இரண்டாம் வீட்டில் சனியிருந்தால் என்ன ஆகும்?

இரண்டாம்  வீட்டில் சனியிருந்தால் என்ன ஆகும்?

வார மலர்
---------------------------------------------------------------------------------------------
நான் என் சிறு வயது முதலே கொஞ்சம் வாய்த் துடுக்கு உள்ளவனாகவே இருந்துள்ளேன். இப்போது நினைத்துப் பார்த்தால் ஏன் அப்படியெல்லாம் நடந்து கொண்டோம் என்று வருத்தமாகக் கூட இருக்கிறது. சிறியவர் பெரியவர் என்ற பேதம் இல்லாமல் என் 'வெடுக்கு வெடுக்கு' என்ற பேச்சால் மகிழ்வித்தும் இருக்கிறேன்; புண்படுத்தியும் இருக்கிறேன்.சில நிகழ்வுகளைச் சொல்ல விழைகிறேன்.

ஒருமுறை எனக்கு சுரம் கண்டிருந்தது.7 வயது இருக்கலாம்  அப்போது.படுக்கையில் ப‌டுத்திருந்த என்ன‌ருகில் அப்பா ஆறுதலாக வ‌ந்து அமர்ந்தார்கள். அப்பாவின் மடிமீது என்கால்களைச்செல்லமாகப் போட்டுக்
கொண்டேன். அந்த சமயம் பார்த்து வலசையூர் தலைமையாசிரியர் என்று நாங்கள் அழைக்கும் அப்பாவின் நண்பர் இல்லத்திற்கு வந்தார். அவர் பள்ளிப் பிள்ளைகளிடம் பேசிப் பேசி எப்போதும் ஒரே அதட்டலாகத்தான் பேசுவார். குரலும் கணீரென ஓங்கி ஒலிக்கும். நான் அப்பா மடி மீது கால் போட்டுப் படுத்திருப்பதைப் பார்த்து விட்டு,

"என்னடா இது!? சிறிதும் மரியாதை இல்லாமல்..? அப்பா மடி மீது கால் போட்டுக்கொண்டு படுத்து இருக்கிறாய்? எடுடா காலை.."என்று அதட்டினார்

அவர் அப்படிப் பேசியது எனக்கு சற்றும் ரசிக்கவில்லை. அவருக்குப் பதிலடி கொடுத்தேன் இப்படி:

"என் அப்பா மடி! என்னோட காலு.. உமக்கு ஏனய்யா கண்ணை உறுத்துகிறது? உங்கள் மடியிலா கால் போட்டேன்?" வலசையூர் தலைமை ஆசிரியருக்கு நல்ல சிவந்த முகம். என் பேச்சைக்கேட்டு மேலும் சிவந்துவிட்டது.அவர் அவமானப் பட்டுக் கோபித்துக் கொண்டு  'விருட்'டென்று வெளியேறி விட்டார்.இன்று நினைத்தாலும் அவரைப் புண்படுத்தியது மிகவும் மனதுக்குச் சோகமாகவே உள்ளது.இளங்கன்று பயம் அறியாது என்பது போல நடந்து கொண்டு விட்டேனே என்று இப்போதும் நினைத்து வருந்துகிறேன்.
**********************************************************************
நான் 9வது படிக்கும் போது ஒரு நாள் வகுப்புக்கு வர வேண்டிய ஆசிரியர் எதிர்பாராத விடுப்பு எடுத்து விட்டதால், எங்கள் தலைமை ஆசிரியரே எங்க‌ள் வகுப்புக்கு வந்தார்."பொதுவான கருத்துக்களைச் சொல்கிறேன்; பாடம் ஒன்றும் வேண்டாம்"என்று கூறினார். பல செய்திகளை அழகாகக் கூறி வந்தவர், நெப்போலியன் போனபார்ட்டே என்ற கவிதையை உருக்கமாக நடித்துக் காண்பித்தார்.நெப்போலியன் குன்றின் மீது நின்று கொண்டு தன்னைச் சூழ்ந்துள்ள எதிரிப் படையை கண்காணிக்கிறார்.அவர்களுடைய வலிமையை மதிப்பிடுகிறார்.

"canon to the front of him
 canon to the left of him
 canon to the right of him
 canon behind him...
 yet he stood like a rock ...."

