கல்லறை வாசகங்கள் நெஞ்சைத் தொடுவதாக இருக்கும். கலக்கலுக்கு அங்கே வழியிருக்காது. ஆனாலும் சில கணவன்மார்கள் கல்லறையில் துயில் கொள்ளும் தங்கள் மனைவியைப் பற்றி எழுதியுள்ள வாசகங்கள் புன்முறுவலை வரவழைப்பதாக உள்ளது. சில பிள்ளைகளும் அவ்வாறே எழுதிவைத்துள்ளன.அவற்றை நீங்கள் அறிந்துகொள்ளக் கீழே கொடுத்துள்ளேன்.
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
1. கடவுளே நான் எத்தனை மகிழ்வுடன் அவளை அனுப்பினேனோ,
அதே அளவு மகிழ்வுடன்
அவளை நீங்களும் வரவேற்க வேண்டுகிறேன்.
அதே அளவு மகிழ்வுடன்
அவளை நீங்களும் வரவேற்க வேண்டுகிறேன்.
2. நீ இப்போது கடவுளின் கரகங்களில் தவழ்கிறாய். அமைதியோடு இரு. கடவுளே, உங்கள் மணிப்பர்ஸை மட்டும் பத்திரமாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.
3.தாயே அமைதி கொள்வாயாக!
- உங்களின் அன்பு மகன்கள்
(உங்களுக்கு என்றுமே பணம் தந்து உதவாத ரிகார்டோ நீங்கலாக)
- உங்களின் அன்பு மகன்கள்
(உங்களுக்கு என்றுமே பணம் தந்து உதவாத ரிகார்டோ நீங்கலாக)
4. இவர் நல்ல கணவனாகவும், அற்புதமான தந்தையாகவும் விளங்கியவர். அதே நேரத்தில் மோசமான எலக்ட்ரீஷியனாகவும் வாழ்ந்தவர்!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
வாழ்க வளமுடன்!
அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு வணக்கம்,
ReplyDeleteஎப்படி ஒரு எதார்த்தம் இது தான் மேற்கத்தியர்களின் தனித்தன்மைகளில் ஒன்றும் கூட. நம்மவர்கள் சிலரை இன்றும் நான் பார்க்கிறேன், உயிரோடு இருக்கும் போது நாயைவிட கேவலமாக நடத்தி போகும் போது ஊர்வலமும், வாணவேடிக்கையும், தாரை தப்பட்டையும் (சாவில் கூட ஊருக்காக பந்தா) கெளப்பி, கல்லறைகளில் வாசகம் இருக்கிறதோ இல்லையோ செய்தித் தாள்களில் பக்கம் பக்கமாக விளம்பரம் மட்டும் வெளுத்து வாங்கப்படும்.
கடவுளுக்கே மணிப் பர்சை பாதுகாக்கச் சொன்ன கணவன் "he is really great"
சிரிப்பு வந்தபோதும் சிந்திக்கவும் வைத்தது.
நன்றிகள் குருவே!
அன்புடன்,
ஆலாசியம் கோ.
Yes Sir!!!
ReplyDeleteThanks
சக மாணவர் ஆலோசியம் அவர்கள் பின்னூட்டதை அப்படியே ஆமோதிக்கிறேன்.
ReplyDeleteசிரித்து மகிழ்ந்தேன்.
நன்று....
ReplyDeleteபுன்னகை வரவைத்தாலும் சிறு வயதிலேயே சில பெண்கள் இறந்ததை நினைத்தால் வருத்தமாக இருக்கிறது....
