உனக்கும் கல்யாணம் ஆவும்டா - அப்ப வந்து பாருடா!

மாணவர் மலர்!

இன்றைய மாணவர் மலரை நிறைய ஆக்கங்கள் (மொத்தம் 10) அலங்கரிக்கின்றன. படிப்பதற்கு வசதியாக இந்த மலர் 48 மணி நேரம் முகப்பிலேயே நிறுத்தி வைக்கப் பெற்றிருக்கும். உங்கள் வசதிபோல ஒவ்வொன்றையும் ரசித்துப் பாருங்கள். படியுங்கள். மறக்காமல் பின்னூட்டம் இடுங்கள். எழுதுபவர்களுக்கு உங்களுடைய பின்னூட்டம்தான் ஊக்க மருந்து. அதை நினைவில் வையுங்கள்!

வாத்தியாரின் அடுத்த பதிவு திங்கட்கிழமை மாலை 7;30 மணிக்கு. அது ஜோதிடப் பதிவு. அடுத்த 3 பதிவுகளுமே ஜோதிடப் பதிவுகள்தான். சரிதானே?

அன்புடன்
வாத்தியார்
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

             

1
மனிதரில் எத்தனை வண்ணங்கள்?
ஆக்கம்: தஞ்சை வெ.கோபாலன்.

"வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்வான், வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்" என்பது தமிழ் வேதம். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்வது என்பது எப்படி? மனிதன் சுற்றம், நட்பு, ஊர், உற்றார் என மனிதக் காட்டுக்குள் ஓர் அங்கமாகத்தான் வாழ்கிறான். தான், தனது என்கிற எண்ணம் மட்டும் அவனுக்கு இருந்தால் அது அண்டை அயலாரை பாதிக்கும் அல்லவா? அப்படி ஏனையோர் பாதிக்கப்படாமலும் தன் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து கொண்டும், முடிந்தால் பிறருக்குத் துணையாக இருந்து கொண்டும் வாழ முடியும்.

அப்படி எத்தனை பேர் வாழ்கிறார்கள்? பண்டைய காலத்தில் மனிதனின் உலகம் தன் ஊர், உறவு என்று மட்டும் சுருங்கிக் கிடந்தது. இன்று பரந்துபட்ட உலகத்தில் அவன் நொடிப்பொழுதில் எங்கோ ஆயிரக்கணக்கான மைலுக்கு அப்பாலுள்ள தனக்கு வேண்டியவர்களுடன் பேச முடிகிறது; கலந்தாலோசிக்க முடிகிறது. பல நாட்கள் காத்திருந்து செய்த வேலைகள் எல்லாம் இப்போது கண் சிமிட்டும் நேரத்தில் நடந்து முடிந்து விடுகின்றன. ஆகவே மனிதனின் வாழ்க்கை வேகமாக நடக்கத் தொடங்கிவிட்டது.

செயல், சிந்தனை இவற்றின் வேகத்திற்கேற்ப மனிதன் தன் மனப்போக்கினை மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறானா என்றால் இல்லை. தான், தனது என்பதே அவன் மனதை ஆக்கிரமித்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதை தத்துவார்த்தமாக இப்படியே சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் குழப்பம்தான் மிஞ்சும். நடந்த, அனுபவித்த சில சம்பவங்களை பட்டியலிட்டு விளக்கினால் ஒருக்கால் இந்த வாக்கின் உண்மை புரியும். இப்போது அப்படிப்பட்ட சில சம்பவங்களைப் பார்க்கலாம். இவை அத்தனையும் நடந்தவை, அனுபவித்தவை, கற்பனை எதுவும் இல்லை என்பதை முன்னதாகச் சொல்லிவிட வேண்டும்.

முதல் சம்பவம்:-- ஒரு ஏழைச் சிறுவன். இளமைக்கால வறுமை. ஒளவை சொன்னாள் 'கொடிது கொடிது வறுமை கொடிது' என்று. அப்படிப்பட்ட வறுமை அவனுக்குப் பிறவியிலேயே வந்துவிடவில்லை. தந்தை நன்றாக வாழ்ந்தவர். 1920, 30களில் அவன் சமுதாயத்தினர் குடுமி வைத்துக் கொண்டு, பழைய பஞ்சாங்கமாக, ஆச்சார சீலர்களாக இருந்த நேரத்தில் இவர் தலையை ஆங்கிலேயர்கள் பாணியில் கிராப் வைத்துக் கொண்டு, கோட், சூட் அணிந்து கொண்டு, ஜில்லா போர்டு பள்ளியில் ஆசிரியராக இருந்தவர். அவருடைய நெருங்கிய நண்பர் ஒரு இஸ்லாமியர். அயல் நாடுகளில் பல வியாபார நிறுவனங்களை நிர்வகித்து வந்தவர். தன் நண்பர் பள்ளி ஆசிரியராக இருந்துகொண்டு வாழ்வதைக் காட்டிலும் அவர் தன்னுடன் மலேயாவுக்கோ, அல்லது இந்தோசைனா என வழங்கிய இப்போதைய வியட்னாமிலுள்ள சைகோனுக்கோ வந்து விட்டால் நன்றாக இருக்கும் என்று அந்த இஸ்லாமிய நண்பர் விரும்பினார். தன் நண்பனிடமும் சொன்னார். அவன் தாயாரிடமும் அனுமதி வாங்கிக் கொண்டு அவருடன் இவரும் கப்பலேறி சைகோன் சென்றார். இவருக்கு ஆங்கிலம், பிரெஞ்சு, கைரேகை சாஸ்திரம் ஆகியவை நன்கு தெரியும். சைகோனில் சிலகாலம் நன்றாக வாழ்ந்தார். நன்றாக சம்பாதித்தார், அந்த சம்பாத்தியத்தில் சொந்த ஊரில் பெரிய வீடும், விளை நிலங்களும் வாங்கிப் போட்டார். இறைவனுக்குப் பொறுக்கவில்லை போலும். அவருக்கு காச நோயைக் கொடுத்து விட்டான். அப்போது அதாவது 30களில் இந்த வியாதிக்கு சரியான வைத்தியம் கிடையாது. கப்பல் ஏறி ஊருக்குத் திரும்பி சிலகாலம் கழிந்து இறந்து போனார். மகன் சிறு குழந்தை, மகள் பெரியவள் மூன்று வயது. குடும்பம் தத்தளித்தது. சிறுகச் சிறுக சேர்த்த சொத்துக்கள் கரைந்தன. இவன் வளர்ந்தான் படிப்புக்குப் பணமின்றி திணறினான். உறவினர்கள் கைகொடுக்க முன்வரவில்லை. ஏதோ தட்டிமுட்டி அயலார் உதவியுடன் படித்து வேலை தேடிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு முறை சென்னையில் அவனுக்கு ஒரு நேர்முகம் காண ஒரு அலுவலகத்திலிருந்து அழைப்பு வந்திருந்தது. சென்னை அவனுக்குப் புதியது. ரயில் ஏறி மறு நாள் சென்னை சென்றான். அங்கு அவனுக்குத் தெரிந்த உறவினர்கள் சிலர் இருந்தனர். இவன் ஒவ்வொரு வீடாகச் சென்றான்.முதலில் அயனாவரத்தில் ரயில்வே காலனியில் இருந்த ஒரு உறவினர் வீட்டுக்குச் சென்றான். அந்த வீட்டினர் தாங்களே வெளியூர் செல்லவிருப்பதாகவும், அவனை வேறு எங்காவது போய்விடும்படியும் கேட்டுக் கொண்டனர். புரசைவாக்கத்தில் இருந்த மற்றொருவரைக் காணச் சென்றான். அந்த வீட்டு அம்மாள்தான் இவனுக்கு உறவு. அவள் வாயிற்கதவைத் திறந்து தலையை மட்டும் வெளியே நீட்டி இவன் யார் என்பதைக் கண்டதும், மாமா ஊரில் இல்லை, நீ வேறு எங்காவது போய்ப்பார் என்றாள். அன்றைய நேர்முகத்துக்கு அப்படியே போய் தோல்வி கண்டு திரும்பினான். உறவுகள் எத்தனை தூரம் உதவி செய்வார்கள் என்பதைப் புரிந்து கொண்டான். உறவினர்கள் மீது வெறுப்பு வந்தது.

