உயிர்தப்பி ஓடிவந்த சாமியாரின் கதை!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
உயிர்தப்பி ஓடிவந்த சாமியாரின் கதை!
வெள்ளி மலர்

ஆன்மீகம் என்றாலே மிகவும் கடுமையாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு இருக்க வேண்டும்; வேடிக்கை வினோதங்களுக்கு வேலை இல்லை என்று எண்ணிக் கொண்டு இருக்கிறோம்.

நீண்ட முகம், தொங்கிய முகம், கவனமின்மை, எதிலும் ஆர்வம் அற்ற ஒரு விரக்தியான மனோநிலை, 'என்னாத்த‌ வந்து என்னாத்த போயி'என்று 'என்னாத்த க‌ன்னையா'வைப் போல ஒரு  சலிப்புத்தன்மை, இதெல்லாம் அவியலாகக் கலந்தது போன்ற ஒரு பேச்சும், தோற்றமும் கொண்டிருந்தால் அது ஆன்மீகம் என்று ஒரு போலி எண்ணம் பரவலாக உள்ளது.

ஆன்மீகம் என்பது நம் மரபில் அழுகை அல்ல. சில குழுக்களில் அழுவதற்கென்றே அழுகை வீடு என்று அறிவுப்புப் பலகையே போட்டு வைத்து இருப்பார்கள் கொஞ்சம் துக்கமான சமயத்தில் மனம் விட்டு அழுதுவிட்டால் துக்கம் மட்டுப்படும் என்பது மனோ தத்துவம்.ஆனால் ஆன்மீக வாதி எப்போதும் அழுது கொண்டே இருக்க வேண்டுமா என்பது சரியான சந்தேகமே.

நமது மரபில் அழ வேண்டிய தருணத்தில் கூட அழுகையை ஊக்குவிக்க கூலிக்கு ஆள் அமர்த்துவது உண்டு.ஒப்பாரி, பிலாக்கணம் பாடும் மூதாட்டிகளுக்கு கிராமப்புறங்களில் நல்ல வரவேற்பு உண்டு.இந்த மரபைப் பற்றிப் பலரும் ஆய்வு செய்துள்ளனர். 

நமது மரபில் ஆன்மீகம் என்பது ஆனந்த அனுபவம்.பரமானந்தம் என்றும், பிரம்மானந்தம்  என்றும், நித்யானந்தமென்றும் பல வகையில் 'ஆனந்தம் ஆன‌ந்தம்' என்றே கொண்டாடுகின்றோம்.

இங்கேதான் ஆன்மீகத்தோடு ஆட்டம் பாட்ட‌ம் கொண்டாட்டம்,இசை, கலை, எல்லாம் உண்டு.

கண்ணன் என்னும் கருந்தெய்வம் என்று கண்ணனை ஒரு விளையாட்டுப் பிள்ளையாகவும், காதலனாகவும், குறும்புக்காரனாகவும் பாவிக்கும் மனோநிலை நம்முடைய மரபு.

எனவே 'சீரியஸ்னெஸ்'தான் ஆன்மீகம் என்பது நமது மனோபாவம் அன்று. இதை மனதில் பதித்துக் கொண்டு மேற்கொண்டு படியுங்கள். 

அந்த ஆசிரமத்தில் இளைஞர்களாகத் துறவிகள் கூடித் தவம் இயற்றி வந்தார்கள்.அவர்கள் ஓய்வு நேரத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் பேசிச் சிரிப்பார்கள்.ஒருவரை ஒருவர் காலை வாரும் படி பேசி மகிழ்வார்கள்.வாலிபால் விளையாடுவார்கள்.மல்யுத்தம் பழகுவார்கள்.

அவர்களில் ஒருவர் அதிகமாகப் பயணம் மேற்கொள்வார். பல ஊர்களுக்கும் போய்விட்டு வந்து தன் தோழர்களுக்குத் தன் பயண அநுபவத்தை விலாவாரியாகச் சொல்லுவார்.அவர் பேசுவது ஒரு குழந்தை பேசுவது போல இருக்கும். கண்கள் விரிய ,இழுத்து இழுத்து அவர் பேசுவதை அனைவரும் வாய் பிளந்து கேட்டுக் கொண்டு இருப்பார்கள்.