இங்கிலாந்து நட்டுக்காரர்கள் வந்த பின்னர்தான் இந்திய பள்ளிக்கல்வி துவங்கியது என்று எண்ணியுள்ளார்கள் பலரும்.ஆனால் ஆங்கில நாட்டில் அரிஸ்டோக்ரேடிக் வகுப்பாருக்கு மட்டுமே கல்வி என்ற நிலை இருந்தது. ஏழைகளுக்குக் கல்வி மறுக்கப்பட்டே இருந்தது.ஆண்ட்ரூ பெல் என்பவர் சென்னைக்கு வந்து நமது திண்ணைப்பள்ளி,மணலில் எழுதிப்பழகுவது, மூத்த மாணவன் புதிய மாணவனுக்கு பாடம் சொல்வது,சட்டாம்பிள்ளை முறை ஆகியவற்றைக் கண்டு ஆய்வுசெய்து "மெட்றாஸ் மானிடோரியல் சிஸ்டம்"
ReplyDeleteஎன்று பெயர் வைத்து ஆங்கில நாட்டு ஏழைப்பிள்ளைகளுக்குக் கல்வியை குறைந்த செலவில் கற்பிக்க ஏற்பாடு செய்தார்.
In 1789, the E.I.C. authorities had set up an institution in Madras called the Male Military Asylum. It was a boarding school for orphans and the illegitimate sons of native women and British soldiers. Bell was asked to take over the running of this - a task which he set about with great enthusiasm and commendable altruism, for he refused the salary of £240 per annum. He found the teaching methods abysmal and was at a loss to know what to put in their place when one day he came across an open-air native school where the pupils were being taught their letters by inscribing them in the dry sand. This he thought was the answer, but the ushers (teachers) in the Male Asylum were stubbornly unwilling to look at anything new. Not to be beaten, Bell chose one of the older pupils - a bright 11-year old called Johnnie Frisken - to teach the younger ones. Out of this, Bell developed what he called the monitorial or Madras system, where pupil monitors taught pupils younger than themselves in addition to receiving their own education from older pupils or teachers. The quality of education in the Male Asylum rose markedly. In addition to the three R's, the pupils received a sound moral education based on a mixture of admonition and praise, but without corporal punishment - a legacy from Bell's own childhood.
Bell, himself, in his Mutual Tuition (pt. I. ch. I, V). describes how in Madras he came into contact with a school conducted by a single master or superintendent through the medium of the scholars themselves. And, in fact, in England the monitorial system or the method of making every boy at once a master and a scholar is known as the
"Madras system."
Bell, a Christian missionary in Madras took the Indian system of education back to England, and introduced it there. Until then, only the children of the nobles were given education there and he started education for the masses in England. So, we gather that it is from India that the British adopted the system for educating the masses.
England's debt to India in pedagogies has been fitly acknowledged in the tablet in Warminister Abbey, which describes Andrew Bell as
"the eminent founder of the Madras System of Education, which has been adopted within the British empire, as the national system of education for the children of the poor."
இல்லத்தில் இறப்பு ஏற்பட்டபோதும், துக்கத்தையும் மீறி நகைச்சுவை உணர்வுடன் தலைமாட்டுக் கல்லில் சிரிப்பு வாசகம் பொறித்துள்ளது ஆச்சரியமே!அமெரிக்கர் ஒருவர் தன் கல்லறைக் கல்லில் ஜனநாயகக் கட்சிக்கு ஆதரவு தரவேண்டாம் என்று பொறித்து வைத்துவிட்டுப் போயுள்ளார்."funny tombstones" என்று கூகுளாண்டவரிடம் கேட்டால் இன்னும் பலதும் கிடைக்கும்.
ReplyDeleteநீங்கள் கொடுத்த 4ல், பணம் கொடுக்காத சகோதரனை இறந்தவரிடம் போட்டுக் கொடுத்தது அருமை.என் நண்பர் ஒருவர் சொல்வார்: :"என்னை சுடுகாட்டுக்குக் கொண்டுசெல்லும் போது,பின்னால் பார்ப்பேன்.யார் யார் சுடுகாடு வரை வராமல் பாதியில் நழுவராங்களோ அவர்களையெல்லாம் இரவு 12 மணிக்குப் பிசாசாக வந்து பயமுறுத்துவேன்"
அருமையான நகைச்சுவைதான்.இன்று வகுப்பறை லீவா
ReplyDeleteசிரித்து மகிழ்ந்தேன்....