இரண்டாவது சம்பவம்:- கரூரில் ஒரு பிரபலமான வக்கீல் வீட்டில் குடியிருந்தான். அந்த ஊரில் அவனுக்கு வேலை. அந்த வீட்டு வக்கீல் காலமாகிவிட்டார். அவர் மனைவி இவனைத் தன் மகன் என்றே கருதினாள், வருவோர் போவோரிடமும் இவன் என் மகன் என்றுதான் சொல்வார். காந்தியவாதி. கதர்தான் கட்டுவார். மகாத்மா காந்திஜியிடம் தன் நகைகளையெல்லாம் அரிஜன நல நிதிக்கென்று கொடுத்து விட்டவர். அந்த அம்மாள் வீட்டில் இவனுக்கு முழு உரிமை கொடுத்திருந்தார். அப்போதெல்லாம் ரேடியோ வசதியுள்ளவர்கள் வீடுகளில் மட்டும்தான் இருக்கும். சாதாரண மக்களுக்கு எட்டாத சாதனம் அது. அப்போது ஏதோ ஒரு கிரிக்கெட் போட்டி நடந்து கொண்டிருந்தது. இவன் அந்த அம்மாளுடைய வீட்டு ரேடியோவில் நேர்முக வர்ணனை கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். அந்த அம்மாளுடைய மருமகன் திண்டுக்கல்லிலிருந்து வந்திருந்தார். இவன் ரேடியோ கேட்டுக் கொண்டிருப்பது அவருக்குப் பிடிக்கவில்லை. உடனே அவர் ரேடியோவை வேறு நிலையத்து ஒலிபரப்புக்கு மாற்றிவிட்டு, தன் மாமியாரிடம் என்ன இது, வீட்டில் கேள்வி முறையே கிடையாதா? ரேடியோவை யார்தான் கையாள்வது என்பது இல்லையே என்று கோபப்பட்டார். அன்று தலை குனிந்து வெளியேறினான், மறு நாள் அதே ஊரில் இருந்த ஜவஹர் பஜாருக்குச் சென்று ஒரு யு.எம்.எஸ். (இது ஜி.டி.நாயுடு அவர்களின் தயாரிப்பு) ரேடியோவை வாங்கிக் கொண்டு வைத்தான். கடனில்தான். அதுமுதல் பிறர் வீட்டுப் பொருள்களைத் தொடுவது என்றால் கூச்சமும், பயமும் தொற்றிக் கொண்டு விட்டது.

மூன்றாவது சம்பவம்:-- இவன் திருமணமாகி இரண்டு பிள்ளைகள், ஒரு பெண்ணுக்குத் தகப்பனான பிறகு அவன் மனைவி இறந்து போனாள். பெரிய மகனுக்கு புது டில்லியில் நாட்டுடைமையான வங்கியில் பணி. ஜனக்புரி எனுமிடத்தில் வீடு. இவன் மனைவியின் திவசம் வந்தது. அதற்காக மகன், மருமகள், பேரப்பிள்ளைகளோடு ம் மகளையும் அழைத்துக் கொண்டு காசிக்குச் சென்று திவசம் செய்ய அங்கிருந்த அனுமான் காட் எனுமிடத்திலிருந்த பிரபலமான சாஸ்திரிகள் வீட்டில் தங்கி திவசத்தை சிரத்தையுடன் செய்து முடித்தான். அன்று அனுமான் காட்டிலிருந்த ஒரு இந்துமத மடாதிபதியின் மடத்திற்கு ஸ்வாமிகள் வருவதாகத் தெரிந்து அங்கு சென்றான். அங்கு கூட்டம் எதுவும் இல்லை. உள்ளே அந்த ஸ்வாமிகள் மணையில் உட்கார்ந்து அருகில் இருந்தவரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார். வலது கை அருகில் இருந்த மரப்பெட்டிக்குள் இருந்தது. அதில் பக்தர்களுக்குக் கொடுக்க விபூதி, குங்குமம் வைக்கப்பட்டிருந்தது. அவர் இருந்த அறையின் வாயிற்படியருகே ஒரு வடக்கத்திக்காரர் ஒரு அண்டா நிறைய லட்டு வைத்துக் கொண்டு ஸ்வாமிகளை தரிசனம் செய்துவிட்டு வரும் பக்தர்களுக்கு லட்டு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். இவனும் இவன் சுற்றமும், பேத்திகள் 7 வயது 3வயது உட்பட அனைவரும் அவரை நமஸ்கரித்து எழுந்தனர். அவர் திரும்பிப் பார்க்கவில்லை. இவன் வாயைக் கையால் பொத்திக் கொண்டு, ஸ்வாமி நான் தஞ்சையிலிருக்கிறேன். அவருக்கு மிகவும் தெரிந்த என் தாய்மாமன் பெயரைச் சொல்லி அவருடைய மருமான் நான் என்றேன். அப்போது அவர் ஒரு வினாடி திரும்பிவிட்டு மீண்டும் அருகில் இருந்தவரிடம் சுவாரசியமாக ஏதோ பணம் காசு விஷயம் பேசத் துவங்கிவிட்டார். கையைத் தூக்கி ஒரு ஆசீர்வாதம், முகத்தில் ஒரு புன்னகை, அல்லது விபூதி அல்லது குங்குமப் பிரசாதம் தருதல் எதுவும் இல்லை. இதேபோல முன்பொரு முறை கரூரில் பெரிய ஸ்வாமிகள் ஒருவரை தரிசிக்கச் சென்ற போதும், பின்னர் அவரை கர்னூல் எனுமிடத்தில் ஒரு அரிசி ஆலையில் தங்கியிருந்த்போது போய் இரவு சந்தித்த பொதும், முக மலர்ச்சியோடு கைதூக்கி ஆசீர்வதித்ததும், தன் மகள் திருமணம்த்துக்காக அவருடைய மடம் அமைந்த ஊருக்கே சென்று அவரிடம் தாம்பூலம், பத்திரிகை கொடுத்து ஆசீர்வாதம் வாங்கச் சென்றபோதும், உடல் நலம் இல்லாமல், மெளனத்தில் இருந்தும் அவர் புன்னகைத்து, கைதூக்கி ஆசீர்வதித்த காட்சி இவன் மனக்கண்களில் ஓடியது. உடனே எல்லோரையும் அழைத்துக் கொண்டு வெளியே வந்தான். வெளியில் இருந்த வட இந்தியர் அண்டாவிலிருந்து லட்டு எடுத்துக் கொடுத்தார் இவனிடம். அதோ அந்த சாமிக்குக் கொடு என்று சொல்லிவிட்டு இவன் வெளியேறினான். அவன் இன்றுவரை அவரைப் பார்ப்பதுமில்லை (தரிசிப்பது) வழிபடுவதுமில்லை. அதற்காக அவர் சிக்கலில் மாட்டிக் கொன்டபோதும் மன மகிழ்ச்சியும் அடையவில்லை. வருத்தப்பட மட்டுமே முடிந்தது