ஒருசமயம் அவர் திபெத்துக்குச் சென்று திரும்பினார். சரியாகச்சொல்லுவதாக இருந்தால் உயிர் தப்பி ஓடி வந்தார்.

திபெத்தில் இருந்த பல புத்தர் ஆலயங்களுக்குச்சென்றுள்ளர். மடாலயங்களைப் பார்த்துள்ளார்.

அந்த பெள‌த்த ஆலயங்களின் செல்வச் செழிப்பையும்,வெளியில் மக்களின் வறுமையையும் ஒப்பு நோக்கியுள்ளார்.அவர் மனதில் இதைப் பற்றிப் பேச வேண்டும் என்று தோன்றிவிட்டது.

பார்ப்பவர்களிடம் எல்லாம் இந்த முரண்பாட்டைப் பற்றிப் வெளிப்படையாகச் சொல்லியுள்ளார். செய்தி பெளத்த குருமார்களுக்கு எட்டியுள்ளது. யாரோ ஒரு புரட்சிக்காரன் கடைவீதியில் மக்களைக் கூட்டித் தங்களுக்கு எதிராகப் பிரச்சாரம் செய்கிறான் என்று அவர்களுக்குத் தோன்றிவிட்டது.

நமது சாதுவை அவர்கள் மெதுவாக மடாலயத்திற்கு அழைத்துச்சென்றார்கள். ஓர் அறையில் உட்கார வைத்து விட்டு, உள்ளே சென்று ஒரு கிண்ணத்தில் தேன் எடுத்து வந்தார்கள்.கூடவே ஒரு கத்தியும்! இரண்டையும் நம் சாது முன்னால் வைத்துவிட்டு," நாங்கள் ஒரு மந்திரம் சொல்லுவோம். அதைச் சொல்லி முடித்தவுடன் நீங்கள் தேனை கத்தியால் தொட்டுத் தொட்டு நாக்கில் தடவி சாப்பிட வேண்டும்.தேன் சாப்பிட்டு முடிக்கும் வரை நாக்கில் ரத்தம் வராமலிருந்தால் உம்மை உண்மையான துறவி என்று ஒப்புக் கொள்ளுவோம்.இல்லாவிட்டால் நீர் போலிச் சன்னியாசி என்று கூறி விடுவோம்.அதுவும் அல்லாமல் அந்தக் கத்தியாலேயே உமது நாக்கை அறுத்து விடுவோம்.என்ன சவாலுக்குத் தயாரா?" என்ற‌னர்.

முதலில் நமது சாதுவுக்குத் தேனை சாப்பிட ஆவல் எழுந்ததாம். அப்புறம்தான் அவருக்குப் புரிந்ததாம், தன் நாக்கை வெட்டிவிட போட்ட சதி என்பது.

உடனே சுதாரித்துக் கொண்டு,"ஹீ..ஹீஈ.நான் ச்சும்மா.. சன்னியாசி யெல்லாம் இல்லை...தேனும் வேண்டாம் கத்தியும் வேண்டாம்" என்று அங்கிருந்து ஓட்ட‌ம் பிடித்தாராம். அங்கே பிடித்த வேகம் மறுபடியும் கொல்கத்தாவில் தன் சகாக்கள் தங்கியுள்ள மடத்திற்கு வந்து சேரும் வரை குறையவில்லையாம்.

"என்ன சுவாமி!ஏன் இப்படி அரக்கப் பரக்க ஓடிவருகிறீர்?"என்று சகாக்கள் கேட்டார்கள்.

தன் வழக்கமான பாணியில்,இழுத்து இழுத்து நடந்ததையெல்லாம் சொன்னார் நமது சாது. "நாக்கு அறுபட்டு இருந்தால் உங்க‌ளோடு எல்லாம் நான் எப்படி பேசமுடியும்?"

"உண்மையாகவே உமது நாக்கு வெட்டப் பட்டது என்று நினைத்துக் கொண்டு பேசும் பார்ப்போம்" என்று ஒரு துறவிச் சகோதரர் கேட்டார்.

