Poetry நல்காத செல்வம்

Poetry நல்காத செல்வம்

சிலருக்கு நல்ல மனைவி கிடைப்பாள். குணவதியாக இருப்பாள். சிலருக்கு அழகான பெண் மனைவியாகக் கிடைப்பாள்."பெண்ணுக்குப் பெண்ணே பேராசை கொள்ளும் பேரழகெல்லாம் படைத்தவளாக இருப்பாள்" (இது கவியரசரின் வரிகள்)  சிலருக்குப் பிசாசு போன்றவள் மனைவியாக வந்து சேருவாள். வாழ்க்கை முழுவதும் அவனை ஆட்டி வைப்பாள். அதெல்லாம் வாங்கி வந்த வரம். நமது மொழியில் சொன்னால் ஜாதக அமசம் அல்லது ஜாதகக் கோளாறு.

அதுபோல சிலருக்கு செல்வம் அதுவாக வந்து சேரும். அடைமழையாகப் பணம் கொட்டும். சுனாமியாக வந்து சேரும். சிலருக்கு அன்றாடத் தேவைகளுக்குக்கூட சிரமப் படுமபடியான வாழ்க்கை அமைந்து விடும். பணமே வராது. அல்லல் படுவான். இன்றையப் பொருளாதாரச் சூழ்நிலையில் தேவையான பணம் இல்லாவிட்டால் என்ன செய்ய முடியும்? அவதிப்பட வேண்டியதுதான். அதுவும் ஜாதக அமைப்புத்தான்.

இரண்டாம் வீடும், பதினொன்றாம் வீடும் நன்றாக இருந்தால் பணம் வரும். இரண்டாம் வீடு, ஆறாம் வீடு, பத்தாம் வீடு ஆகிய 3 வீடுகள் நன்றாக இருந்தாலும் பணம் வரும். இல்லை என்றால், எத்தனை கெட்டிக்காரத்தனம் இருந்தாலும், அல்லது எத்தனை முயற்சி செய்து, தொழில் செய்தாலும் அல்லது வியாபாரம் செய்தாலும் பணம் வராது. அதுவும் ஜாதக அமைப்புத்தான்.

சரி, எதற்காகச் செல்வம் சேர்கிறது? அல்லது எதற்காகக் கடவுள் நமக்குப் பணத்தைக் கொடுக்கிறார்?

நாமும் வாழ்ந்து, பிறருக்கும் (இல்லாதவர்களுக்கு) கொடுப்பதற்காகவே செல்வம் சேர்கிறது என்பதை அனைவரும் உணரவேண்டும். கொடுக்கும் பண்பு சிறந்த மனிதப் பண்பாகக் கருதப்பட்ட காலம் இருந்திருக்கிறது.

பணத்தின் உண்மையான மதிப்பு அதைச் செலவு செய்யும் போதும், பிற்ருக்குக் கொடுக்கும்போதும்தான் இருக்கும். சேர்த்துவைக்கும் போதும் அல்லது குவித்து வைக்கும்போதும் அத்ற்கு மதிப்பு இல்லை.

"Earn money, spend money, donate money, circulate the money, but don't accumulate the money. If you accumulate the money you will become ugly" என்று ஞானி ஒருவன் சொன்னான்.

நீ செர்த்துவைக்கும் செல்வம் எதுவுமே நீ இறக்கும் போது உன்னோடு வராது என்பதை ஒற்றை வரியில் உணர்த்தினான் இன்னொரு ஞானி. அவன் இப்படி அழகாகச் சொன்னான்: "காதறுந்த ஊசியும் வாராது காணும் கடை வழிக்கே" என்றான் அவன். அதாவது, ஒரு ஒடிந்துபோன, பயனற்ற ஊசி கூட உன்னுடன் வராது என்றான் அவன்.

அதீத செல்வம் இருப்பவர்கள் எல்லாம் மகிழ்ச்சியாக இல்லை. அதைக் காப்பாற்றுவதே அவர்களுக்குப் பெரிய வேலையாக இருக்கிறது. அதைத் தக்க வைத்துக்கொள்வதே அன்றாட வேலையாக இருக்கிறது. அவர்கள் தர்மமே செய்ய மாட்டார்கள். கோவில் உண்டியலில் ஒரு பத்து ரூபாய்த் தாளைக்கூட போடமாட்டார்கள். கருமியாக இருப்பார்கள்.