.வாழ்க்கையின் இருண்ட பகுதிகளை மட்டுமே பார்ப்பதாக நினைக்காதீர்கள். நல்ல ஒளிமிக்க பகுதிகளும் உண்டு. ஆனால் நாம் பாடம் படித்துக் கொள்ள வசதியாக இருப்பது இதுபோன்ற இருண்ட நெகடிவ் பகுதிகள் மட்டுமே. அதனால்தான் இவற்றைத் தந்திருக்கிறேன். வாழ்க்கையில் இப்படிப்பட்ட நெகடிவ் அனுபவங்கள் குறைவு, பாசிடிவ் அனுபவங்கள் அதிகம், இருந்தாலும் தேவை கருதி நெகடிவ் நிகழ்வுகளைத் தந்திருக்கிறேன். தவறாகக் கருத வேண்டாம்.

இன்னும் நிறைய சொல்லலாம். உங்களுக்குப் பொறுமை வேண்டுமே. ஆனால், மனிதர்களைப் புரிந்து கொள்ள வேன்டுமென்பதற்காகச் சொல்கிறேன். உலகம் எப்படிப்பட்டது என்பதற்காகச் சொல்கிறேன். கவி கா.மு.ஷெரீப் ஒரு பாடல் இயற்றியிருக்கிறார். "நான் பெற்ற செல்வம்" எனும் ஏ.பி.நாகராஜன் படத்தில் வரும். "வாழ்ந்தாலும் ஏசும், தாழ்ந்தாலும் ஏசும், வையகம் இதுதானடா" என்பது அந்தப் பாடல். டி.எம்.செளந்தரராஜன் பாடியிருப்பார். அந்தப் பாடல் கவி.கா.மு.ஷெரீப் அனுபவித்து எழுதியிருக்க வேண்டும். எப்படிப்பட்ட கவிஞர் அவர்?

இளம் வயது நண்பர்கள் அதிகமாகப் படிக்கும் வகுப்பறை இது. வாழ்க்கை அனுபவம் அதிகம் இருக்குமென்று சொல்ல முடியாது. நல்ல உயர்ந்த கல்வியும், சமுதாயத்தில் தகுதியும், நல்ல மனங்களும் உள்ளவர்களாக இருப்பார்கள். அவர்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமென்பதற்காக மாதிரிக்குச் சில நிகழ்வுகள் தந்தேன். இப்படிப்பட்ட இருண்ட மனம் கொண்டவர்களும் இந்த உலகத்தில் இருக்கிறார்கள் என்பதை அறிவிக்கவே இந்தப் பதிவு. நீங்களெல்லாம் கலந்து கொள்ளும் இந்த வகுப்பறையில் உங்கள் பெரிய மன‌ங்களையும், இரக்க குணத்தையும், பெருந்தன்மைகளையும் புரிந்து கொண்டிருக்கிறேன். பெரு நகரத்தின் ராஜபாட்டைகளை மட்டுமே அறிந்த உங்களுக்கு இதுபோன்ற நரகல் சந்துகளும் உண்டு என்பதை எடுத்துக் காட்டவே இந்தப் பதிவு. உங்கள் கருத்துக்களைத் தாராளமாகச் சொல்லுங்கள். கேட்கிறேன்.
-வெ. கோபாலன், தஞ்சாவூர்
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
2

அலையும் அந்தாதியும்

ஆக்கம்:பார்வதி இராமச்சந்திரன், பெங்களூரு

  

சௌந்தர்ய லஹரிக்கும் அபிராமி அந்தாதிக்கும் இருக்கும் ஒற்றுமைகள் குறித்து, முன்பே பல முறை நான் யோசித்ததுண்டு. காலத்தால் ஆதி சங்கர பகவத் பாதரும், அபிராமி பட்டரும் வேறுபட்டவராயினும் அபிராமி அந்தாதி நிச்சயமாக ஒரு வழிநூல் அல்ல என்பதை அறிவேன். ஏனென்றால், அந்தாதி இயற்றப்பட்ட சூழலே வேறு. காலுக்குக்கீழே ஒரு அக்னிகுண்டம் எரியும் போது ஒருவர் வாயிலிருந்து வெளிவரும் வார்த்தைகள் உணர்ச்சிப் பிரவாகமேயன்றி வேறில்லை.

சௌந்தர்ய லஹரியைப் பொறுத்தவரை, ஆதிசங்கரர் அதை சிவபெருமானிடமிருந்து பெற்றுவரும் வேளையில், நந்தி தேவர் அதன் முதல் பகுதியைப் பறித்துக் கொள்ள, பின் சிவபெருமானின் கட்டளைப்படி, ஆதிசங்கரரால் அது பூர்த்தி செய்யப்பட்டது என்றும், ஆதி சங்கரர் இயற்றிய பகுதி 'சௌந்தர்ய லஹரி'' எனவும் சிவபெருமானால் வழங்கப்பட்டது 'ஆனந்த லஹரி' எனவும் பெயர் பெற்றது என்றும் கூறப்படுகிறது.

எது எவ்வாறாயினும் இவ்விரண்டு நூல்களின் பல பாடல்களுக்கு ஒரு பொருளே காணக் கிடைக்கின்றன. இது அவை கூறும் ஸ்ரீவித்யா உபாசனாமுறையின் ஒற்றுமையை விளக்குவதாகவே எனக்குப் படுகிறது.

