62 வயது இளைஞரின் முதல் விமானப் பயணம்!

-------------------------------------------------------------------------------------
62 வயது இளைஞரின் முதல் விமானப் பயணம்!

வாரமலர்

இந்தவார வாரமலரை 62 வயதானாலும், மனதளவில் என்றும் இளைஞரான வகுப்பறை மாணவர் ஒருவரின் ஆக்கம் ஒன்று அலங்கரிக்கிறது. அனைவரும் படித்து மகிழுங்கள். அவருக்கும் ஒரு ‘ஓ’ போடுங்கள்
அன்புடன்
வாத்தியார்
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
என்னுடை 62 வது வயதில்தான் முதல் முதலாக விமானத்தில் ஜூன் 26, 2011 ஞாயிறு இரவு சென்னை சர்வதேச விமான நிலையத்தில் ஸ்ரீலங்கன் விமானத்தில் ஏறினேன்.

ஏற்கனவே என் மனைவியார் ஒருமுறை அமெரிக்கா பயணம் செய்து இருந்ததால் அவர்களுக்கு விமான நிலைய நடைமுறைகள் என்னைக் காட்டிலும் நன்கு தெரியும்.அவர்களுடைய வழிகாட்டுதலின் பேரில் வெற்றிகரமாக விமானத்தில் எங்கள் இருக்கையில் சென்று அமர்ந்து விட்டோம்.

இரவு சரியாக 9 மணிக்குக் கிளம்பிய விமானம் 10 30க்கு எல்லாம் கொழும்புவில் எங்களைக் கொண்டு கக்கிவிட்டது. மேற்பயணம் செல்பவர்களுக்கான இடத்தில் சென்று காலை 5 மணிவரை காத்து இருந்தோம். (சிக்கனம் கருதி நேரடி விமானத்தில் செல்லவில்லை.எனவே காத்திருப்பு). காத்திருப்பு இடத்தில் வருவோரும் போவோருமாக அந்த இரவு நேரத்திலும் திருவிழாக் கூட்டம். சிறிய நாடான  ஸ்ரீ லங்காவில் கூட இத்தனை பெரிய விமான நிலையமா என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது. சென்னை விமான நிலையத்தில் லிஃப்ட் பழுதாகி இருந்ததும்,விமானம் ஏறும் முன் கதவு திறக்கும் இடத்தில் இருந்த நெருக்கடியும் ஏனோ என் கண் முன் வந்து நின்றது.

காலை 4 மணிக்கே பாதுகாப்புப் பரிசோதனைக்குச் சென்றோம். ஷூ முதல் பெல்ட் ஈராக அனைத்தையும் கழற்றி வைக்கச் சொன்னார்கள்.கொஞ்சம் கெடுபிடிதான். நானும் மனைவியாரும் தனித்தனியே பிரிந்துவிட்டோம். அவர்கள் விமானத்துக்கு உள்ளேயே போய்விட்டார்கள். என் சோதனையின்  போது சொல்வது விளங்காமல், வேறு ஒரு வரிசையில் போய் நின்று விட்டேன். அந்த வரிசை தீவிரவாதிகளென்று சந்தேகப்படுபவர்களை மேலும் சோதிக்க உண்டானது.ஒரு இலங்கைத் தமிழ் இளைஞனின் கடவுச்சீட்டை பூதக்கண்ணாடி உதவியுடன் உற்று உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டு ஓர் அதிகாரி நின்று கொண்டிருந்தார்.அந்த இளைஞனுக்குப் பின்னர்  ஐந்து  நிமிடங்கள் நின்ற பின்னர், ஏற்கனவே சோதித்த அதிகாரி, "இங்கே நீங்கள் ஏன் நிற்கிறீர்கள்? விமானத்துக்குச் செல்லுங்கள்" என்று  ஆணையிட்டார். அப்பாடி!தப்பித்தோம் என்று ஓடி விமானத்தில் போய் ஏறினேன்.எனக்கு முன் போய் அமர்ந்து இருந்த மனைவியார் கைகாண்பித்து 'அன்புடன்'வரவேற்றார்.

விமானப் பணிப்பெண்களை நான் உற்று உற்றுப் பார்ப்பதைக் கண்ட மனைவியார், 'என்ன அப்படிப் பார்வை?'என்று உரிமையுடன் கண்டித்தார்.

"இல்லை. இவர்கள் ஒன்று போல் எல்லோரும் புன்முறுவல் முகத்துடன் இருக்கிறார்களே,அவர்களுடைய முகத்தில் இருப்பது உண்மையான புன்னகையா அல்லது ஏதாவது ஒப்பனை மூலம் சிரித்த முகத்தைக் காண்பிக்கிறார்களா என்று ஆய்வு செய்து கொண்டிருந்தேன். நீங்கள் ஒன்றும் தவறாக நினைக்காதீர்கள்" என்று சமாளித்தேன்.