யாருக்காகச் சேர்க்கிறோம்? எதற்காகச் சேர்க்கிறோம் என்பதே அவர்களுக்குத் தெரியாது. கேட்டால் வியாக்கியானம் பேசுவார்கள். வயதான காலத்தில், இயலாமை வந்து அனைக்கின்ற காலத்தில் என்ன செய்வது?  Money is the security against death! என்பார்கள்.

ஆனால் காலதேவன் வேறு ஒரு கணக்கு வைத்திருப்பான். சேர்த்த பணம் அவனுக்குப் பயன்படவில்லை என்பதை உணர்த்திவிட்டே அவனைக் கூட்டிக்கொண்டு போவான்.

வயதான காலத்தில் நோய் வந்து படுத்த படுக்கையாகிவிட்டால், எந்தப் பணம் நம்மைக் காப்பாற்றும்? நோயின் அவதி தெரியாமல் நம்மை அது எப்படிக் காக்கும்?

செல்வம் இருக்கும் வீடுகளில் எல்லாம், அதைச் சேர்த்தவன் இறந்த பிறகு பெரிய பெரிய சிக்கல்கள்தான் வந்திருக்கின்றன. கண்கூடாகப் பார்த்திருக்கிறேன். என் அனுபவம் அது.

பெரும்பாலும் மனிதன் தனக்கும், தன் மனைவி மற்றும் பிள்ளைகளின் மேன்மைக்காக செல்வத்தைச் சேர்த்து வைக்கிறான். அவன் இற்ந்தபிறகு, அவன் மனைவி மக்கள் அவனுடைய மேன்மையை உணர்ந்து தினமும் அவன் படத்திற்குப் பூ வைத்துக் கும்பிடுவார்களா என்றால் அதுதான் இல்லை. அட்லீஸ்ட் அவனை நினத்துப்பார்ப்பார்களா என்றால் அதுவும் இல்லை

அதைத்தான் ஒரு ஞானி இப்படிச் சொன்னான்

ஊரெலாங் கூடி ஒலிக்க அழுதிட்டுப்
பேரினை நீக்கிப் பிணமென்று பேரிட்டுச்
சூரையங் காட்டிடைக் கொண்டுபோய்ச் சுட்டிட்டு
நீரினில் மூழ்கி நினைப்பொழிந் தார்களே.

செத்துப்போனாய் என்றால் உன்னைக் கொண்டுப்போய் எரித்துவிட்டு வந்து, தண்ணீர் ஊற்றிக் குளித்து தலை முழுகிவிட்டு உன்னை மறந்துவிடுவார்கள்" என்றான்

அதைப் பட்டினத்தடிகள்

அத்தமும் வாழ்வும் அகத்து மட்டே! விழியம் பொழுக
மெத்திய மாதரும் வீதிமட்டே; விம்மி விம்மி இரு
கைத்தலம் மேல்வைத்து அழும் மைந்தரும் சுடு கட்டு மட்டே!
பற்றித் தொடரும் இருவினைப் புண்ணிய பாவமுமே!"

இந்தப் பாடலைப் பாமர மக்களுக்குப் புரியும்படி கவியரசர் கண்ணதாசன் அவர்கள் எளிமைப் படுத்தி எழுதினார்

வீடுவரை உறவு
வீதிவரை மனைவி
காடுவரை பிள்ளை
கடைவரை யாரோ"

எனக்குத் தெரிந்த பெரிய செல்வந்தர் ஒருவர் இருந்தார், தன் பெற்றோர்கள் வைத்துவிட்டுப் போன செல்வத்தைத் தன் கடும் உழைப்பால் பல மடங்கு பெருக்கி வைத்தார். மூப்பு வந்து இறந்து போனார். மொத்தம் நூறு கோடி ரூபாய் சொத்து. இப்போது அவை எல்லாம் சிக்கலில் உள்ளன. அவருக்கு மொத்தம் பத்துக் குழந்தைகள். ஐந்து மகன்கள். ஐந்து மகள்கள். சொத்துக்களால் ஒருவருக்கொருவர் ஒற்றுமையில்லை. பேச்சுவர்த்தை இல்லை. பத்து ஆண்டுகளாக சொத்துக்கள் பிரிபடாமலேயே இருக்கின்ற்ன. அத்துடன் வந்தவர்கள் 10 பேர்கள் (ம்ருமகள்கள், மாப்பிள்ளைகள்) மொத்தம் 20 பேர்கள்