இவற்றை எடுத்துக்கூறும் அளவுக்கு, எனக்கு ஞானம் இல்லையாயினும், சில பாடல்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள நினைக்கிறேன். திரு ரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்களின் 'வேலும் வில்லும்' என்ற நூல், இராமாயணம்,கந்தபுராணம் இவற்றுக்குள்ள ஒற்றுமையைச் சொல்வது. இந்த நூலும், திரு. ஆலாசியம் அவர்களின் பின்னூட்டத்தில் காணப்பட்ட என் கருத்தையொத்த வரிகளுமே என்னுடைய இந்த சிறிய முயற்சிக்குக் காரணம். 'லஹரி' என்றால் 'அலை'எனப் பொருள்படும். எனவே இந்தக் கட்டுரைக்கு 'அலையும் அந்தாதியும்' எனப் பெயர் சூட்டினேன். 

அலையும் அந்தாதியும்

ஆதி சங்கரரும் அபிராமி பட்டரும் மிகச் சிறந்த தேவி உபாசகர்கள். நம்மை வாழ்விக்க வந்த மகான்கள்.

வாழ்ந்த காலம் வெவ்வேறாயினும், உணர்வால் ஒன்றுபட்ட இவ்விரு மகான்களும் தாங்கள் மனக் கண்ணால் 

கண்ட‌ அம்பிகையின் திவ்ய ரூபக் காட்சியை ஒரேமாதிரியாக வர்ணித்திருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

க்வணத் காஞ்சி-தாமா கரிகலப-கும்ப-ஸ்தன-நதா

பரிக்ஷீணா மத்த்யே பரிணத-சரச்சந்த்ர-வதனா

தனுர் பாணாந் பாசம் ஸ்ருணி-மபி ததானா கரதலை:

புரஸ்தா-தாஸ்தாம் ந: புரமதிது-ராஹோ-புரிஷிகா (சௌ.ல.7)

'தேவி,சிறிய மணிகளை உடைய ஒட்டியாணம் தரித்தவள். யானையின் மத்தகம் போன்ற ஸ்தன பாரத்தால், சற்றே வணங்கின தோற்றமுடையவள்.சிறிய இடையுள்ளவள். அவள் முகமே பூர்ண சந்திரன். கைகளில்,கரும்பு வில், பாணம், பாசக்கயிறு, அங்குசம் முதலியவற்றைத் தரித்தவள். இத்தகைய பரதேவதை, எங்கள் எதிரில் எப்போதும் நின்று காட்சியளிக்கட்டும் ' என்பது இதன் பொருள். இதே பொருளை, அந்தாதியின், 100 வது பாடலிலும் காணலாம்.

குழையைத் தழுவிய ஒன்றை அம்தார் கமழ் கொங்கைவல்லி

கழையைப் பொருத திருநெடுந்தோளும், கரும்புவில்லும்

விழையப்பொருதிறல்வேரி அம்பாணமும்; வெண்ணகையும்,

உழையப் பொருகண்ணும், நெஞ்சில் எப்போதும் உதிக்கின்றனவே.

சிவனும் சக்தியும் இணைந்த நிலையே இவ்வுலகினைச் செயல்பட வைக்கிறது.ஆயினும் 'சக்தியில்லையேல் சிவமில்லை'  என்பது சாக்தர்களின் துணிபு. (குண்டலினி) சக்தியை இழந்த சிவம் செயல்பட இயலாதவராகிறார்.

ஆலகாலவிஷத்தை உண்ட நீலகண்டன் பிரளய காலத்திலும் அழியாததற்குக் காரணம், அம்பிகையின் தாடங்க (காதணி)மகிமையே என்கிறார் ஆதிசங்கரர்.

அக்காலத்தில்,  தால(பனை) ஓலையால் ஆன காதணியே சுமங்கலிப் பெண்கள் அணிவது. பின் அதைச் சுருட்டிக் கயிற்றால் கட்டி, கழுத்தில் அணியும் வழக்கம் வந்திருக்கலாம். தால ஒலையை அணிவதால் அதற்கு தாலி என்ற பெயர் வழங்கலாயிற்று. நாம், இப்போது 'மாங்கல்ய பாக்கியம்' என்று கூறுவதையே ஆதிசங்கரர், 'தாடங்க  -மஹிமா ' என்கிறார்.

கராலம் யத் க்ஷ்வேலம் கபலிதவத: காலகலனாநா

ந-ஸம்போஸ் தன் மூலம் தவ ஜநநி தாடங்க-மஹிமா (சௌ.ல: 28 ஸ்லோகம்)

அபிராமி பட்டரும் சிவபெருமான் உண்ட ஆலகால விஷத்தை அமுதமாக்கியது அம்பிகையே என்கிறார். 

வருந்திய வஞ்சி மருங்குல் மனோன்மணி! வார்சடையோன்

அருந்திய நஞ்சு அமுதாக்கிய அம்பிகை! அம்புயமேல் (அந்தாதி :5ம் பாடல்)

இருவரும் ஒரே நிகழ்ச்சியை, அதாவது, விடம் உண்ட பின்னும் சிவனாரின் வாழ்வுக்குக் காரணம் அம்பிகையின் மகிமையே என்பதைச் சொல்வது, சக்தியில்லையேல் சிவமில்லை என்பதையே காட்டுகிறது. 

தலை சிறந்த இவ்விரு மகான்களும் மறை பொருளாக அவர்கள் துதிகளில் விட்டுச் சென்றிருப்பவை ஏராளம். அவை யாவற்றையும் விவரித்துக் கூறுவது மிகக் கடினம். உதாரணமாக ஒரு ஸ்லோகத்தைப் பார்க்கலாம்.

சிவ: சக்தி: காம: க்ஷிதி-ரத ரவி: சீதகிரண:

ஸ்மரோ ஹம்ஸ: சக்ரஸ்-ததனு ச பரா-மார ஹரய:

அமீ ருல்லேகாபிஸ்-திஸ்ருபி-ரவாஸானேக்ஷு கடிதா

பஜந்தே-வர்ணாஸ்தே தவ ஜனனி நாமாவயவதாம். (சௌ.ல.32)

இதில், 'ஸ்ரீமத் பஞ்சதசாக்ஷரீ' எனும் மந்திரத்திலமைந்த, சிவன், சக்தி, காமன்,ப்ருத்வி,சூரியன், சந்திரன்,ஆகாசம்,இந்திரன், ஹரி போன்ற தெய்வங்களின் பீஜங்களும், மூன்று ஹ்ரீம்காரங்களின் பீஜங்களும், ரகசியமாக விளக்கப்படுகின்றன. குருமுகமாக உபதேசம் பெற்ற பின்பே இவைகளை ஜபிக்க இயலும். மேலோட்டமாகப் பார்க்கும் போது, மேற்குறிப்பிட்ட தேவதைகள் யாவரும், அம்பிகையின் திருநாமத்தின் உறுப்புகளே என்ற பொருள்தான் தோன்றுகிறது. இதைப் போல், அபிராமி அந்தாதியில்

ஆதித்தன், அம்புலி, அங்கி, குபேரன், அமரர்தங்கோன்

போதிற் பிரமன், புராரி, முராரி, பொதியமுனி,

காதிப் பொருபடைக் கந்தன், கணபதி, காமன் முதல்

சாதித்த புண்ணியர் எண்ணிலர் போற்றுவர் தையலையே.