நமது சாதுவும் வெள்ளந்தியாக நாக்கை உள் நோக்கி மடித்துக்கொண்டு
"அழ்,ழா ழ ழ ழழ்ழ்ழ் க்க்க்க்க்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ழ்ழ்ழ்ழ்" என்று உளறிக் கொட்டினாராம்.

கேட்டு மகிழ்ந்த‌ சகோதரத் துறவிகள் வாய்விட்டுச் சிரித்தார்களாம்.

அது முதல் நமது சாது எதிரில் வந்தால் "அழ்,ழா ழ ழ ழழ்ழ்ழ் க்க்க்க்க்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ழ்ழ்ழ்ழ்" என்று ஒலி எழுப்புவார்களாம். நமது சாதுவும் அவர்களோடு சேர்ந்து வயிறு குலுஙக‌ சிரிப்பாராம்.

இதில் நமது சாது என்பவர் ஸ்ரீமத் சுவாமி அகண்டானந்தர். ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரின் நேரடித் துறவிச் சீடர்.மற்றவர்கள் அவருடைய 15 சக சன்னியாசிகள்.

ஆக்கம்
கே.முத்துராம கிருஷ்ணன்
லால்குடி
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
2

புகழ் பெற்ற பாடல்கள்

புகழ் பெற்ற பாடல் என்றால் என்ன?

இறைவனின் புகழைப் பாடும் பாடல்கள் எல்லாம் புகழ் பெற்ற பாடல்கள்தான்!

"கண்கள் இரண்டு இருந்தபோதும் காட்சி ஒன்றுதான்
     வழிபடவும் வரம் தரவும் தெய்வம் ஒன்றுதான்"
என்றார் கவியரசர் கண்ணதாசன்.

இறைவன் ஒருவன்தான்: நாம் அவனைப் பல வடிவங்களில் வணங்குகிறோம்.

உணவு ஒன்றுதான் - நாம் பலவிதங்களில் பல சுவைகளில் சமைத்து உண்கிறோமே அதைப்போல!

சில பாடல்கள், பாடலின் கருத்து - அமைப்பு, பாடுபவர்,பாவம், உடன் சேர்ந்து ஒலிக்கும் இசைக்கருவிகள், என்று எல்லாம் சேர்ந்து சிறப்பாக அமைந்தால்தான் நம் மனதை ஈர்க்கும். ஆனால் பக்திப்பாடல்களுக்கு அந்த வரைமுறை கிடையாது!

பக்தி ஒன்றுதான் அதற்கு அளவுகோல்!படிக்கும்போதே அது நம் மனதிற்குள் வந்து அமர்ந்துவிடும்!

இப்போது பாடலைப் பாருங்கள்:


காலைத் தொழுதாலும் கந்தாஉன் கையிலிருக்கும்
வேலைத் தொழுதாலும் வேல்கழுவிக் -  கால்வழியும்
பாலைத் தொழுதாலும் பாய்ந்துவரும் உன்மயிலின்
வாலைத் தொழுதாலும் வாழ்வு!


      - பேராசிரியர், முனைவர் திரு.அர.சிங்காரவடிவேலன் அவர்கள் எழுதி 1973ம் ஆண்டு வெளியிடப்பெற்ற 'செந்தூர் முருகன் அந்தாதி' என்ற 101 வெண்பாக்களைக் கொண்ட நுலில் உள்ள மிகவும் சிறப்பான பாடல்களில் ஒரு பாடல்

அந்த அந்தாதி நூலின் துவக்கப் பாடல்

நாளும் ஒருவெண்பா நான்பாடச் செந்தூரில்
வாழும் முருகா வரமருள்வாய் -  சூழும்
திருச்சீர் அலைபோலச் சிந்துதமிழ்ப் பூவால்
அருச்சனைகள் செய்திடவே ஆர்த்து.

சீர், சந்தம், எதுகை மோனை, கருத்து என்று எல்லாமே எவ்வளவு அசத்தலாக இருக்கிறது பார்த்தீர்களா?

அன்புடன்
வாத்தியார்



வாழ்க வளமுடன்!