அவர்கள் வீட்டுக் கடைசிப் பையன் என்னிடம் சொன்னான்."அண்ணே எங்க அப்பச்சி, சொத்தைப் பெருக்கி வச்சிட்டுப்பொனதுக்காக நாங்க சந்தோஷப் பட முடியலை. --யோழி பத்துப் பிள்ளைகளைப் பெத்துவிட்டுப் போனான் பாருங்கள் அதுதான் சிக்கல்"

நிலைமை எப்படி இருக்கிறது பாருங்கள்?

பெற்ற தந்தையைத் --யோழி என்கிறான். அவன் மன நிலைமை அப்படி!

செல்வம் இல்லாத வீட்டில் அன்பு மிகுதியாக இருக்கும். அந்த வீட்டுப் பிள்ளைகள் யாரும் தங்கள பெற்றோர்களை இதுப்பொல இழிவாகத் திட்ட மாட்டார்கள்

இப்படிப் பக்கமாக எழுதிக்கொண்டே போகலாம்.
------------------------------------
இப்போது சொல்ல வந்த செய்திக்கு வருகிறேன்.

தர்மம் செய்யாமல், அதாவது பிறருக்கு நல்காமல் சேர்த்துவைத்த செல்வம் என்ன ஆகும்?

பாடல் ஒன்றைக் கொடுத்துள்ளேன். படித்துப் பாருங்கள்

நம்பன் அடியவர்க்கு நல்காத் திரவியங்கள்
பம்புக்காம் பேய்க்காம் பரத்தையர்க்காம் - வம்புக்காம்
கொள்ளைக்காம் கள்ளுக்காம் கோவுக்காம் சாவுக்காம்
கள்ளர்க்காம் தீக்காகும் காண்!

மனமுவந்து தர்மங்கள் எதையும் செய்யாமல் சேர்த்துவைக்கப் பெற்ற செல்வங்கள்
சூனிய வித்தைகளுக்கும்
பேய்வழிபாடுகளுக்கும்
தாசிகளுக்கு (விலை மகளிர்) கொடுத்தற்கும்
வீண் செயல்களுக்கும்
கொள்ளை கொடுத்ததற்கும்
மதுவிற்கும்
அரசால் பறிமுதல் செய்யப்படுவதற்கும்
இறுதியாத்திரைக்கும்
கள்வர்களால் கவர்ந்து கொள்ளப் படுவதற்கும்
நெருப்பால் வெந்து அழிவத்ற்கும் உரியதாகும்
ஈயாமல் சேர்த்த செல்வம் பலவையிலும் பாழாகும் என்பதைப் பாடலாசிரியை உணர்த்துகின்றார்

யார் அந்தப் பாடலாசிரியை?

நம் ஒளவைப் பாட்டிதான்!

உண்மைதான் ஒரு கஞ்சன் சைக்கிளில் சென்று சம்பாதித்து வைத்துவிட்டுப் போன பணத்தை, அவனுடைய மகனோ அல்லது மாப்பிள்ளையோ, அவனுடைய மகன் வழிப்பேரனோ அல்லது மகள் வழிப்பேரனோ ஹுண்டாய்க் காரில் சொகுசாகச் சென்று செல்வழிப்பான். அதுவும் மேற்சொன்ன வழிகளில் (மது, மாது, சூதாட்டம் போன்ற வழிகளில்) செல்வழிப்பான். He does not know the pain of earning money.That is the main reason!

செலவழித்துவிட்டு இப்ப்டிச் சொல்வான். "எங்க வீட்டுப் பெரிய டிக்கெட் எல்லாம் அனுபவிக்கத் தெரியாத தண்டப்பசங்கடா! ரசனை இல்லாத ஜென்மங்கடா. ஏதோ வாழ்ந்தோமின்னு வாழ்ந்திட்டுப் பொயிட்டானுங்கடா. நெனச்சாலே வெட்கக்கேடா இருக்குடா"

ஆகவே உங்களால் முடிந்ததைப் பிறருக்குக் கொடுங்கள். அதுதான் செல்வத்தின் பயன். வாழ்வியல் தர்மம்!

அன்புடன்
வாத்தியார்
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

வாழ்க வளமுடன்!