என்ற பாடல், மேலோட்டமாகப் பார்க்கும் போது, எல்லா தேவதைகளும் அபிராமியைத் துதிக்கின்றார்கள் என்ற பொருள் தோன்றினாலும், உட்பொருள் இரண்டிலும் ஒன்றே என்பது புலப்படும். இரண்டிலும் குறிப்பிடும் தேவதைகளின் பெயர் ஒற்றுமை 

அவற்றின் பீஜங்களையே மறைபொருளாக உணர்த்துகின்றன.

பக்தியின் உச்சநிலையில், பக்தர்கள், தேவியைத் தவிர வேறெதுவும் அவர்கள் கண்ணுக்குப் புலப்படாததால், தாங்கள் செய்யும் அனைத்துச் செயல்களையும், நடப்பது,உண்பது, படுப்பது உட்பட, அவளுக்கு அர்ப்பணமாகவே செய்கிறார்கள். தன்னுடைய செயல்களும் அம்மாதிரியே ஆக வேண்டுமென, ஆதிசங்கரர்,

ஜபோ ஜல்ப: ஸில்பம் ஸகலமபி முத்ரா-விரசநா

கதி: ப்ராதக்ஷிண்ய-க்ரமண-மசநாத்யாஹுதி-விதி:

ப்ரணாம: ஸம்வேஸ: ஸுகமகில-மாத்மார்ப்பண-த்ருசா

ஸபர்யா-பர்யாயஸ்-தவ பவது யந்மே விலஸிதம் (சௌ.ல.27)

என்ற ஸ்லோகத்தில் பிரார்த்திக்கிறார். அபிராமி பட்டரும், இதையே,

நின்றும், இருந்தும், கிடந்தும், நடந்தும் நினைப்பது உன்னை;

என்றும் வணங்குவது உன்மலர்த்தாள்; எழுதாமறையின்

ஒன்றும் அரும் பொருளே! அருளே! உமையே இமயத்து

அன்றும் பிறந்தவளே! அழியா முத்தி ஆனந்தமே! (பாடல்:10)

என்ற பாடலில் வெளிப்படுத்துகிறார்.

இறைவியின் ஸ்தனங்களும் அதில் தவழ்ந்தாடும் முத்து மாலையும் இருவருடைய துதிகளிலும் காணக் கிடைக்கின்றன.

வயத்யம்ப ஸ்தம்பேரம தநுஜ கும்ப ப்ரக்ருதிபி:

ஸமாரப்தாம் முக்தா மாணிபிரமலாம் ஹாரலதிகாம் (சௌ.ல.74)

என்ற ஸ்லோகத்தில் ஆதிசங்கரர், தேவியின் ஸ்தனங்களில் விளங்கும் முத்து மாலை, பரமசிவனின் புகழ் போல பொலிவுடன் உள்ளதாகக் கூறுகிறார்.

அபிராமி அந்தாதியிலும், இதன் குறிப்பைக் காணலாம்.

தீர்க்கும் திரிபுரையாள் திருமேனியும் சிற்றிடையும்,

வார்க்குங்கும முலையும், முலைமேல் முத்துமாலையுமே (பாடல்:85)

சின்னஞ்சிறிய மருங்கினில் சாத்திய செய்யபட்டும்,

பென்னம் பெரிய முலையும், முத்தாரமும் பிச்சிமொய்த்து (பாடல்:53)

நவமணிகளில் எத்தனை எத்தனையோ வகையான அணிமணிகளை தேவி அணிந்திருக்க, முத்து மாலை மட்டும் முக்கியத்துவம் பெற்றதன் காரணம் என்னவாக இருக்க முடியும்?

கீர்த்திக்கும் புகழுக்கும் வெண்மை நிறம் ஒரு குறியீடு என்பது ஒரு புறம் இருக்க, மனோகாரகனான, சந்திரபகவானுக்கு உரிய ரத்தினம், முத்து என்பது இங்கு நினைவில் கொள்ளத் தக்கது. நெஞ்சுப் பகுதியில் உள்ள அனாஹதச் சக்ரம், மனமடங்கியவர்களுக்கு மட்டுமே கடக்க எளிதாகும். அதைக்கடந்தால், சஹஸ்ராரக் கமலத்தை அடையும் வழி (விசுத்தி, ஆஜ்ஞா சக்ரத்தைக் கடந்து) எளிதில் கைகூடும். இதன் குறியீடே முத்து மாலை.

இருவருமே ,தேவியின் திருவடி, தங்கள் சிரசின் மேல் இருக்க வேண்டுகிறார்கள்

ச்ருதீனாம் மூர்தானோ தததி தவ யெள சேகரதயா 

மமாப்யேதெள மாத: சிரஸி தயயா தேஹி சரணெள

யயோ: பாத்யம் பாத: பசுபதி ஜடாஜுட தடிநீ

யயோர் லாக்ஷாலக்ஷ்மி: அருணஹரி சுடாமணிருசி: (சௌ.ல. 84),

என்ற ஸ்லோகத்தில், ஆதி சங்கரர், எந்தத் திருவடிகளை வேதங்களின் சிரசுகளான உபநிஷதங்கள் தங்களின் தலைகளில் அணிந்து கொள்கின்றனவோ, சிவனின் திருமுடியில் உள்ள கங்கையால் நீராட்டப் படுகின்றனவோ, அவற்றை ஏழையான, என் தலையிலும் அமர்த்துவாயாக என்று வேண்டுகிறார்.

அபிராமி பட்டரும் இதை,

சிறக்கும் கமலத் திருவே! நின்சேவடி சென்னிவைக்கத்

துறக்கம் தரும், நின் துணைவரும் நீயும் துரியம் அற்ற (பாடல்:89)

மற்றும்

நண்ணி இங்கே வந்து தம் அடியார்கள் நடுவிருக்கப்

பண்ணிநம் சென்னியின் மேல் பத்மபாதம் பதித்திடவே. (பாடல்:41)

ஆகிய பாடல்கள் மூலம் வேண்டுகிறார்.

இதைப்போல பல பாடல்கள் ஒத்த பொருளில் இவ்விரு துதிகளிலும் காணக் கிடைக்கின்றன. இந்த மாபெரும் சமுத்திரங்களின் மிகச் சிறு துளியையே உங்கள் பாதத்தில் வைத்தேன்.

