குட்டிக் கதை: நாவிதரும் கடவுளும்

நச்' சென்று சொன்னார்கள் - கதை 2

ஒரு ஆசாமி தன்னுடைய தலை முடியையும், தாடியையும் சீர் படுத்த (trimming)
நாவிதரின் கடைக்குச் சென்றான். நாவிதர் வேலையை ஆரம்பித்தார்.

நாவிதருக்கும் ஆசாமிக்கும் நீண்ட நாள் பழக்கம். நாவிதர் அவனுடன் பேசிக்
கொண்டே முடிய வெட்ட ஆரம்பித்தார். அரசியலில் இருந்து சினிமாவரை
பல விஷயங்களை இருவரும் அலசினார்கள்.

இறுதியில் பேச்சு கடவுளைப் பற்றித் திரும்பியதும், நாவிதர் அதிரடியாகச்
சொன்னார்," எனக்கு சுத்தமாக கடவுள் நம்பிக்கை இல்லை."

ஆசாமி குறுகுறுப்புடன் கேட்டான்," ஏன்?"

"அப்படி ஒருவர் இருந்தால் அல்லவா நம்பிக்கை கொள்ள முடியும்?"

"எப்படிச் சொல்கிறாய்?"

"வேண்டுமென்றால் நான்கு தெருக்களைச் சுற்றிப் பார்த்து விட்டு வாருங்கள்.
பார்த்துவிட்டு வந்து சொல்லுங்கள். அவர் இருந்தால் ஏன் இத்தனை நோயாளிகள்
ஏன் அனாதைக் குழந்தைகள். ஏன் இத்தனை சோற்றுக்கில்லாதவர்கள்?"
கடவுள் இருந்தால் வாழ்க்கையில் இத்தனை அவலங்கள் இருக்காது.
இத்தனை சோதனைகள், வலிகள், துன்பங்கள் இருக்காது. இதையெல்லாம்
பார்த்துக் கொண்டு சும்மா இருப்பவரைக் கடவுள் என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்?
அதனால்தான் சொல்கிறேன் - கடவுள் இல்லை!"

வந்திருந்த கஸ்டமர் (அதுதான் அந்த ஆசாமி) ஒரு முறை சிந்தித்தார்.
வெட்டியாக ஏன் வாதம் செய்ய வேண்டும்? என்று எண்ணியவர் ஒன்றும்
சொல்லவில்லை.

வந்த வேலை முடிந்தவுடன் பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு நடையைக் கட்டினார்

வெளியே வந்தவர், சற்றுத் தள்ளி ஒரு மனிதன் நீண்ட, அழுக்கான, வாரிவிடப்படாத
தலை முடியுடனும், நெஞ்சுவரை நீண்டிருக்கும் சீராக இல்லாத தாடியுடனும்
நிற்பதைப் பார்த்தார்.

சட்டென்று பார்பரின் கடைக்குள் மீண்டும் நுழைந்தவர், புன்னகையுடன்
சொன்னார்.

"இப்போதுதான் உணர்ந்தேன். என்ன என்று தெரியுமா? உலகில்
நாவிதர்களே இல்லை!"

"அதை நீங்கள் எப்படிச் சொல்ல முடியும்," என்று வியப்பு மேலிடக்
கேட்ட நாவிதர், "நான் ஒரு பார்பர்.உங்கள் கண் எதிரே நிற்கிறேன்.
அதோடு சற்று முன்புதான் உங்களுக்கு முடி வெட்டி விட்டேன் தாடியை
டிரிம் செய்துவிட்டேன்"

"நோ, இல்லவே இல்லை. பார்பர்கள் இருந்தால், வெட்டப்படாத அழுக்கான
தலை முடியுடனும், டிரிம் செய்யப்படாத நீண்ட தாடியுடனும் உலகில் ஒருவரும்
இருக்க மாட்ட்டார்கள். உன் கடை வாசலிலேயே அப்படி ஒருவன் நிற்கிறான்
வெளியே வந்து பார்த்து விட்டுச் சொல்"

"இல்லை அதற்கு பார்பர்கள் என்ன செய்ய முடியும்? அந்த ஏழை மனிதனுக்கு நான்
சென்று எப்படி உதவி செய்ய முடியும்? அவனல்லவா என்னைத் தேடி வரவேண்டும்.
அப்போதுதானே நான் அவனுக்கு உதவ முடியும்?"

"கரெக்ட். தட் ஈஸ் த பாயிண்ட். அதுதான் உண்மை! கடவுளின் நிலைப்பாடும்
அதுதான். இப்போது சொல்வாயா கடவுள் இல்லையென்று?"

நாவிதர் திகைத்துப் போனார்!



வாழ்க வளமுடன்!