ReplyDelete////Alasiam G said...
ReplyDeleteஅன்புள்ள ஆசிரியருக்கு வணக்கம்,
எப்படி ஒரு எதார்த்தம் இது தான் மேற்கத்தியர்களின் தனித்தன்மைகளில் ஒன்றும் கூட. நம்மவர்கள் சிலரை இன்றும் நான் பார்க்கிறேன், உயிரோடு இருக்கும் போது நாயைவிட கேவலமாக நடத்தி போகும் போது ஊர்வலமும், வாணவேடிக்கையும், தாரை தப்பட்டையும் (சாவில் கூட ஊருக்காக பந்தா) கெளப்பி, கல்லறைகளில் வாசகம் இருக்கிறதோ இல்லையோ செய்தித் தாள்களில் பக்கம் பக்கமாக விளம்பரம் மட்டும் வெளுத்து வாங்கப்படும்.
கடவுளுக்கே மணிப் பர்சை பாதுகாக்கச் சொன்ன கணவன் "he is really great"
சிரிப்பு வந்தபோதும் சிந்திக்கவும் வைத்தது. நன்றிகள் குருவே!
அன்புடன்,
ஆலாசியம் கோ./////
எனக்கும் அதுதான் மிகவும் பிடித்ததாகும். நன்றி ஆலாசியம்!
/////kannan said...
ReplyDeleteYes Sir!!!
Thanks/////
உங்களின் வருகைப் பதிவிற்கு நன்றி!
/////butterfly Surya said...
ReplyDeleteசக மாணவர் ஆலோசியம் அவர்கள் பின்னூட்டத்தை அப்படியே ஆமோதிக்கிறேன்.
சிரித்து மகிழ்ந்தேன்.////
நல்லது.நன்றி!
////அகல்விளக்கு said...
ReplyDeleteநன்று....
புன்னகை வரவைத்தாலும் சிறு வயதிலேயே சில பெண்கள் இறந்ததை நினைத்தால் வருத்தமாக இருக்கிறது....//////
எத்ற்கு வருத்தம்? நேரம் வந்தால் போகவேண்டியதுதானே!!!
/////kmr.krishnan said...
ReplyDeleteஇங்கிலாந்து நட்டுக்காரர்கள் வந்த பின்னர்தான் இந்திய பள்ளிக்கல்வி துவங்கியது என்று எண்ணியுள்ளார்கள் பலரும்.ஆனால் ஆங்கில நாட்டில் அரிஸ்டோக்ரேடிக் வகுப்பாருக்கு மட்டுமே கல்வி என்ற நிலை இருந்தது. ஏழைகளுக்குக் கல்வி மறுக்கப்பட்டே இருந்தது.ஆண்ட்ரூ பெல் என்பவர் சென்னைக்கு வந்து நமது திண்ணைப்பள்ளி,மணலில் எழுதிப்பழகுவது, மூத்த மாணவன் புதிய மாணவனுக்கு பாடம் சொல்வது,சட்டாம்பிள்ளை முறை ஆகியவற்றைக் கண்டு ஆய்வுசெய்து "மெட்றாஸ் மானிடோரியல் சிஸ்டம்"
என்று பெயர் வைத்து ஆங்கில நாட்டு ஏழைப்பிள்ளைகளுக்குக் கல்வியை குறைந்த செலவில் கற்பிக்க ஏற்பாடு செய்தார்.