பிழைகளை தயவு செய்து சுட்டிக் காட்டுவது, என் நண்பர்கள் எனக்குச் செய்யும் மாபெரும் உதவியாகும். நன்றி

அன்புடன்

பார்வதி இராமச்சந்திரன்

பெங்களூரு

www.aalosanai.blogspot.in 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
3

கொடுத்தது வாழ்த்தா அல்லது சாபமா?
கே. முத்துராமகிருஷ்ணன்(இலால்குடி)
--------------------------------
கடலூர் - திருச்சி பாஸஞ்சர் வந்து நின்ற உடனேயே ஜன்னல் வழியாக கைக்குட்டையை ஒற்றை இருக்கையில் போட்டு 'ரிஸெர்வேஷன்' செய்ததால் உட்கார இடம் கிடைத்தது. இந்த மாதிரி இடம் பிடிக்க ஒரு சாமர்த்தியம் வேண்டும்.

உண்மையில் நமது மக்கள் மிகவும் சத்தியத்திற்குக் கட்டுப்பட்டவர்கள்.

கூட்டத்தில் முண்டியடித்து உள்ளே போய் பார்த்தால், எல்லா சீட்டுகளும் கைக்குட்டை, சுடிதார் துப்பட்டா,புத்தகம், செல் ஃபோன், முறுக்கு பாக்கெட்,சீப்பு,  இன்னும் பல பொருட்களாலும் 'ரிஸெர்வ்' செய்யப்பட்டிருக்கும்.

ரிஸெர்வ் செய்த மஹானுபாவர்கள் நடைமேடையில் சாவகாசமாக  நின்று கொண்டு "தோபாரு, அந்த செல்`போன் என் இடம் உட்காராதே' என்பது போல் அதிகாரக் குரலில் உள்ளே இடம் தேடுபவர்களை 'செக்'கில் வைப்பார்கள்.பெரும்பாலும் அப்படி 'ரிஸெர்வ்' செய்த இடத்தில் யாரும் அம்ர்வதில்லை. இந்த குறுக்கு வழியை எப்படி மக்கள் ஏற்கிறார்கள் என்பது புரியவில்லை.

'ரிஸெர்வ்' செய்ய வைக்கும் பொருட்களில் ஒன்று கைக் குழந்தை!ஒரு முறை பேருந்தில் ஜன்னல் வழியாகக் குழந்தையை சீட்டில் வீசி இடம் பிடித்த 'அன்பு அன்னை'யைக் கண்ட அனுபவமும் உண்டு

எது எப்படியோ நானும் சாமர்த்தியமாக இடம் பிடித்துவிட்டேன்.

பச்சைக் கொடியைக் காண்பித்து, சின்னப் பிள்ளைகளை விடப் பத்து மடங்கு உற்சாகத்தோடு கார்டு விசிலை ஊதிவிட்டார்.அவர் கொடுத்த சிக்னலைக் கண்டு கொண்டுவிட்டதற்கு அடையாளமாக ஓட்டுனரும் வண்டியின் பெருத்த ஓசையை முழங்கிவிட்டார். ஒரு மதம் பிடித்த யானையைப்போல பிளிறிவிட்டு வண்டி நகரத்துவங்கியது.

இப்போதெல்லாம் ரயில் வண்டிகள் நிரம்பி வழிகின்றன.திடீரென்று பேருந்துக் கட்டணங்களை பலமடங்கு  ஏற்றிவிட்டதால் மக்கள் ரயிலுக்கு மாறிவிட்டனர்.

ஆமாம்! சத்திரம் பஸ்நிலையத்திற்கு பேருந்தில் ரூ8/‍= . திருச்சி சந்திப்புக்கே ரயிலில் ரூ4/- எதை மக்கள் தேர்வு செய்வார்கள்?  கூட்டத்தைப் பற்றியெல்லாம் கவலைப்படாமல் மக்கள் ரயிலுக்கு முண்டியடிக்கிறார்கள்.

அதுவும் இன்று முகூர்த்த நாள் வேறு. பாச்சா உருண்டை மணம் வீசும் பட்டுப் புடவைகளை, அடிக்க வரும் நிறங்களில்அணிந்துகொண்டு, விளக்கண்ணெய் பூசி தலையை இறுக்கிப் பின்னிக் கொண்டு,கனகாம்பரம் அல்லது செவந்தியைச் சூடிக்கொண்டு பெண்கள் சாரி சாரியாக வண்டிக்குள் தொத்திக்கொண்டு பயணம் செய்தனர்.

"ஏ பாப்பாத்தி, எங்கன இருக்க?" என்று கிழவிகளின் குரலும்,

"இங்கனதான் ஆயா!"என்று பேத்திகளின் குரலும் விதவிதமாக ஒலித்துக்கொண்டு இருந்தன.

"பிள்ளைய பத்திரம்! கொலுசுமேல கண்ணு வைய்யி, அந்த சின்னப்புள்ளை கழுத்து சங்கிலி பத்திரம்" என்று அம்மாக்காரிகள் திருடர்களுக்கு 'க்ளூ' கொடுத்து உதவினார்கள்.

கல்லூரி செல்லும் யுவாக்கள், யுவதிகளைப் பார்த்ததும் கிராப்பை ஒதுக்கிச் சரிசெய்வதும்,பதிலுக்கு யுவதிகள் துப்பட்டா சரி செய்வதும் என்று ஒரு களையான நாடகம் அரங்கேறிக் கொண்டு இருந்தது.

ஒரு பெரிய குடும்பம், கடலூரில் இருந்தே வருகிறதுபோலும், சவுகரியமாக அமர்ந்து கொண்டு வந்தது. கண‌வன், மனைவி, 14 வயது துவங்கி கீழ்க்கணக்கில் 6 பெண் குழந்தைகள், தூளிகட்டி ஒரு கைக்குழந்தை, 7 மாதம் இருக்கலாம். தூளிக் குழந்தை ஆணா பெண்ணா என்று அறிய மனம் மிகுந்த ஆவல் கொண்டது.அதற்கான முயற்சியில் இறங்கினேன்.

ஒரு குழந்தை ஆணா பெண்ணா என்பதை எப்படி அறிய வேண்டுமோ அப்படி அறிய கழுத்தை நீட்டி நீட்டிப் பார்த்தேன்.ம்ஹூம்! ஒன்றும் பயனில்லை.

அந்தக் காலம் என்றால் இந்த விஷயத்தை சுலபமாக அறிந்துவிடலாம். குழந்தையைக் காற்றோட்டமாக விட்டு இருப்பார்கள். இப்போதெல்லாம் அப்படியா? ஒரு பெரிய மூட்டையை இடுப்பில் கட்டிக் குழந்தையை போட்டிருந்தார்கள்.  அதனால் நான் எவ்வளவுதான் ஒட்டகச் சிவிங்கியைப் போல கழுத்தை நீட்டினாலும் , ஒன்றுக்கும் உதவவில்லை.

"உனக்கேன் அந்த ஆர்வம்?" என்று ஒரே சமயத்தில் பல குரல்கள் கிளம்பலாம்!.