"36 வருடமாக உங்களைப் பார்த்து வருகிறேனே! உங்ளைப் பற்றி எனக்குத் தெரியாதா? உங்கள் ஆராய்ச்சி எதைப் பற்றி இருக்கும் என்று எனக்கு நனறாகத்தெரியும்" என்று 'தேனிலும் இனிய' குரலில் கூறினார்கள். அந்தக் குரலில் இருப்பது பாராட்டா திட்டா என்பதை எந்த உரை ஆசிரியராலும் சரியாகச் சொல்லமுடியாது.

காலை ஐந்து மணிக்கெல்லாம் கொழும்புவை விட்டு விமானம் கிளம்பிவிட்டது.11 மணிநேரம் எங்கும் தரை இறங்காமல் ஹீத்ரூ விமான நிலையத்தை நோக்கிப் பயண‌ம். சீட்டுக்கு எதிரில் இருந்த திரையில் விமானம் பறந்துகொண்டு இருக்கும் உயரம், வெளியில் இருக்கும் வெப்ப நிலை, எந்த நாட்டின் மீது பறந்து கொண்டு உள்ளது, இன்னும் எத்தனை பயண‌ நேரம் மீதம் உள்ளது, என்பது போன்ற தகவல் எல்லாம் காணக் கிடைக்கிறது.

அந்த சிறு திரையில் சினிமாவும் பார்க்கலாம். ஓர் இந்திப்படம், மாதவன் நடித்தது ஓடியது. சூர்யா நடித்த சிங்கம் மற்றொரு தமிழ்ப் படம்.ஒலி சரியாக வராததல் சினிமா ரசிக்கவில்லை.(அல்லது அந்த ஒலி கொடுக்கும் கருவியை எனக்கு இயக்கத்தெரியவில்லையோ? வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு பணிப் பெண்ணிடம் கேட்கவில்லை)

சாப்பாடு சைவமானவர்களுக்கு விமானத்தில் கொஞ்சம் கஷ்டம்தான்.பன்றி இறைச்சியும், மீனும் அதிகமாக‌ எல்லோரும் விரும்பி வாங்கி சாப்பிட்டார்கள். நாங்கள் ரொட்டி, பன் என்று முடித்துக்கொண்டோம்.

உற்சாகப் பானப்பிரியர்களுக்கு விமானப் பயணம் சொர்க்கம்தான்.உலகின் எல்லாவிதமான மதுவகைகளையும் கொண்டுவந்து கேட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.ஆரஞ்சு ஜூஸ், லெமன் ஜூஸ் என்பதுடன் நமது தேவை நின்று போகிறது.

இலண்டன் விமான நிலையத்தில் பாட்டரி காரில் எங்களை 'குடியேற்றம்'(இம்மிகிரேஷன்) பகுதிக்கு அழைத்துச் சென்ற  இரண்டு இளம் சிட்டுக்களை என்னால் மறக்கவே முடியவில்லை. ஒருத்தி கறுப்பினம். மற்றொருத்தி ஆசிய நாட்டைச்சார்ந்தவளாக இருக்க வேண்டும். என்ன ஒரு சுறு சுறுப்பு;உற்சாகம்! இளைமை ஊஞ்சல் ஆடுகிறது என்றார்களே அது என்ன என்பதை அங்கே உணர்ந்தேன்.

வாயிலில் என் மருமகப்பிள்ளை வந்து காத்திருந்தார்.எங்க‌ளையும் பெட்டிகளையும் ஒருசேர அவர் காரில் ஏற்றிக் கொண்டு 40 மைல் தள்ளியுள்ள அவருடைய இல்லம் கொண்டு சேர்த்தார்.நீண்ட நாளாகக் காணாத மகளையும் , பேத்தியையும், புதிய வரவான 70 நாள் ஆன பெயரனையும் கண்டு உற்சாகம் அடைந்தோம்.

கட்டிடங்களையும், இடங்களையும் பற்றி அல்லாமல் மனிதர்களையும் வாழ்க்கை முறைகளையும் பற்றி எழுத உள்ளேன். தொடர்ந்து படித்து மகிழ / மகிழ்ச்சியளிக்க வேண்டுகிறேன்
வாழ்க வளமுடன்!

கே. முத்துராமகிருஷ்ணன், லால்குடி
முகாம்:இலண்டன் மாநகரம்
வாழ்க வளமுடன்!