கைகளைப் பின்னால் கட்டிக் கொண்டு நெப்போலியனைப் போலவே சுற்று முற்றும் பார்த்து எதிரிகளின் பீரங்கிப் படையை 'சர்வே'செய்யும் காட்சியை எங்க‌ள் தலைமை ஆசிரியர் தத்ரூபமாக நடித்துக் காண்பித்தார்.
அதை நிறுத்தி விட்டு தன் திறமையில் தானே மகிழ்ந்து போய்,

"எந்தக் கம்மனாட்டியாவது என்னை மாதிரி இந்தக் கவிதையை நடிப்போடு சொல்ல முடியுமாடா..?"என்று கொக்கரித்தார்.அவர் தஞ்சை மாவட்டத்தைச் சார்ந்தவர். தஞ்சை மாவட்டத்தில் செல்லத் திட்டு கம்மனாட்டி'!  மதுரை, நெல்லைக்கு எப்படி 'மூதியோ' அப்படி தஞ்சைக்குக் 'கம்மனாட்டி'!சென்னைக்கு அதுவே 'கஸ்மால'மாக மாறும்.

வகுப்பே மெளனம் சாதிதது.எந்தக் 'கம்மனாட்டி'யும் பதில் சொல்லாத போது, நான் எழுந்து "இந்தக் கம்மனாட்டி சொல்கிறேன் சார்!" என்றேன்.

நானும் அவரைப்போலவே 'கம்மனாட்டி' என்ற சொல்லைப் பயன் படுத்தியதைக் கேட்டு தலைமை ஆசிரியர் அதிர்ந்து போனார்.கோபத்தில் என்னை இரண்டு தட்டு தட்டினார். பின்னர், "சவாலாடா விடுகிறாய்! இப்பவே போட்டி வைக்கிறேன்!நடிப்போடு சொல்லணும்! முடியுமாடா உன்னால்!?" என்றார்.

"முடியும் சார்!"

ஏவலாளரை அழைத்து ஆசிரியர் அறையில் ஓய்வாக இருக்கும் இரண்டு ஆசிரியர்களை அழைத்து வரச் செய்தார். அவர்களை நடுவராக வைத்தார்.

"இந்தப் பாட்டை நான் சொல்லுவேன் முதலில். என்னைத் தொடர்ந்து இவன் சொல்லணும். நான் சொல்லும் பாவத்தில் சொல்கிறானா என்று நீங்கள் தீர்ப்புச் சொல்லணும்.யார் சொல்லுவது சிறப்பாக இருந்தது என்று சொல்லணும்." நடுவர்களுக்குப் போட்டியின் நிபந்தனைகளை விளக்கினார்.

முதலில் அவர் சொல்லிக் காண்பித்தார்.தொடர்ந்து நான் சொன்னேன்.

நடுவர்கள் தங்களுக்குள் ஆலோசித்தார்கள்.பின்னர்,"ஐயா! நாங்கள் சொல்லும் தீர்ப்பால் எங்க‌ள் மீது கோபப் படமாட்டீர்கள் என்றால் சொல்கிறோம். இல்லாவிட்டால் தீர்ப்புச் சொல்லாமல் வெளியேறுகிறோம்"என்று தலைமை ஆசிரியரிடம் சொன்னார்கள்.

"எதுவாக இருந்தாலும் சொல்லுங்கள். நான் கோவம் கொள்ளவில்லை!"

"அந்தப் பையன் உங்களைக் காட்டிலும் கம்பீரமாக‌க நல்ல‌ பாவத்துடன் சொல்கிறான் ஐயா!இந்தப் போட்டியில் அவனே வெற்றி பெற்றான் ஐயா!"

தலைமை ஆசிரியர் மகிழ்ந்து போனார்.எந்தக் கையால் என்னை அடித்தாரோ அந்தக் கையாலேயே என்னை அணைத்துப் பாராட்டினார்.மறுபடியும் பல தடவை'கம்மனாட்டி கம்மனாட்டி' என்று செல்லமாக அழைத்தார்.ஒரு புத்தகத்தை எனக்குப் பரிசாகக் கொடுத்து வெகுவாகப் பாராட்டினார். தலமை ஆசிரியர் திரு வி. சுப்பிரமணிய ஐயர்.நடுவராக இருந்தவர் என் பழைய ஆக்கம் "முன்னுக்கு வாடா கண்ணா"வில் வரும் திரு கோபால கிருஷ்ண ஐயர்.மற்றொரு நடுவர் திரு என் ஆர். வெங்கடராமன்.