எல்லாம் ஓர் ஆர்வக்கோளாறுதான்.6 பெண்குழந்தைகளையும், அடுத்தது ஆண்தான் என்று நம்பிக்கையோடு இந்தக் கலிகாலத்திலும் பெற்ற அந்தத் தம்பதிகளின் மன உறுதிக்கு ஆண்டவன் கிருபை புரிந்தானா இல்லையா என்று தெரிந்து கொள்ள மனம் விழைந்தது.

பயணம் முடியும் வரை என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அவர்களிடமே கேட்கவும் கூச்சமாக இருந்தது.ஆண் குழந்தையாக இருந்தால் அவர்கள் மகிழ்ச்சியோடு பதில் சொல்வார்கள். 7வதும் பெண் என்றால் அவர்கள் பதில் சொன்னாலும் சொல்லலாம். சொல்லாமல் ம‌வுனமும் சாதிக்கலாம். கேட்டால் அவர்கள் மனம் புண்படுமோ என்று கேட்கவில்லை.

பலரும் நின்று கொண்டே பயணம் செய்யும் சூழல்.நெருக்க‌மும் இருக்கமுமாகப் பயணம் நடந்துகொண்டிருந்தது.வண்டி முதல் நிலையமான மாந்துறையைத் தாண்டியது.

அந்த சம்சாரியின் குழந்தைகளில் 6 வயதுப்பெண் சிசு ஒன்று 'அல்ப சங்க்யை'வருகிறது என்று சென்னை அண்ணா சாலை அண்ணா சிலை மாதிரி சைகை செய்தது.

"அடடா!நேரம் காலம் கிடையாதா உனக்கு? இப்படி உயிரை வாங்கறயே...ஏங்க கொஞ்சம் கூட்டிட்டுப் போங்க!" என்று குடும்பத் தலைவி கணவனிடம் கட்டளையாகக் கூறினாள்.

அந்தச் சிறுமியின் தோளைப் பிடித்து முன்னால் நகர்த்திக் கொண்டே 'நகரு நகரு'என்று குடும்பத் தலைவன் வழி கேட்டான்.

வழி முழுவதும் கல்லூரிக் காளைகளும், இளஞ்சிட்டுக்க‌ளும்.

'கல்லூரிக் காதல்'என்று மனதில் பாடிக்கொண்டு விழியாலும், விரலாலும், உதட்டாலும் சைகையும், பேச்சுமாக இன்பமாக இருக்கும் இளைஞர்களும் இளைஞிகளும் அந்தக் குழந்தையின் அவசரத்தையும், அந்த குடும்பத் தலைவரின் குரலையும் கண்டு கொள்ளவில்லை. நகராமல் நின்றனர்.

குடும்பத் தலைவர் கடுப்பாகிப் போய்,"தம்பி அப்புறமா கடலை போடலாம் கொஞ்சம் வழிவிடப்பா" என்று சொல்லிவிட்டார்.

அதுவரை தங்களை மறந்து உண்மையாகவே கடலை போட்டு வந்துகொண்டிருந்த இளைஞர்  கூட்டம், இப்போது தன் நினைவுக்கு வந்தது.

"யோவ்! என்னாய்யா சொன்ன?"

"பிள்ளைக்கு அவசரம்,வழிவுடுன்னேன்"

"அதில்லை, வேற என்னமோ சொன்னயே!"

"வேற ஒண்ணும் சொல்லலியே"

"கடலை போட வேணாம்னு சொல்லலையா?"

"கடலையா? வேர்கடலையா? கொண்டக் கடலையா?"

"என்ன நக்கலா? நாங்க யார் தெரியுமில்லா?"

"தெரியாது"

"டேய் மச்சி! இந்தாளுக்கு நாம யாருன்னு காட்டுவோம் வாங்கடா"

ஒரு விடலை வயது மாணவர்கள் கூட்டம் அந்த குடும்பத் தலைவனை நோக்கி முண்டா தட்டிக்கொண்டு முன்னேறியது.

அந்தக் குடும்பத் தலைவி பயந்து போய் அலற ஆரம்பித்து விட்டாள்.

நான் மாணவர்களுக்கும் குடும்பத்தலைவருக்கும் இடையில் பாய்ந்து விட்டேன்.

"தலீவா! நிதானம் நிதானம்.." என்று முழங்கையால் ஓங்கிய கைகளைத் தாங்கிக்கொண்டேன்.

எப்போதுமே சண்டைக்குக் குறுக்கே ஆள் வந்துவிட்டால் இரண்டுபக்கமும் வீரம் அதிகமாகிவிடும்.

"நவுரய்யா!அந்தாளு என்னா பேச்சு பேசறான். அவனை ரெண்டு தாங்கினாத்தான் சரியாவரும்"

"ஆமா! நீங்க‌ தாங்கற வரைக்கும் நாங்க தூங்கிட்டு இருப்போம்ல.."

"ஏங்க வாய வச்சீட்டு சும்மா இருங்க.."

'அலப சங்க்யை'க் குழந்தை இரண்டு பக்க‌மும் மாறி மாறிப் பார்க்கிறது. மற்ற 5 பெண் குழந்தைகளும் பயத்தில் அழுகின்றன.எதைப்பற்றியும் கவலயின்றி தூளிக் குழந்தை தூங்குகிறது.

"வத வதன்னு பிள்ளையைப் பெத்துக்க வேண்டியது. ரயிலிலும் பஸ்ஸிலும் கூட்டியாந்து தொல்லை கொடுக்க வேண்டியது. யாரு இப்படி பெத்துக்கச் சொன்னா?" இது மாணவச் செல்வம்.

"என்னாடா சொன்ன.."என்று பாய்கிறார் குடும்பத் தலைவர். அவரை அந்த அம்மாள் பிடித்துப் பின்னால் இழுக்கிறார்.

நான் மாணவர்களின் ஓங்கிய கையைப் பிடித்துத் தடுக்கிறேன்.

அப்போது தான் அந்த பொக்கை வாய்ப் பாட்டி தன் வெண்கலக் குரலில்  ஆவேசமாகக் கூறினாள்.

" நல்லா இரு தம்பி! மக்கள பெத்த மவராசிய பழிக்கிறயா? நீ நல்லா இருக்கோணும். ஏன் பெத்தான்னு கேட்கிறியே? வேணும்னு கேக்கரவுங்களுக்கு தெய்வம் கொடுக்காது.உனக்கும் கல்லாணம் ஆவும். அப்போ நீயும் புள்ளைய‌ பெத்துக்குவ, இந்தப் பாட்டி சொல்றேன் இன்னைக்கு.. உனக்கு 7 பொம்பளப் பிள்ளையும், எட்டாவதா கிருஷ்ணர் மாதிரி ஒரு ஆம்பிள பிள்ளையும் பொறக்கும்...இந்தக் கிழவி வாக்குச் சொல்றேன் கேட்டுக்க... இது சத்தியமா, கட்டாயமா நடக்கும்...."

