன்புப் பரிசு என்று ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.

உங்களுடை ய  சாதனைகள் எதுவும் என்னுடைய தூண்டுதல் மூலமாக வந்தது என்பதற்கான எந்தக் காரணத்தையும் நான்  காணவில்லை. என் தந்தைப் பாத்திரத்தை நான் சரியாகச் செய்ய எல்லா முயற்சிகளிலும் ஈடுபடுவேன். அப்படி என் தந்தைப்  பாத்திரதைக் கையாளும்போது நான் எப்போதாவது இரணியகசிபு போல ஆகிவிட்டால், நீங்கள் கடவுள் பக்தி மிகுந்த பிரகலாதனாக மாறி என்னை எதிர்க்கவும் தயங்கக் கூடாது...."
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
மேற்கண்ட கடிதத்தை எழுதும் போது காந்திஜிக்கு 50 வயது இருக்கும். தன் மூத்த மகன் ஹரிலால் சரியாக இல்லாத குறை அவருக்கு இருந்து இருக்கிறது.

வினொபாவிற்கு 23 வயது. அவர் ஒழுக்கத்துடன் நடப்பது மட்டுமில்லாமல், தன்னுடைய செயல் திட்டங்களை   ஏற்று செவ்வனே நிறைவேற்றுதலைக் கண்டு மனம் நெகிழ்ந்து இக்கடிததை எழுதி உள்ளார். அதுவும் வினொபா
த‌ன்னை மகனாக ஏற்றுக்கொள்ளும்படி கேட்டது மஹாதமாவுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியையும் நெகிழ்ச்சியும்  ஏற்படுத்தியது.

"இவன் தந்தை என்னோற்றான் கொல்" என்று திருவள்ளுவர் மகனைப்பற்றிச்சொல்லியது போலவே காந்திஜியும்  அதே கருத்தைச் சொல்லியுள்ளது, உன்னதமானவர்கள் ஒன்று போலவே சிந்திக்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டுகிறது.

தன் மகன்களையே ஒழுங்காக வளர்க்கத்தெரியாத இவர் எப்படி தேச பிதா என்று காந்திஜியின் மீது ஒரு விமர்சனம் வைக்கப்படுகிறது.4 சொந்த மகன்களில் மூவர் மிகவும் நன்கு வளர்ந்தனர்.பிற்காலத்தில் நல்ல சமூக
சேவர்களாக உருவானார்கள்.வினொபாவைப் போல எண்ணற்ற அவருக்குப் பிறக்காத‌ மகன்கள், அவருடைய உள்ளத்தை அறிந்து செயல்பட்டனர்.

'நான் தவறு செய்தால் தந்தையையே எதிர்த்த பிரகலாதனைப்போல என்னை எதிர்க்காத் துணிய வேண்டும்' என்று  வினொபாவை மஹாதமா  கேட்டுக் கொண்டது ஜனநாயகத்தின் உச்சம்.

வினொபா சர்வோதய இயக்கத்தை எடுத்துக்கொண்டு இந்தியா முழுதும் நடந்தே சென்று மக்களைச் சந்தித்தார்.பூமிதானம் மூலம் பல ஏழைகளுக்கு நிலம் கிடைக்கப் பாடுபட்டார். 87 வயது வாழ்ந்தார். 1982 வரை  வாழ்ந்து நாட்டுப்பணி செய்தார்.

அவர் ஒரு பன்மொழிப் புலவர்.மராட்டியைத் தாய் மொழியாகக்கொண்டவர். தமிழ் நன்கு அறிந்தவர்.தமிழ் எழுதப்  படிக்கத் தெரிந்தவர் மட்டுமல்ல. நமது நாயன்மார்களையும் ஆழ்வார்களையும் நன்கு கற்றவர்.அவர் எழுதிய‌
'கீதைப் பேருரை' இன்று வரை பல பதிப்புக்கள் கண்டுள்ளது.

ஒருமுறை தமிழகத்தில் நடைப் பயணத்தின் போது விடியற்காலை நேரத்தில் "ஓவின என்றால் என்ன" என்று புதிர்  போட்டாராம்.

கூட இருந்த தமிழர்களுக்கு முதலில் ஒன்றும் புரியவில்லை.

திருவெம்பாவையில் வரும் அச்சொற்றொடரைப் பாடியே காண்பித்தாராம்.

"ஓவின தாரகை ஒளி ஒளி உத‌யத்து....." 

இவர்களைப் போன்ற உத்தமர்களை 'என்னாளில் காண்போம் இனி!?'

நன்றி, வணக்கத்துடன்
முக்காலம்

 ==========================================================

வாழ்க வளமுடன்!