In 1789, the E.I.C. authorities had set up an institution in Madras called the Male Military Asylum. It was a boarding school for orphans and the illegitimate sons of native women and British soldiers. Bell was asked to take over the running of this - a task which he set about with great enthusiasm and commendable altruism, for he refused the salary of £240 per annum. He found the teaching methods abysmal and was at a loss to know what to put in their place when one day he came across an open-air native school where the pupils were being taught their letters by inscribing them in the dry sand. This he thought was the answer, but the ushers (teachers) in the Male Asylum were stubbornly unwilling to look at anything new. Not to be beaten, Bell chose one of the older pupils - a bright 11-year old called Johnnie Frisken - to teach the younger ones. Out of this, Bell developed what he called the monitorial or Madras system, where pupil monitors taught pupils younger than themselves in addition to receiving their own education from older pupils or teachers. The quality of education in the Male Asylum rose markedly. In addition to the three R's, the pupils received a sound moral education based on a mixture of admonition and praise, but without corporal punishment - a legacy from Bell's own childhood.
Bell, himself, in his Mutual Tuition (pt. I. ch. I, V). describes how in Madras he came into contact with a school conducted by a single master or superintendent through the medium of the scholars themselves. And, in fact, in England the monitorial system or the method of making every boy at once a master and a scholar is known as the
"Madras system."
Bell, a Christian missionary in Madras took the Indian system of education back to England, and introduced it there. Until then, only the children of the nobles were given education there and he started education for the masses in England. So, we gather that it is from India that the British adopted the system for educating the masses.
England's debt to India in pedagogies has been fitly acknowledged in the tablet in Warminister Abbey, which describes Andrew Bell as
"the eminent founder of the Madras System of Education, which has been adopted within the British empire, as the national system of education for the children of the poor."//////
அரிய தகவல்களுக்கு நன்றி கிருஷ்ணன் சார்!
//////kmr.krishnan said...
ReplyDeleteஇல்லத்தில் இறப்பு ஏற்பட்டபோதும், துக்கத்தையும் மீறி நகைச்சுவை உணர்வுடன் தலைமாட்டுக் கல்லில் சிரிப்பு வாசகம் பொறித்துள்ளது ஆச்சரியமே!அமெரிக்கர் ஒருவர் தன் கல்லறைக் கல்லில் ஜனநாயகக் கட்சிக்கு ஆதரவு தரவேண்டாம் என்று பொறித்து வைத்துவிட்டுப் போயுள்ளார்."funny tombstones" என்று கூகுளாண்டவரிடம் கேட்டால் இன்னும் பலதும் கிடைக்கும்.
நீங்கள் கொடுத்த 4ல், பணம் கொடுக்காத சகோதரனை இறந்தவரிடம் போட்டுக் கொடுத்தது அருமை.என் நண்பர் ஒருவர் சொல்வார்: :"என்னை சுடுகாட்டுக்குக் கொண்டுசெல்லும் போது,பின்னால் பார்ப்பேன்.யார் யார் சுடுகாடு வரை வராமல் பாதியில் நழுவராங்களோ அவர்களையெல்லாம் இரவு 12 மணிக்குப் பிசாசாக வந்து பயமுறுத்துவேன்"/////
அப்படி சாத்தியம் இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்:-))))
/////ஆர்.கே.சதீஷ்குமார் said...
ReplyDeleteஅருமையான நகைச்சுவைதான்.இன்று வகுப்பறை லீவா/////
எப்படி வேண்டுமென்றாலும் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்!
/////Sangkavi said...
ReplyDeleteசிரித்து மகிழ்ந்தேன்....//////
அதற்காகத்தான் பதிவு.
Dear Sir
ReplyDeleteWhat happen sir?. Please unblock my comments.
Thank you
Loving Student
Arulkumar Rajaraman
/////Arulkumar Rajaraman said...
ReplyDeleteDear Sir
What happen sir?. Please unblock my comments.
Thank you
Loving Student
Arulkumar Rajaraman////
நான் உங்களுடைய பின்னூட்டம் எதையும் நிறுத்திவைக்கவில்லையே ஸ்வாமி. எதைச் சொல்கிறீர்கள்? மீண்டும் ஒருமுறை அதைப் பதிவு செய்யுங்கள்!