மாணவர்கள் கப் சிப் ஆனார்கள். பிட்சாண்டார்கோவில் நிலையத்தில் இறங்கி அடுத்தடுத்த பெட்டிகளில் தொத்திக் கொண்டார்கள்.பாட்டியை எதிர் கொள்ளமுடியாமல் ஓடிவிட்டார்கள் என்று பார்த்தாலே தெரிந்தது.

பாட்டியின் சொற்களில் இருந்த மந்திரம் என்ன? ஏன் மாணவர்கள் பாட்டிக்கு எதிர்வினை ஆற்றவில்லை? ஒரு பெரிய கூட்டத்தையே ஓடும்படி செய்த பாட்டியின் ஆன்ம பலம் என்ன? பாட்டி சொன்னது வாழ்த்தா? சாபமா?

தெரிந்தவர்கள் சொல்லுங்கள்!

வாழ்க வளமுடன்!
ஆக்கியோன்:கே.முத்துராமகிருஷ்ணன்(லால்குடி)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
4

வரைபடம்
வரைந்தவர் தேமொழி

சூரிய அஸ்தமனம்

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
5

சினம் என்னும் நாகம்

ஆக்கம்: தனுசு

சினம் என்றொரு குணம் -இது
சிங்கத்தையேசட்டென்று சருக்கிவிட்டு
சகதியில் தள்ளி
புத்தியை புதைக்க வைக்கும் .

சிம்மாசன ஆதிபர்களை
நொடியில் தீப்பொறியாய் தொற்றி
 சிந்திக்கும் ஆற்றலை சிதரடித்து
சரித்திரத்தை சாம்பலாக்கும்.

 இது அமைதி கடலையே
புரட்டிப் போடும் சுனாமி
பொறுமையின் பூமாதேவியையே
பொங்கவைக்கும் பூகம்பம்.

ஏறினால் இறக்க முடியா
விலைவாசி உயர்வு.
கன்னிமைக்கும் நேரத்தில்
கண்சிவக்க வைக்கும் வைரஸ்.

கொதித்தால் மூடமுடியாத
அனுஉலை
வெடித்தால் அடக்க முடியாத
எரிமலை.

பிறர்க்கு அச்சத்தை உண்டாக்கும்
உச்சக் கிரகம்.
அஞ்சுதலை தந்து-தன்னையே
கொல்லும் ஆறுதலை நாகம்.

இந்தசினம் கொண்ட ஜனங்கள்
ஜெயம் கொண்டதில்லை- இதனை
 இனம் கண்ட மனங்கள்
தோல்வி கண்டதில்லை

சினம்தவிர்க்க
விருந்தில்லை மருந்தில்லைமன்னவனே
பொறுக்கும் முயற்சி மட்டுமே-கோப
உணர்ச்சியை தடுக்கும் நண்பனே

-தனுசு- .

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

6

அருமைகள் பலவிதம்!
ஆக்கம்: ஆலாசியம்


நீரின் அருமை பயிரில் தெரியும்!
நிலத்தின் அருமை விளைச்சலில் தெரியும்!
கல்வியின் அருமை பதவியில் தெரியும்!
காசின் அருமை வறுமையில் தெரியும்!
தாயின் அருமை அன்பினில் தெரியும்!
தந்தையின் அருமை அறிவினில் தெரியும்!
நண்பனின் அருமை உதவியில் தெரியும்!
அண்ணனின் அருமை அன்பளிப்பில் தெரியும்!
அக்காவின் அருமை அரவணைப்பில் தெரியும்!
தம்பியின் அருமை தயவில் தெரியும்!
தங்கையின் அருமை விருந்தில் தெரியும்!
மகளின் அருமை மரியாதையில் தெரியும்!
மகனின் அருமை சுமையில் தெரியும்!
மனைவியின் அருமை அனைத்திலும் தெரியும்!
அவளின் மறைவிற்கு பின்பே பலருக்கும் புரியும்!

--ஆலாசியம்
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
7

பகவான் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் 175 -ஆவது பிறந்தநாள் கவிதை
ஞானப் பெருமானை வணங்கி பேரருள் பெருவோம்.
ஆக்கம்: ஆலாசியம்
------------------------------------
வங்கக் கடலோரம் வந்துதித்த ஞானச்சுடரே!
எங்கள் எண்ணமெல்லாம் நிறைந்த அன்புச்சுடரே!
தங்க குருவே தரணிபோற்றும் திருவே!
சங்கடமில்லா வாழ்வைமுழங்கிய வேதச் சங்கநாதமே!
காளியின் பக்தனே! வங்காளச்சித்தனே! -அன்
பாழிப் பித்தனே! ஜீவமுக்தனே!

பாரதத்தாயின் இடது இடுப்பில் இருகமர்ந்தோய்!
பாரெல்லாம் பணிந்துப் போற்ற உயர்ந்தோய்!
தேனினும் இனிய அன்பைப் பொழிந்தோய்!
'ஊனைஉருக்கி உள்ளொளி' பொங்கிப் பெருகியே;
மானுடம் செழிக்க, மகத்துவம் புரியவே;
மாணிக்கமொத்த மாணவன் நரேந்திரனை பயந்தே
மாநிலம் உய்ய மாதவம் செய்தோய்! - பரந்தாமக்
கருணைக்கடலே களங்கமில்லா அன்பின் ஊற்றே
அருள்வாய் எந்தையே! நானுனை -மானசீகக்
குருவாய் நினைந்தே நினதடிப்போற்றுகிறேன்.
ஆலாசியம் கோ.
சிங்கப்பூர்.


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
8

பையனின் சந்தேகம் அம்மா, எனக்குப் பெயர் மட்டும்தானே இருக்கறது. கடவுச் சொல் எங்கே  நான் எப்படி வந்திருக்க முடிய்ம்

நகைச்சுவைக் கார்ட்டூனை அனுப்பியவர் தேமொழி
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
9

அடுத்துள்ள நகைச்சுவைத் துணுக்கு, படம். ஆட்டம் போடும் குழந்தை ஆகிய மூன்றையும் அனுப்பியவர்: ஜி.ஆனந்தமுருகன்

இந்த ஆட்டம் போதுமா? இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா?

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
10

No one wins over a Lawyer!
Joke Sent by Sabari Narayanan, Chennai


A Married Lawyer having fun in his car, with his secretary.


On getting home his wife observed panties on the back seat, she tore it apart screaming "honey what is this ??"


He calmly replied : "You have just destroyed the evidence of the rape case, worth a million for me which I'm handling. You can forget the Jewels you wanted !!"


She quickly fell on her knees apologising.


*No one wins over a Lawyer! Even something called "A WIFE"!!!*

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
இடைச்சேர்க்கை

கூகுள் ரீடர் வழியாகப் படிப்பவர்களின் எண்ணிக்கை இதில் வராது
----------------------------------------------------

வாழ்க வளமுடன்!