என் வாய்க் கொழுப்பு எனக்குப் புகழ் சேர்த்த சம்பவம் இது.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
நான் 7வது படிக்கும் சமயம் நெல்லை சென்று இருந்தேன்.என் தாயாரும் நானும் மட்டும் அங்கு சென்று இருந்தோம்.அங்கு என் அத்தை மகன் திரு கிருஷ்ணன் அவர்களைச் சந்தித்தோம்.அவர்  எனக்கு 20 வயதாவது மூத்தவர்.மதுரை வங்கியில் உயர் பதவி வகித்தவர்.

"டேய்! அம்மாஞ்சி! (அம்மான் சேய்,மாமன் மகனே என்று பொருள்) உன்னுடைய வேதம் என்ன என்று தெரியுமாடா உனக்கு?!" என்று கேட்டார்.

"தெரியும் ஓய்! ராவணன் அழுகைதான் என் வேதம் என்றேன்".

என் பதிலை சற்றும் எதிர்பார்க்காத அயித்தான் சற்றே திகைத்தார்.அப்புறம் சமாளித்துக்கொண்டார். நான் சொன்னதில் உள்ள நயம் அவருக்குப் புலப்பட்டது.

"அடே அப்பா! புராணம் இதிஹாசம் எல்லாம் இப்பவே அத்துப்படியாடா உனக்கு?" என்று பாராட்டினார்.

என் தாயாரிடம்,"இவனைச் சரியாக வளர்க்க வேண்டும். குயுக்தியான மூளை உள்ளவனாக இருக்கிறான். சரியாக வழி நடத்தாவிட்டால் சிக்கலில் போய் மாட்டுவான்.அல்லது பெரிய வக்கீலாக வருவான்" என்றார்.

நான் கூறிய பதிலில் இருந்து என் வேதம் என்னவென்று சொல்ல முடியுமா வகுப்பறைத் தோழர்களே!?
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

ஒரு முறை மடத்து சுவாமிகள் ஒருவருடன் எனக்குக் கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டது.

"உனக்குக் காமாலைக் கண். அதனால்தான் உனக்கு எல்லாம் மஞ்சளாகத் தெரிகிறது" என்றார்.

"சரி,ஒப்புக்கொள்கிறேன். ஆனால் காமாலை நோயால் பதிக்கப்பட்டு இருக்கிறேன் என்று நான் அறியமாட்டேன். ஆனால் நீங்களோ கலர் கண்ணாடி அணிந்துள்ளீர்கள்.அதனால் எல்லாமும் உங்களுக்கு கண்ணாடியின் நிற‌த்தில் தெரிகிறது. நீங்கள் விரும்பினால் கண்ணாடியை கழற்றிவிட்டு வெறும் கண்களால் பார்த்துத் தெளிவாக அறியமுடியும். ஆனால் நீங்களோ கண்ணாடியைப் பிடிவாதமாகக் கழற்ற மறுக்கிறீர்கள்!" என்றேன்

அத‌ன் பின்னர் எங்க‌ள் தொடர்பே அற்றுப் போய் விட்டது.அவரை நான் என் நாக்கால் சுட்டு விட்டேன் என்பது இப்போது புரிகிற்து.என்ன செய்ய முடியும்? சிந்திய பாலும்,சிதறிய வார்த்தையும் மீண்டும் பயன்படுமா?
ஒரு தியாகியை நோக அடித்ததற்காக வருந்துகிறேன்.
**********************************************************************
இதற்கெல்லாம் என்ன காரணம்? என் ஜாதகத்தில் இரண்டாவது வீட்டில் சனீஸ்வரன், சூரியன் புத‌னுடன் கோலோச்சுகிறார். கடக ராசி, கடக லக்கினம்.

நன்றி! வணக்கம்!

கே.முத்துராமகிருஷ்ணன்

லால்குடி

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++===


வாழ்க வளமுடன்!